Menara Eiffel
Tour Eiffelcode: fr is deprecated  (Perancis)
Dilihat dari Champ de Mars
Etimologi	Gustave Eiffel
Ketinggian yang direkodkan
Tertinggi di dunia dari 1889 hingga 1930[I]
Maklumat umum
Jenis	Menara pemerhatian Menara penyiaran
Lokasi	7th arrondissement, Paris, France
Negara	Perancis
Koordinat	48°51′29.6″N 2°17′40.2″E / 48.858222°N 2.294500°E / 48.858222; 2.294500Koordinat: 48°51′29.6″N 2°17′40.2″E / 48.858222°N 2.294500°E / 48.858222; 2.294500
Pembinaan bermula	28 January 1887; 137 tahun yang lalu (28 January 1887)
Disiapkan pada	31 March 1889; 135 tahun yang lalu (31 March 1889)[1]
Pembukaan	15 May 1889; 135 tahun yang lalu (15 May 1889)[1]
Dirasmikan pada	31 Mac 1889 dan 15 Mei 1889
Pemilik	Bandar Raya Paris, France
Pengendali	Société d'Exploitation de la Tour Eiffelcode: fr is deprecated (SETE)
Maklumat ketinggian
Seni bina	300 m (984 ka)[2]
Puncak	330 m (1,083 ka)
Tingkat teratas	276 m (906 ka)[2]
Maklumat matra
Berat	10,100 t
Butiran teknikal
Bahan	Wrought iron (en) , keluli, puddled iron (en)
Bilangan tingkat	4 (3 Boleh Diakses + 1 Baki)[3]
Lif/mesin pengangkat	8[4]
Reka bentuk dan seni bina
Arkitek	Stephen Sauvestre
Jurutera penstrukturan	Maurice Koechlin Émile Nouguier
Kontraktor utama	Compagnie des Etablissements Eiffel
Tapak web
toureiffel.paris/en
Rujukan
I. ↑ "Eiffel Tower". Emporis. Diarkibkan daripada yang asal pada 22 April 2016. Menara Eiffel
Nama asli	Tour Eiffel
Sebahagian dari	Paris, Tebing Seine
Inskripsi	1991 (sesi ke-15)
sunting · sunting di Wikidata
sunting · sunting di Wikidata

Menara Eiffel (Perancis: Tour Eiffelcode: fr is deprecated [tuʁ ɛfɛl]  ( dengar)) ialah menara besi yang dibina di atas Champ de Mars bersebelahan Sungai Seine di Paris, Perancis. Menara Eiffel adalah bangunan yang tertinggi dan paling menonjol di kota Paris dan dikenali di dunia sebagai simbol negara Perancis.^[5] Ia dinamakan sempena perancangnya, Gustave Eiffel, yang mengetuai syarikat membinanya dari 1887 hingga 1889.

Menara ini bertapak segi empat sama berukuran 125 meter (410 kaki) pada setiap sisi; ia memiliki ketinggian 330 meter^[6] dan di atasnya terdapat antena televisyen setinggi 24 m ditambah tahun 1957. Ia merupakan struktur pertama di dunia untuk melepasi kedua-dua tanda ketinggian 200 meter dan 300 meter bahkan juga mengatasi Monumen Washington sebagai binaan buatan manusia tertinggi di dunia sezamannya selama 41 tahun sehingga Bangunan Chrysler di Bandar Raya New York siap pada tahun 1930.

