PROFILPELAJAR.COM

Gilbert Stork
	Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Land	Verenigde Staten
Geboortedatum	31 december 1921
Geboorteplaats	Elsene
Overlijdensdatum	21 oktober 2017
Overlijdensplaats	Manhattan
Werk
Beroep	scheikundige, academisch docent
Werkgever(s)	Harvard-universiteit, Columbia-universiteit
Promovendi	Eugene van Tamelen, John E. McMurry, David H. Sherman, Daniel Kahne
Studie
School/universiteit	Universiteit van Florida, Universiteit van Wisconsin-Madison
Promotor	Samuel M. McElvain
Academische graad	Doctor of Philosophy
Diversen
Lid van	Royal Society, National Academy of Sciences, Académie des sciences, American Academy of Arts and Sciences
Prijzen en onderscheidingen	Guggenheim Fellowship, ACS Award in pure chemistry (1957), American Chemical Society Award for Creative Work in Synthetic Organic Chemistry (1967), Centenary Prize (1974), doctor honoris causa from the Pierre and Marie Curie University (1979), William H. Nichols Medal (1980), Arthur C. Cope Award (1980), Willard Gibbs Award (1982), National Medal of Science (1982), NAS Award in Chemical Sciences (1982), Linus Pauling Award (1983), Tetrahedronprijs (1985), Remsen Award (1986), Roger Adams Award in Organic Chemistry (1991), Chemical Pioneer Award (1992), Robert Robinson Award (1992), Welch Award in Chemistry (1993), Wolfprijs voor scheikunde (1995), Foreign Member of the Royal Society (13 mei 1999), Sir Derek Barton Gold medal (2002), honorary doctor of the Tianjin University (2002), Ryoji Noyori Prize (2003)
	De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata.; U kunt die informatie bewerken.

Gilbert Stork (Elsene, 31 december 1921 – 21 oktober 2017) was een Belgisch-Amerikaans scheikundige die belangrijk werk heeft verricht in de organische scheikunde, vooral voor wat betreft de totaalsynthese van natuurlijke stoffen.

Biografie

Stork werd geboren in Elsene (Brussel) maar zijn familie verhuisde in 1939 naar de Verenigde Staten. Hij studeerde er aan de Universiteit van Florida en doctoreerde aan de Universiteit van Wisconsin met een thesis over kinine, een stof die hem bleef bezighouden; in 2001 slaagde hij als eerste in een stereoselectieve totaalsynthese van kinine.

In 1946 ging hij naar de Harvard-universiteit, waar hij de stereospecifieke synthese van cantharidine ontwikkelde. In 1953 ging hij naar de Columbia-universiteit. Hij werd er hoogleraar in 1955 en in 1967 verkreeg hij de titel van Eugene Higgins Professor. In 1993 werd hij professor emeritus, maar hij bleef verder onderzoek verrichten en publiceren tot kort voor zijn dood; zijn laatste publicatie, met de totaalsynthese van 4-methyleengermine, verscheen in september 2017 in Organic Letters.^[17]

Werk

Stork werkte in de organische synthese. Hij slaagde in de totaalsynthese van talrijke natuurlijke stoffen (terpenen, alkaloïden, prostaglandinen, macroliden en tetracyclines). Daarbij ontwikkelde hij nieuwe synthetische methodes zoals het gebruik van enamines (zie de Stork-enamine-alkylering), waarmee de synthese mogelijk werd van de alkaloïden lycopodine, yohimbine en aspidospermine.^[18]

Onderscheidingen

Gilbert Stork kreeg vele onderscheidingen en prijzen. Hij ontving op 24 mei 1983 van president Reagan de National Medal of Science van 1982 voor zijn bijdragen aan de organische synthese die de synthese van verschillende complexe en belangrijke biologisch actieve stoffen mogelijk maakten.^[19] Stork was een laureaat van de Wolfprijs voor scheikunde van 1995/96.

Hij was onder meer lid van de National Academy of Sciences (sedert 1960) en Foreign Member of the Royal Society.

Externe links

Columbia University, Department of Chemistry: Gilbert Stork 1921-2017
Eiichi Nakamura, Jeffrey D. Winkler, Varinder K. Aggarwal. "Gilbert Stork (1921-2017), Master of Organic Synthesis." Angewandte Chemie International Edition vol. 57 (2018), blz. 36. DOI:10.1002/anie.201711474
Paul A. Wender. "Gilbert Stork (1921-2017) Chemist who revolutionized molecular synthesis." Nature vol. 551 (30 november 2017), blz. 566. DOI:10.1038/d41586-017-07527-8
Jeffrey I. Seeman. "Gilbert Stork: In His Own Words and in the Musings of His Friends." Angewandte Chemie International Edition vol. 51 (2012), blz. 3012-3023. DOI:10.1002/anie.201200033