Pallemaerts komt uit een muzikale familie. Zowel zijn grootvader als oom waren drummers en lieten hun instrumenten bij hem thuis staan. Hij groeide op met de drums terwijl zijn broer Jacky accordeon met hem speelde.
Hij begon in 1975 aan de Antwerpse Academie (Kunsthumaniora) met de richting muziek. Maar door de vele professionele aanbiedingen stopte hij zonder het af te maken. Op 15-jarige leeftijd leerde hij jazz kennen door muziek van Count Basie en Duke Ellington en kreeg hij ook een eerste eigen drumstel.
Pallemaerts ontmoette John Clayton die hem in contact bracht met de drummer Jeff Hamilton die hem naar de Verenigde Staten uitnodigde om vanaf 1984 de knepen van het drummen te leren.
In 1985 werd hij door het Belgisch ministerie van Cultuur gekozen om op het Singapore Jazzfestival te spelen.
De pianist Michel Herr benaderde Pallemaerts en Hein van de Geyn om een trio te vormen dat een kwartet werd nadat ze de saxofonist Joe Lovano ontmoetten. Met Bert Joris als trompettist maakte het tot kwintet uitgegroeide gezelschap de plaat Solid Steps in 1986 en Sweet Seventina.
In 1988 vertrok hij naar New York om zich meer te verdiepen in de jazzcultuur. Hier speelde hij onder anderen met de zangeres Judy Niemack en de pianisten Dave Kikoski en Fred Herch.
Wegens het niet verkrijgen van een werkvergunning kon hij niet mee op tournee in Amerika en Japan met de Woody Herman Big Band. Maar gitarist Phillip Catherine kon hem overtuigen terug te komen om een nieuw trio te vormen met Hein Van de Geyn (contrabas). Het trio toerde drie jaar internationaal en maakte de cd Oscar in 1989.
Begin jaren 90 werkte hij samen met de Franse gitarist Serge Lazarevitch en deze samenwerking leverde de cd's London Baby (1990) en Walk with a lion (1993) op. Maar ook samenwerkingen met andere artiesten leverden cd's op. Met de pianist Diederik Wissels en zanger David Linx, Kamook en If one more day; met saxofonist Erwin Vann en bassist Michel Hatzigeorgiou, xxxx en Eleven, met trombonist Bob BrookmeyerParis Suite, Brussels Jazz Orchestra Worlds, met Kris Defoort en saxofonist Mark TurnerPassage (1997), met saxofonist Frank Vaganée en saxofonist John RuoccoTwo Trios (1999).
In Parijs begeleidde hij vanaf 1996 solisten in de club "La Villa" waardoor hij onder anderen de trompettist Tom Harrell en pianist Bill Carrothers ontmoette. Samen met Carrothers en de contrabassist Nic Thys toerden ze door Europa en maakten ze de cd's Swing Sing Songs (2000) en I Love Paris (2004).
In Parijs leerde hij ook de trompettist Alex Tassel en Avitabile kennen en maakte hij met het "New Trio" de cd Bemsha Swing in 2002. Ook de samenwerking met de Zwitserse saxofonist Andy Scherrer leverde cd's op, waaronder Second Step.
Cd's kwamen ook uit de samenwerking met pianist Baptiste Trotignon en saxofonist David El Malek, namelijk Trotignon-El Malek-Hall-Pallemaerts (2005), met zangeres Laika FatienLook At Me Now (2005), met pianist Franck AmsallemA Week In Paris (2005) en met saxofonist Rick Margitza.
Ondertussen hield hij zich nog steeds bezig met geluidstechniek en leverde dit de cd 21 Emanations (2006) op met remixen.
