Severity: Notice
Message: Undefined offset: 1
Filename: infosekolah/leftmenudasboard.php
Line Number: 33
Line Number: 34
Alexandre Deulofeu i Torres (L'Armentera, 20 de setembre de 1903 - Figueres, 22 de genièr de 1978) foguèt un politician catalan e un filosòf de l'istòria qu'escriguèt sus cò qu'el nomenava "Matematica de l'istòria", una teoria ciclica sus l'evolucion de las civilizacions.
Alexandre Deulofeu nasquèt en 1903 a l'Armentera, un vilatjòt del Naut Empordan, ont lo sieu paire èra farmacian. A tres ans, anèt viure a Sant Pere Pescador e aprèp nòu ans se desplacèt a Figueres. Estudièt e obtenguèt lo bachelierat al licèu Ramon Muntaner de Figueres e a Barcelona. Faguèt puèi los estudis universitaris de farmacia e sciéncias quimicas a Madrid, e acabèt aquela filièra a Barcelona. Quand tornèt a Figueres ganhèt lo concors a cadièra e faguèt de professor al licèu de Figueres. Comencèt alara una etapa d'intensa activitat politica, d'en primièr coma dirigent de la Joventut Nacionalista Republicana d'Empordan e aprèp en qualitat de regidor per ERC. Cònsol accidental de Figueres pendent la Guèrra Civila, evitèt d'afrontaments, de sacatges e de persecucions dins la vila. Foguèt mobilizat per far de sanitari al front. S'exilièt lo 5 de febrièr de 1939 amb la retirada republicana en França. Pendent l'exili faguèt mantun mestièr: ensenhèt de matèrias diferentas, musician violonista e saxofonista dins diferents grops de musica de recreança e classics, pagés experimental e creador de plantacions sens tèrra amb de solucions liquidas de la siá invencion, obrièr de fabrica, maçon, escrivan, poèta, e causas autras. Faguèt amistat amb Francesc Pujols e Salvador Dalí. Tornèt de l'exili lo 22 de genièr de 1947 e se consagrèt a la farmacia, a contunhar las siás investigacions e a escriure. Moriguèt a Figueres lo 27 de decembre de 1978, e laissèt sens la finalizar la version espandida de la siá òbra granda entitolada La matematica de l'istòria.
Afirmèt que las civilizacions e los empèris passan per de cicles equivalents als cicles naturals dels èssers vius. Cada civilizacion pòt arribar a complir, almens, tres cicles de 1700 ans cadun. Compreses dins las civilizacions, los empèris an una durada mejana de 550 ans. Afirmèt que mejançant la coneissença de la natura dels cicles se pòdon evitar las guèrras, consideradas que son pas necessàrias, fasent que los procèsses vengan pacifics. Tanben diguèt que l'umanitat poirà èsser capabla, se los coneis, d'alterar sos pròpris cicles, e qu'aquela deu tendre a s'organizar jos la forma d'una confederacion universala de pòbles liures.
L'enonciat de la lei matematica que, segon el, determina l'evolucion dels pòbles se resumís en los punts seguents (capítol III de La Matematica de l'istòria en catalan, edicion de 1967):
La siá pensada es en relacion amb las idèas d'Oswald Spengler e d'Arnold J. Toynbee, que tanben enoncièron de teorias sus lo caractèr ciclic de las civilizacions, mas sens arribar a la mesura matematica mai precisa qu'expausa Deulofeu.
Pendent lo sieu exili e tanben amb posterioritat, Deulofeu percorreguèt mantun musèu, temple e monument de diferents païses ont, entre autras conclusions, deduguèt d'aver rescontrat l'origina de l'art romanic al sègle IX entre Empordan e Rosselhon, qu'èra l'origina de çò qu'el nommava lo segond cicle de la civilizacion europèa occidentala, aprèp lo primièr cicle.