Ia merupakan monumen yang paling kerap dilawati dengan kenaan yuran kemasukan di dunia:^[7] seramai 6,428,441 orang paling ramai melawatnya pada 2005,^[8] ia menerima 5,889,000 pelawat pada 2022.^[9] Ia diberi pengiktirafan sebagai monumen bersejarah pada tahun 1964, dan diterapkan sebahagian daripada Tapak Warisan Dunia UNESCO merangkumi tebing keliling Sungai Seine pada tahun 1991.^[10]

Idea membina Menara Eiffel mula dibayangkan Maurice Koechlin dan Émile Nouguier, dua jurutera kanan Syarikat Tubuh Eiffel (Compagnie des Établissements Eiffel) sebagai mercu tumpuan utama temasya Pameran Dunia 1889 di Paris yang meraikan ulang tahun ke-100 Revolusi Perancis. Pada Mei 1884, Koechlin mula membuat lakaran idea pertama yang digambarkan terdiri dari "tiang besar, terdiri daripada empat galang kekisi yang berdiri berasingan di pangkalan dan berkumpul di bahagian atas, disambungkan oleh kekuda logam pada selang masa yang tetap."^[11] Eiffel pada mulanya kurang berminat, tetapi beliau meluluskan kajian lanjut kepada merek berdua; kedua-dua jurutera itu kemudian meminta Stephen Sauvestre, ketua jabatan seni bina syarikat, untuk memberi kerjasama kepada reka bentuk mereka. Sauvestre menambah gerbang hiasan pada dasar menara, pavilion kaca ke tingkat pertama, dan hiasan lain. Versi baharu rekaan ketiga-tiga jurubina ini mendapat sokongan Eiffel: beliau membeli hak paten reka bentuk sebelum dipamerkan di Pameran Seni Hiasan pada musim luruh tahun 1884 atas nama syarikatnya.

Pada 30 Mac 1885, Eiffel membentangkan rancangannya kepada Persatuan Jurutera Awam (Société des Ingénieurs Civils) selepas membincangkan masalah teknikal dan menekankan kegunaan praktikal menara, beliau menamatkan ceramahnya dengan mengatakan...:

« La tour peut sembler digne de personnifier l'art de l'ingénieur moderne mais aussi le siècle de l'Industrie et de la Science dans lequel nous vivons, dont les voies ont été préparées par le grand mouvement scientifique de la fin du XVIIIe siècle et par la Révolution de 1789, à laquelle ce monument serait élevé comme témoignage de reconnaissance de la France. »
Menara ini bukan sahaja lambang seni jurutera moden, tetapi juga lambang abad Industri dan Sains hayat kita yang diterajui gerakan saintifik besar abad kelapan belas serta Revolusi 1789, yang mana monumen ini akan dibina sebagai tanda rasa terima kasih Perancis [kepada zaman-zaman ini].^[12]

Pada ketika ini juga beliau turut menerbitkan buku pembentangan projeknya yang menganggarkan kos 3,155,000 franc meliputi pembinaan dari tapak sampai puncak serta pemasangan lif dan motornya.^[13]

Usaha ini tidak dikembangkan lanjut sehingga pelantikan semula apabila Jules Grévy dipilih semula sebagai Presiden Perancis pada 1886 serta mulanya jawatan Édouard Lockroy sebagai menteri perdagangan. Belanjawan untuk pameran dunia telah diluluskan dan Lockroy mengumumkan pada 1 Mei perubahan kepada syarat-syarat pertandingan terbuka yang diadakan untuk bahagian tengah pameran, yang secara berkesan menjadikan pemilihan reka bentuk Eiffel sebagai kesimpulan yang telah diketepikan, kerana penyertaan perlu disertakan, satu kajian untuk menara logam empat sisi sepanjang 300 m (980 kaki) di Champ de Mars.^[12] (Menara 300 meter kemudiannya dianggap sebagai usaha kejuruteraan yang hebat.) Pada 12 Mei, sebuah suruhanjaya telah ditubuhkan untuk meneliti skim Eiffel dan pesaingnya, yang, sebulan kemudian, memutuskan bahawa semua cadangan kecuali Eiffel adalah sama ada tidak praktikal atau kurang. dalam butiran.

