Det var det første studioalbumet som vart produsert av bandet sjølv, og vart det tredje albumet deira som gjekk inn på topp 10 på Billboard-lista'. Likevel fekk Monolith dårlege meldingar og salstala var skuffande.[1] Den første singlen, «People of the South Wind», stoppa på topp 30 på Billboard Hot 100 i august 1979 og dei gav raskt ut «Reason to Be» som ny singel, slik dei hadde gjort med hitten «Dust in the Wind»,[2][3][4][5] men «Reason to Be» nådde berre 52. plassen på lista.[6]
Etter den amerikanske delen av Monolith-turneen, drog bandet til Japan for første gongen i januar 1980. Fire songar frå denne japanske turneen vart gjeve ut på ein EP kalla Kansas Monolith Tour 1980 in Japan og sendt til radiostasjonar.
Monolith selde til platinaplate tidleg i 1990-åra. Kerry Livgren donerte platinaplata si til Kansas State Historical Society.[7] Albumet nådde tiandeplassen på Billboard-lista.[8]
Det vart laga musikkvideoar for fire av spora på Monolith: «On the Other Side», «People of the South Wind», «Away from You» og «Reason to Be».
John Swenson i Rolling Stone, som tidlegare hadde melt Point of Know Return, var langt mindre nøgd med Monolith, og kritiserte særskild at det var pretensiøst: «dette bandet er berre ein amerikansk versjon av The Moody Blues og Emerson, Lake and Palmer» Seriøs musikk som vender nasa opp til uttrykksevna i rock & roll og erstatta bombast med kjensler.»[10]
Robert Taylor i AllMusic gav albumet to av fem stjerner og skreiv at bandet spelte bra, men kritiserte stilen deira som oppbrukt og generell mangel på retning. Han kritiserte særskild dei barnslege tekstane og at dei skifta fokus mot radiovenleg musikk.[9]
