«Kalven» er eit namn som stundom vert gjeve til ei lita øy som ligg ved sidan av ei større øy.
Historie
Frå 1600- til 1800-talet låg det eit saltkokeri på øya,[2] som ein framleis kan sjå restane etter.[3]
Det ligg tre store gravhaugar, restar av førhistoriske hus og eit fyr på øya.
Dyre- og planteliv
Lyngheiene dominerer vegetasjonen på øya. 32 forskjellige fugleartar hekkar på Calf of Eday og ho har på grunn av dette fått status som Special Protection Area (SPA, særskild verneområde). Måse og skarv hekkar i den tørre røsslyngen, medan havhest (Havhestus glacialis), krykkje (Rissa tridactyla) og alke hekkar i klippene.[4]
Irvine, James M. (red.) (2006) The Orkneys and Schetland in Blaeu's Atlas Novus of 1654. Ashtead. James M. Irvine. ISBN0-9544571-2-9
Noble, Gordon (2006) Neolithic Scotland: Timber, Stone, Earth and Fire. Edinburgh University Press. ISBN0-7486-2338-8
Waugh, Doreen, "On eið-names in Orkney and other North Atlantic islands" in Sheehan, John and Ó Corráin, Donnchadh (2010) The Viking Age: Ireland and the West. Proceedings of the Fifteenth Viking Congress. Dublin. Four Courts Press. ISBN978-1-84682-101-1
↑Anderson, Joseph (Ed.) (1893) Orkneyinga Saga. Omsett av Jón A. Hjaltalin & Gilbert Goudie. Edinburgh. James Thin and Mercat Press (1990). ISBN 0-901824-25-9
↑Stewart, Walter (mid-1640s) "New Choreographic Description of the Orkneys" in Irvine (2006) s. 24