Selepas beberapa perdebatan mengenai lokasi sebenar menara itu, Gustave Eiffel menandatangani kontrak pada 8 Januari 1887 secara persendirian dan bukan mewakili syarikatnya; kontrak tersebut menjanjikan penanggungan 1.5 juta franc kurang satu perempat daripada keseluruhan kos pembinaan 6.5 juta franc yang dianggarkan serta semua keuntungan hasil kunjungan ramai ke menara tersebut semasa pameran berlangsung dan 20 tahun berikutnya. Gustave kemudiannya menubuhkan sebuah syarikat berasingan untuk menguruskan menara itu serta meletakkan separuh modal yang diperlukan sendiri.^[14] Kajian wartawan akhbar New York Times mendapati dana yang disumbangkan ke dalam kos pembinaan menara ini banyak diambil daripada pinjaman duit dari syarikat Crédit Industriel et Commercial (C.I.C.) yang dipaksakan pemerintah Perancis terhadap Haiti melalui pembayaran seluruh cukai eksport Haiti ke dalam pampasan ganti rugi tuan-tuan ladang yang ditinggalkan hamba abdi Afrika yang merdekakan diri dan berpaling tadah melawan pihak Perancis semasa Revolusi Haiti.^[15]

Rekaan menara yang diusulkan itu telah mendatangkan kontroversi dan bantahan daripada pihak yang meragui kemampuannya mencapai 200 m yang lazim pada binaan sebelum ini apatah lagi 300 m;^[16] malah atas alasan artistik memngungkitkan perdebatan lama di Perancis tentang hubungan antara seni bina dan kejuruteraan. Rasa tidak senang ini memuncak saat kerja pecah tanah bermula di Champ de Mars di mana suatu "AJK Tiga Ratus" (seorang ahli mewakili setiap meter ketinggian menara) diketuai arkitek terkenal Charles Garnier dan dianggotai beberapa tokoh seni penting Perancis termasuk William-Adolphe Bouguereau, Guy de Maupassant, Charles Gounod dan Jules Massenet mengeluarkan petisyen yang dihantar kepada Menteri Kerja Raya dan Pesuruhjaya Pameran, Adolphe Alphand serta diterbitkan dalam akhbar Le Temps pada 14 Februari 1887:

« II suffit d’ailleurs, pour se rendre compte de ce que nous avançons, de se figurer une tour vertigineusement ridicule, dominant Paris, ainsi qu’une noire et gigantesque cheminée d’usine, écrasant de sa masse barbare : Notre-Dame, la Sainte-Chapelle, la tour Saint-Jacques, le Louvre, le dôme des Invalides, l’Arc de triomphe, tous nos monuments humiliés, toutes nos architectures rapetissées, qui disparaîtront dans ce rêve stupéfiant. Et pendant vingt ans, nous verrons s’allonger sur la ville entière, frémissante encore du génie de tant de siècles, comme une tache d’encre, l’ombre odieuse de l’odieuse colonne de tôle boulonnée. »
("Kami, penulis, pelukis, pengukir, arkitek dan penganut ghairah keindahan Paris yang belum disentuh sehingga kini, membantah dengan sekuat tenaga, dengan segenap kemarahan kami atas nama rasa Perancis yang remeh, terhadap pendirian  ... Menara Eiffel yang sia-sia dan dahsyat ini ... Untuk membawa hujah-hujah kita ke rumah, bayangkan sejenak sebuah menara yang pening dan tidak masuk akal menguasai Paris seperti cerobong asap hitam raksasa, menghancurkan Notre Dame pukal biadabnya, Tour Saint-Jacques , Louvre, Dome des Les Invalides, Arc de Triomphe, semua monumen kita yang terhina akan hilang dalam mimpi ngeri ini. Dan selama dua puluh tahun ... kita akan melihat terbentang seperti setitik dakwat bayang-bayang kebencian pada lajur kebencian dari kepingan logam yang dibolt.")^[17]

