Lo calendièr republican, o calendièr revolucionari francés, foguèt creat pendent la Revolucion Francesa e s'utilizèt de 1793 a 1805.
L’invencion d'aqueste calendièr se faguèt progressivament. Tre l'endeman de la presa de la Bastilha (14 de julhet1789), l'usatge èra aparegut d'apelar 1789 « l’an I de (l’Èra de) la Libertat » ; los meses e jorns èran demorats los meteisses, totun. En l’an IV de l’Èra de la Libertat, lo 22 de setembre de 1792, la Convencion Nacionala decretèt que « Totes los actes publics son d'ara enlà datats a partir de l'an I de la Republica ». Es lo 20 de setembre de 1793 que Charles-Gilbert Romme, raportaire del grop de trabalh nomenat pel Comitat d'Instruccion Publica, presenta davant la Convencion (lo Comitat el meteis aguèt drech a una presentacion sièis jorns de per abans) çò que vendrà lèu lo calendièr republican. Aprèp qualques ajustaments, entrèt en vigor a partir de l'endeman del decret de la Convencion Nacionala del 14 vendémiaire an II (5 d'octobre de 1793)[1].
La nomenclatura dels meses e dels jorns contunharà d’evoluar dins los meses que seguiràn. Lo decret foguèt refondut lo 4 frimaire an II (24 de novembre de 1793), que balhèt sa forma definitiva al calendièr. Aqueste darrièr decret aboliguèt l'« èra vulgara » pels usages civils e definiguèt lo 22 de setembre de 1792 coma lo primièr jorn de l'« Èra dels Franceses ». Per las annadas seguentas, lo primièr jorn de l'annada seriá lo de l'equinòcci verai a París (entre lo 22 e lo 24 de setembre segon lo calendièr gregorian). La primièra annada comença amb l'an I, doncas, i a pas d'an zèro.
La Revolucion avent fach de França un estat laïc, aqueste calendièr aviá per tòca d'escafar de la memòria dels franceses lo calendièr gregorian estrechament ligat al cristianisme.
L'annada del calendièr republican èra decopada en dotze meses de trenta jorns cadun (= 360 jorns), mai cinc a sièis jorns (segon las annadas) apondut en fin d'annada per que demòre alinhada amb l'annada tropica (~365¼ jorns). Cada mes èra decopat en tres decadas de dètz jorns. La jornada deviá èsser decopada segon lo sistèma decimal : « de mièjanuèch e mièjanuèch » : comportava dètz oras decopadas en dètz partidas, elas meteissas decompausablas en dètz partidas, atal de seguida « fins a la pus pichona porcion commensurabla de la durada ». Aquesta division decimala de la jornada foguèt pas jamai aplicada e abolida en 1795 (environ l'an III).
Los noms dels meses e dels jorns foguèron concebuts pel poèta Fabre d'Églantine amb l'ajuda d'André Thouin, jardinièr del Jardin de las Plantas del Museum Nacional d'Istòria Naturala. Cada nom de mes rementa un aspècte del clima francés (de decembre, nivôse, la nèu) o dels moments importants de la vida païsana (de setembre, vendémiaire, las vendèmias). D'aqueste fach, aquel calendièr que sos conceptors volián « universal », èra fòrtament ligat a son país d'origina e al pes economic que representavan las activitats agricòlas a l'epòca.
Las annadas sextilas
Lo calendièr a produch d'annadas sextilas (que contenon sièis jorns complementaris) las annadas 3, 7, e 11 per apondon d’un jorn a la fin de l’annada, doncas un seisen jorn complementari. Aquel jorn se disiá lo "jorn de la Revolucion", que marcava la fin d’una franciada e que se festejava coma una fèsta nacionala.
S'aboliguèt lo calendièr en l’an XV. Mas los vejaires diferisson sus l'evolucion venenta de las annadas sextilas se lo calendièr èra demorat en vigor. I a tres ipotèsis :
Segon d'unes, las annadas sextilas aurián contunhat cada quatre ans (doncas las annadas 15, 19, 23, 27...).
Segon d'autres, l’annada sextila auriá sautat de l’an 15 a l’an 20, data qu'a partir d'ela totas las annadas sextilas serián tombadas una annada devesibla per quatre (doncas en 20, 24, 28...)[3]. Aquel saut auriá simplificat las conversions entre calendièrs republican e gregorian perque i auriá agut concordança : per exemple l'apondon d’un jorn lo Mes invalid (de febrièr de) se compensa qualques meses pus tard per l’apondon del jorn de la Revolucion an 20. Lo desequilibri persistís doncas pas que qualques meses al luòc de durar mai d'un an.
Segon una tresena opinion, las annadas sextilas contunharián de variar pr'amor d’assegurar que lo 1èr vendémiaire tombe cada annada sus l’equinòcci automnal, coma èra lo cas de l’an I a l’an XIV.
La correspondéncia de las datas çaijós es balhada a títol indicatiu. En efièch, vàrian leugièrament d'una annada a l'autra. Una correspondéncia detalhada es balhada als articles an I a an XIV.
↑James Guillaume, Procèsses verbals del Comitat d'instruccion publica de la Convencion Nacionala, t. I, pp. 227-228 e t. II, pp. 440-448 ; Michel Froechlé, « Lo calendièr republican correspondiá a una necessitat scientifica ? », Congrès Nacional de las Societats Sabentas : scientifics e societats, Paris, 1989, pp. 453-465.