Frans Francken trouwde met Elisabeth Mertens. Op het moment van zijn dood in 1616 waren van zijn kinderen nog in leven: Thomas, Frans, Hieronymus, Ambrosius II, wiens leermeester hij was, Magdalena en Elisabeth.[4]
Frans Francken de Oudere maakte vooral altaarstukken, aangezien daarnaar een grote vraag was als gevolg van de beeldenstorm van de calvinisten. Zijn meesterwerk is een drieluik getiteld Christus onder de schriftgeleerden, dat werd gemaakt voor het gildealtaar van de schoolmeesters en de zeepzieders in de kathedraal van Antwerpen in 1587. De figuren zijn vrij houterig in de late maniëristische stijl. De hoofden daarentegen tonen de vaardigheid van de kunstenaar voor portretten. Frans Francken de Oudere was ook een portretschilder; enkele hofportretten worden aan hem toegeschreven.[1]
Zijn vroegste schilderijen waren in de stijl van Frans Floris, maar na 1600 ontwikkelde hij zijn eigen stijl, met classicistische kenmerken, vergelijkbaar met het werk van Otto van Veen.[5]
Frans Francken de Oudere schilderde kleinschalige kabinetportretten, een genre waarin zijn zoons Frans en Hieronymus zouden uitblinken.[1] Hij werd verder bekend om zijn allegorische schilderijen, een traditie die zijn zoon Frans zou voortzetten. Een voorbeeld van een allegorisch schilderij is de De strijd van de Tijd tegen de Dood in de Bayerische Staatsgemäldesammlungen.
In de Sint-Pauluskerk (Antwerpen) hangt een doek "De zeven werken van Barmhartigheid" van 12,5 m² geschilderd door Frans Francken de Oudere rond 1590.
In de sacristie van de Sint-Joriskerk (Antwerpen) bevindt zich van Frans Francken de Oudere het drieluik 'Laat de kinderen tot mij komen'.
↑ Christa Grossinger, Noord-Europese jury schilderijen: catalogus van Nederlandse & Duitse schilderijen van vóór 1600 in het Engels kerken en scholen , Harvey Miller, 1992, p. 263
↑ Franks Francken I, in:. Walter A. Liedtke , Vlaamse Schilderijen in het Metropolitan Museum of Art , Metropolitan Museum of Art, New York, 1984, p. 224
Sint-Paulus-Info. Wetenschappelijk tijdschrift van de Sint-Paulusvrienden. Bouwstoffen voor de geschiedenis van de Antwerpse Sint-Pauluskerk. 72 nummers (1982 tot 2009).
Sirjacobs Raymond. Antwerpen Sint-Pauluskerk en Schatkamer. Vijftig hoogtepunten (2008).