Gustave Eiffel bertindak balas terhadap kritikan ini dengan membandingkan menaranya dengan piramid Mesir: "Menara saya akan menjadi bangunan tertinggi yang pernah didirikan oleh manusia. Bukankah ia juga megah dengan caranya? Dan mengapa sesuatu yang dikagumi di Mesir menjadi sesuatu yang hodoh dan kelakar di Paris?"^[18] Édouard Lockroy sepihak dengan Gustave dalam surat sokongan bernada menyindir yang ditulis kepada Alphand berkata:^[19] "[Kalau], kita dapat tahu bahawa bantahan ini hasil kerjasama penulis dan penyair yang paling terkenal pada zaman kita diikutkan gelombang irama yang megah, keindahan kiasan mereka, keanggunan gaya yang halus dan tepat" sambil menambah bahawa bantahan ini sudah tidak relevan kerana projek ini telah diputuskan beberapa bulan sebelum ini malah pembinaan menara itu telah lama dijalankan.

Garnier sendirinya ahli Suruhanjaya Menara yang telah meneliti pelbagai cadangan, dan tidak mengemukakan bantahan. Eiffel juga tidak bimbang dalam menyatakan kepada seorang wartawan bahawa adalah terlalu awal untuk menilai kesan menara itu semata-mata berdasarkan lukisan, bahawa Champ de Mars cukup jauh dari monumen yang disebut dalam protes untuk risiko yang kecil. menara yang menguasai mereka, dan meletakkan hujah estetik untuk menara: "Bukankah undang-undang kuasa semula jadi sentiasa mematuhi undang-undang rahsia keharmonian?"^[20]

Sebahagian daripada penunjuk perasaan berubah fikiran apabila menara itu dibina; yang lain tetap tidak yakin.^[21] Guy de Maupassant menaiki lif menuju restoran menara untuk makan tengah hari setiap hari dengan rasa terpaksa kerana ia adalah satu-satunya tempat di Paris di mana menara itu tidak kelihatan.^[22]

Kerja-kerja pembinaan tapak menara bermula pada 28 Januari 1887.^[23] Bagi kaki timur dan selatan adalah lurus, dengan setiap kaki terletak pada empat papak konkrit 2 m (6.6 kaki), satu untuk setiap galang utama setiap kaki. Kaki barat dan utara, yang lebih dekat dengan sungai Seine, adalah lebih rumit: setiap papak memerlukan dua cerucuk dipasang dengan menggunakan caisson udara termampat sepanjang 15 m (49 kaki) dan diameter 6 m (20 kaki) yang dipacu ke kedalaman 22 m (72 kaki)^[24] untuk menyokong papak konkrit, yang setebal 6 m (20 kaki). Setiap papak ini menyokong bongkah batu kapur dengan bahagian atas condong untuk menanggung kasut sokongan untuk kerja besi.

Setiap kasut dilabuhkan pada binaan batu dengan sepasang bolt berdiameter 10 cm (4 in) dan panjang 7.5 m (25 kaki). Asas telah siap pada 30 Jun, dan pembinaan kerja besi bermula. Kerja-kerja yang boleh dilihat di tapak telah dilengkapkan dengan sejumlah besar kerja-kerja persediaan yang teliti yang berlaku di belakang tabir: pejabat lukisan menghasilkan 1,700 lukisan am dan 3,629 lukisan terperinci daripada 18,038 bahagian berbeza yang diperlukan.^[25] Tugas melukis komponen adalah rumit oleh sudut kompleks yang terlibat dalam reka bentuk dan tahap kejituan yang diperlukan: kedudukan lubang rivet ditentukan dalam 1 mm (0.04 in) dan sudut diusahakan hingga satu saat dari lengkok.^[26] Komponen siap, sebahagiannya telah dicantumkan bersama-sama menjadi sub-pemasangan, tiba dengan kereta kuda dari sebuah kilang di pinggir bandar Paris berhampiran Levallois-Perret dan mula-mula dicantumkan bersama, dengan bolt digantikan dengan rivet semasa pembinaan berlangsung. Tiada penggerudian atau pembentukan dilakukan di tapak: jika mana-mana bahagian tidak sesuai, ia dihantar semula ke kilang untuk diubah. Secara keseluruhannya, 18,038 keping telah dicantum menggunakan 2.5 juta rivet.^[23]

