Ruth Bernhard (Berlijn, 14 oktober 1905 – San Francisco, 18 december 2006) was een Duits-Amerikaanse fotografe.
Carrière
Zij studeerde van 1925-27 aan de Universiteit voor de Kunsten in Berlijn. Haar vader Lucian Bernhard was een bekend posterontwerper en typograaf.
In 1927 vertrok zij naar New York waar haar vader al woonde. Daar werkte zij als assistent een tijdje in de donkere kamer van een tijdschrift.
Toen Bernard eind jaren 20 in Manhattan woonde, was zij betrokken bij de lesbische subcultuur van de artistieke gemeenschap en bevriend met fotograaf Berenice Abbott en criticus Elizabeth McCausland.
In 1935 ontmoette ze de fotograaf Edward Weston en vertrok met hem naar Carmel-by-the-Sea waar de basis werd gelegd voor haar stijl. Hierover schreef zij: "Ik was onervaren en onvoorbereid toen ik voor het eerst zijn foto’s zag. Het was een bliksem in de duisternis... Dat beeld was het onweerlegbaar bewijs van wat ik mogelijk had geacht. Een kunstenaar te zijn wiens vak fotografie is."
Hierna opende ze haar eigen fotostudio in Hollywood waar ze eerst vaak portretten van prominente kinderen maakte. In 1953 vertrok ze naar San Francisco.
Naaktfotografie
Al in New York begon zij in 1934 met naaktfotografie. De kunstvorm die haar later bekendheid zou brengen. Naast commerciële opdrachten was vanaf de jaren 50 naaktfotografie van vrouwen echt haar passie. Dit lang voordat deze kunstvorm aldaar sociaal werd geaccepteerd. Verspreid over de hele wereld zijn er al honderden tentoonstellingen van haar werk gehouden en meerdere fotoboeken uitgegeven. Veel van Bernard’s werk wordt sinds 1996 bewaard in de archieven van de Princeton-universiteit.
Bronnen, noten en/of referenties
