Een begraafplaats is een besloten gebied waar lichamen van overledenen worden begraven. Ook worden op begraafplaatsen urnen met as van gecremeerde lichamen begraven. Op natuurbegraafplaatsen zijn de graven niet op de traditionele wijze ingericht, maar los verspreid zonder grafsteen, vaak in een natuurgebied.
Een begraafplaats wordt ook wel een kerkhof genoemd, omdat een begraafplaats in de christelijke traditie veelal werd aangelegd in de hof (= tuin of erf) van de kerk.
Bij een begraafplaats bevindt zich meestal een aula met begroetings- of afscheidsruimte waar de laatste eer bewezen wordt aan de overledene vlak voor de eigenlijke begrafenis. Er kan ook een crematorium zijn in het gebouw van de aula, waar overledenen gecremeerd kunnen worden.
In België werden belangrijke personen vaak in de kerk begraven. Gewone lieden kwamen op het kerkhof terecht. Een decreet van keizer Jozef II van 26 juni 1784 veranderde deze traditionele begrafenisgebruiken radicaal. Het bijzetten van de (vooral elitaire) doden in om het even welk religieus gebouw werd officieel verboden. In de steden moesten de kerkhoven aangelegd rond de bidplaatsen om hygiënische redenen verdwijnen. Voortaan zouden de nieuwe begraafplaatsen in dunbevolkte gebieden buiten het stadscentrum aangelegd worden.
Zo ontstonden rond Gent drie begraafplaatsen. Het bekende Campo Santo te Gent is in wezen het kerkhof van Sint-Amandsberg.
In België gebruikt men ook grafzerken voor op de begraafplaats te zetten met daarop de naam van de overledene en de geboorte -en sterftedatum. Men plaatst eventueel ook foto's op deze grafzerk.
Begraafplaatsen zijn vaak niet meer in de nabijheid van kerken te vinden. Overigens is een kerkgenootschap volgens artikel 38 van de Nederlandse Wet op de lijkbezorging nog altijd gerechtigd tot het hebben van een of meer kerkelijke begraafplaatsen.
Een van de oudste nog steeds in gebruik zijnde begraafplaatsen in Nederland is Begraafplaats Oud Eik en Duinen in Den Haag. Deze begraafplaats wordt al in de 14e eeuw als parochiekerkhof in documenten genoemd. Veel nog steeds bestaande begraafplaatsen in grote en middelgrote gemeenten dateren uit de jaren 1830-1840, toen wettelijk was bepaald dat begraafplaatsen buiten de bebouwde kom moesten worden aangelegd. Een van de bekendste door particulieren gestichte begraafplaatsen is Westerveld te Driehuis.
In Latijns-Amerika, Spanje en Italië geldt het bezoeken en met gepaste eerbied bewonderen van begraafplaatsen als een vorm van vrijetijdsbesteding: "necroturismo".[1]
Lokasi Pengunjung: 3.144.250.255