Zijn moeder was de oudere zus van tsarina Alexandra en bij een bezoek aan het hof in Sint-Petersburg leerde Louis zijn Russische familie beter kennen en had een goede band met grootvorstin Maria Nikolajevna, wier foto hij altijd naast zijn bed had staan voor de rest van zijn leven.
Hij mocht zich bij zijn geboorte 'Zijne Doorluchtige Hoogheid Prins Lodewijk van Battenberg' noemen, maar in 1917 deed de gehele Britse tak van zijn familie afstand van de Duitse titels vanwege de anti-Duitse stemming in Engeland. Zijn vader veranderde de familienaam in 'Mountbatten'; Louis nam die familienaam over. Hij hield op een "Serene Highness" te zijn, maar werd als jongere zoon van een Britse markies wél Lord Louis Mountbatten genoemd.
Carrière
Mountbatten diende in de Royal Navy tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Hij viel op door zijn, in de ogen van zijn mede-officieren 'typisch Duitse', perfectionisme en zijn vlijt. Ook zijn familierelatie met de koning legde hem geen windeieren. Hij bekleedde veel belangrijke posities en kreeg voor zijn werk verschillende hoge onderscheidingen. Bij het begin van de Tweede Wereldoorlog werd hij commandant van een flottieljetorpedobootjagers. In mei 1941 werd de torpedobootjager, de HMS Kelly, waarover hij het commando voerde, na hevige gevechten bij Kreta tot zinken gebracht. Mountbatten werd onderscheiden voor zijn moed en leidde in 1942 de Aanval op Saint-Nazaire en de desastreuze Aanval op Dieppe. Vervolgens voerde hij het commando over het Britse leger dat in Birma tegen Japan vocht.
In 1947 werd de progressief ingestelde edelman door de Labour-regering van Clement Attlee aangesteld als laatste onderkoning van Indië, met als opdracht Brits-Indië te begeleiden op de weg naar een snelle onafhankelijkheid in 1948. Mountbatten oordeelde echter dat de situatie in Indië zo precair was dat de onafhankelijkheid nog datzelfde jaar kwam om een burgeroorlog te vermijden. Hij sprak met moslimleider Mohammed Ali Jinnah af op 5 april 1947 om hem te overtuigen Indië één geheel te laten, maar Jinnah week niet af van zijn doel om een moslimstaat af te scheiden van Indië, het latere Pakistan.[bron?] Na de onafhankelijkheid op 15 augustus 1947 bleef hij nog tien maanden in New Delhi, waar hij de eerste gouverneur-generaal werd tot juni 1948.
Mountbatten had nu alles bereikt wat een marineofficier zou kunnen bereiken, maar hij weigerde met pensioen te gaan. Na zijn terugkeer naar Engeland bekleedde hij daarom opnieuw verschillende hoge posities in de Royal Navy.
In 1952 maakte hij zijn langgekoesterde droom waar en werd hij First Sea Lord (bevelhebber van de Britse Marine). Dat was de functie waaruit zijn vader in de Eerste Wereldoorlog ten onrechte ontslagen was met het excuus dat hij te veel Duitse familieleden had. Nadat hij de marine verlaten had ging hij in het leger werken en werd hij hoofd Defensie van 1959 tot 1965.
Huwelijk en gezin
De Mountbattens met Mahatma Gandhi in 1947
Mountbatten trouwde op 18 juli 1922 met de schatrijke erfgename Edwina Cynthia Annette Ashley. Ondanks de vele affaires die beiden hadden, was het paar toegewijd aan elkaar en hadden ze een gelukkig huwelijk tot Edwina's plotselinge dood op 21 februari 1960.
Mountbatten stierf op 27 augustus 1979 tijdens een vakantie in Ierland na een bomontploffing op zijn schip Shadow V. De aanslag werd opgeëist door het IRA. Nog drie anderen kwamen om het leven: Patricia's jongste zoon Nicholas (14), haar schoonmoeder Lady Doreen Brabourne (83) en Paul Maxwell (15), die als bootsman assisteerde.
.svg){kind=small}
.jpg)
