Voor het DRS-systeem wordt, net zoals in 2013, één detectiepunt gebruikt na de veertiende bocht. Als een coureur hier binnen een seconde achter een andere coureur rijdt, mag hij zijn achtervleugel open zetten op het rechte stuk op start-finish en tussen de tweede en de derde bocht.[1]
Banden
Pirelli heeft ervoor gekozen de "soft" en "medium" banden naar Australië mee te nemen.[2]
Regerend wereldkampioen Sebastian Vettel wist in zijn Red Bull niet verder te komen dan de dertiende startplaats, één positie achter de naar Ferrari terugkerende Kimi Räikkönen, die aan het eind van Q2 crashte. Zij schuiven echter nog een positie op doordat Valtteri Bottas zijn versnellingsbak heeft gewisseld en hierdoor vijf plaatsen straf krijgt,[4] net als de Sauber van Esteban Gutiérrez.[5]Pastor Maldonado zette in zijn Lotus geen tijd neer in Q1, maar mocht van de stewards wel de race starten.[6]
Race
De race werd gewonnen door Nico Rosberg,[7] nadat polesitter Lewis Hamilton na drie ronden uitviel door een motorprobleem. Ook Sebastian Vettel viel hierdoor een ronde later uit. Het podium werd volgemaakt door Daniel Ricciardo en Kevin Magnussen, voor wie het beiden hun eerste Formule 1-podium was. Jenson Button (McLaren) en Fernando Alonso eindigden vervolgens als vierde en vijfde, voor een sterk rijdende Valtteri Bottas. Nico Hülkenberg eindigde als zevende, voor Kimi Räikkönen, die ondanks enkele remproblemen achtste werd. De laatste punten werden gescoord door het Toro Rosso-duo Jean-Éric Vergne en Daniil Kvjat, die tevens de jongste coureur werd die ooit een Formule 1-punt scoorde.
Na afloop van de race werd Daniel Ricciardo gediskwalificeerd omdat zijn brandstofconsumptie te hoog was.[8] Hierdoor schoof Magnussen op naar de tweede plaats, Button werd derde, Alonso vierde, Bottas vijfde, Hülkenberg zesde, Räikkönen zevende, Vergne achtste, Kvjat negende en Force India-coureur Sergio Pérez tiende.
.svg){kind=small}
