Beta vulgarisBeta vulgaris subsp. vulgaris
Beta vulgaris subsp. vulgaris La bledarava es una planta cultivada per sa raiç carnosa utilizada coma legum dins l'alimentacion umana, coma pastora e per la produccion de sucre. BotanicaLas bledaravas cultivadas, dicotiledonas, apetalas, vendrián de la bledarava maritima (Beta vulgaris L. subsp. maritima (L.) Arcang.) qu'es espontanèa sus las rivas maritimas en Euròpa.
Las bledaravas foguèron fòrça estudiadas pels botanistas, subretot pel sistèma reproductiu, los efèctes de la seleccion naturala o agricola o del cambi climatic sus la diversitat genetica e lo polimorfisme nucleotidic dins lo genre Beta[1], la ginodioecia per las bledaravas salvatjas, los ligams entre polimorfisme per l'autofecondacion e la diversitat genetica, interaccions entre formas cultivadas e formas salvatjas de l'ensems Beta vulgaris. Principalas varietats cultivadasExistís très times de bledaravas:
Existís diferentas varietats classificadas selon de tipes diferents.
Las bledaravas de sucre son las mai ricas en sucres, de color blanca e enterrées mai prigondament. Son classificadas selon lo rendement en sucre, lor resisténcia a de malautiá.
DescripcionLa bledarava cultivada es una planta bisannadièra :
Utilizacion  
ProprietatsLas racinas de Beta vulgaris contenon una quantitat significativa de vitamina C e las fuèlhas son una font de vitanina A. Son tanben fonts de fibras, d'acid folic e d'antioxidants. Las racinas son tanben Rica en betaïna (N, N, N-trimetilglicina). La bledarava es Rica en nitrats que se transforman en nitrits mercé a de bactèris de la boca. Aqueles nitrits son implicats dins la vasodilatacion e la fluidificacion del sang, çò que melhora l'aflux de sang dins de zonas del cervèl qu'amb lo temps son mens perfusadas. Una dòsi quotidiana de chuc de bladarava pòt potencialament empachar la deméncia la bassa cognitiva en melhorant aquel aflux sanguin cerebral[2]. Una tassa (225,8 gramas) de bledarava aminuda conten :
EconomiaLa cultura pren gaireben 7 millions d'ectars pel mond, subretot en Euròpa du Nòrd et Estats Units d'America ; Produccion mondiala (FAO 2002) :
França al nòrd es lo primièra productor mondial de sucre de bladarava. Dins l'Union Europèa, la cultura de la bledarava de sucre es reglementada dins l'encastre de la politica agricòla comuna. Cada país dispausa d'un lendal de produccion autorizat en dejós que lo prètz es garantit, a un nivèl superior dels cors mondials. IstòriaLa bladerava es coneguda coma legum dempuèi l'Antiquitat. Los primièrs escrichs venon Grècs al sègle V. Las principalas varietats foguèron descrichas a l'Etat Mejana, subretot Pierandrea Mattioli. L'origina de l'utilizacion alimentària de las racinas sembla se situar dins la granda plana que s'espandís d'Alemanha fins a Russia En 1600, Olivier de Serres la descriguèt dins Le theatre d'agriculture mesnage des champs cerquèt lo primièr d'extraire lo sucre de las bledarava mas sens trobar un processus rendable. En 1747, un Alemand, Andreas Sigismund Marggraf, capitèt a extraireavait réussi lo sucre de la bledarava. Son escolan, lo professor Achard, foguèt profeichar l'Acadèmia met cette découverte au profit de l'Académie prussiena. Dempuèi 1802 la premièra fabrica de sucre de bledaravas del mond à Kürnen d'Oder (Silèsia) donava amb 70 kg de produch, 2 kg de sucre. Lo 22 de novembre de 1806 es una data importanta per l'economia sucriària europèa. Per respondre al blocatge impausat per las armadas britanica suls pòrts franceses, Napoleon Bonaparte instaurèt lo blocatge continental : totas las merças britanicas venguèron enebidas en Français tanben èran exclusit lo sucre cana de las Antilhas. Per compensar, l'emperaire decidiguèt de promòure activament la produccion de bledaravas de sucre. La primièra extraccion industriala de sucre es l'òbra de Benjamin Delessert, en 1812. Quand s'arrestèt lo blocatge e lo retorn del sucre de cana, l'industria coneguèt de dificultats fins a l'abolition de l'esclavage que lo prètz del sucre de cana aumentèt en mai que los rendements avián aumentat. La bledarava de pastura se desvolopèt fòrça en Euròpa a la mitat del sègle XX fins a aténher un million d'ectars en França Aprèp la Segonda Guèrra mondiala. Mermèt fòrça dempuèi remplaça pel milh ensilatge per l'alimentacion ivernala dels bovins. A l'ora d'ara se desvolpa la produccion de bledarava per produire d'etanòl e lo biogas. Notas e referéncias
Vejatz tanbenLigams extèrnes |
