Gallia Belgica was rond het begin van de jaartelling de uitvalsbasis voor de Romeinse verovering van Britannia, eerst door Julius Caesar en keizer Tiberius en definitief door keizer Claudius. De Britse provincie werd in 286 onderdeel van een Gallo-Brits zeerijk bestuurd door de MenapiërCarausius. Deze admiraal was in opstand gekomen en had zich in Londen tot keizer laten kronen, maar hij werd verslagen in 293 en stierf als usurpator. Op Britse bodem bestond zijn rijk nog drie jaar.
In de 15e en 16e eeuw emigreerden veel vaklui en kunstenaars van de Nederlanden naar Engeland, zoals de textielarbeiders en glazeniers in Southwark. Tijdens de godsdiensttroebelen waren er calvinistische vluchtelingenkerken in Londen, Sandwich, Norwich en elders. Ze speelden een rol in de Beeldenstorm van 1566.
Het Verenigd Koninkrijk was een van de mogendheden die in 1814 de Acht Artikelen van Londen opstelde om de Belgische departementen in te delen bij het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Na de Belgische Revolutie van 1830 erkende het Verenigd Koninkrijk enigszins schoorvoetend de onafhankelijkheid. In het Verdrag van Londen uit 1839 tekenden de Europese grootmachten voor de neutraliteit van België en Nederland. Toen België in de Eerste Wereldoorlog door Duitsland werd aangevallen, kwam het Verenigd Koninkrijk als garant van de neutraliteit ter hulp. De Rape of Belgium wekte veel sympathie op en talrijke vluchtelingen werden opgevangen over het Kanaal. Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren beide landen opnieuw bondgenoten. De Regering-Pierlot V zetelde in Londen. België werd toen bevrijd door onder andere het Verenigd Koninkrijk.
.svg)
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}