Pada mulanya, kaki dibina sebagai julur, tetapi kira-kira separuh jalan ke pembinaan tahap pertama telah dijeda untuk mencipta perancah kayu yang besar. Perkara ini menghidupkan semula kebimbangan tentang integriti struktur menara sehinggakan akhbar-akhbar picisan mula menerbitkan rencana sensasionalis memperlekehkan usaha Gustave yang dianggap "gila" dan "membunuh diri".^[27] Charles Garnier mencemuh rekaannya seperti "lampu jalan yang sungguh menyedihkan" manakala Alexandre Dumas menyatakannya "bayangan jijik dari tiang menjijikkan yang dibina daripada rivet dan plat besi memanjang seperti bintik hitam". Terdapat pelbagai bantahan terhadap gaya dan alasan meletakkannya di tengah-tengah Paris.^[28] Pada peringkat ini, kren "creeper" kecil yang direka untuk bergerak ke atas menara dipasang di setiap kaki. Mereka menggunakan panduan untuk lif yang akan dipasang pada empat kaki. Peringkat kritikal untuk menyambung kaki di peringkat pertama telah selesai pada akhir Mac 1888.^[23] Walaupun kerja logam telah disediakan dengan penuh perhatian terhadap perincian, peruntukan telah dibuat untuk menjalankan pelarasan kecil untuk menjajarkan kaki dengan tepat; bicu hidraulik dipasang pada kasut di pangkal setiap kaki, mampu menggunakan daya 800 tan, dan kaki itu sengaja dibina pada sudut yang lebih curam sedikit daripada yang diperlukan, disokong oleh kotak pasir pada perancah. Walaupun pembinaan melibatkan 300 pekerja di tapak,^[23] disebabkan oleh langkah berjaga-jaga keselamatan Eiffel dan penggunaan lorong boleh alih, pagar dan skrin, hanya seorang yang maut terkorban.^[29]

• 
  18 July 1887:
  Permulaan pembinaan kerja logam
• 
  7 December 1887:
  Construction of the legs with scaffolding
• 
  20 March 1888:
  Completion of the first level
• 
  15 May 1888:
  Start of construction on the second stage
• 
  21 August 1888:
  Completion of the second level
• 
  26 December 1888:
  Construction of the upper stage
• 
  15 March 1889:
  Construction of the cupola

Kerja struktur utama telah siap pada penghujung Mac 1889 dan, pada 31 Mac, Eiffel diraikan dengan mengetuai sekumpulan pegawai kerajaan, diiringi oleh wakil akhbar, ke puncak menara.^[21] Oleh kerana lif belum beroperasi, pendakian dibuat dengan berjalan kaki, dan mengambil masa lebih sejam, dengan Eiffel kerap berhenti untuk menerangkan pelbagai ciri. Kebanyakan parti memilih untuk berhenti di peringkat bawah, tetapi beberapa, termasuk jurutera struktur, Émile Nouguier, ketua pembinaan, Jean Compagnon, Presiden Majlis Bandaraya, dan wartawan dari Le Figaro dan Le Monde Illustré, telah selesai. pendakian. Pada jam 2:35 petang, Eiffel menaikkan Tricolor besar dengan iringan hormat 25 das tembakan di tingkat pertama.^[30]

Masih ada kerja yang perlu dilakukan, terutamanya pada lif dan kemudahan, dan menara itu tidak dibuka kepada orang ramai sehingga sembilan hari selepas pembukaan ekspo pada 6 Mei; walaupun ketika itu, lif masih belum siap. Menara itu adalah kejayaan segera dengan orang ramai, dan hampir 30,000 pelawat membuat pendakian 1,710 langkah ke puncak sebelum lif memasuki perkhidmatan pada 26 Mei.^[31] Tiket berharga 2 franc untuk peringkat pertama, 3 untuk peringkat kedua, dan 5 untuk peringkat teratas, dengan kemasukan separuh harga pada hari Ahad,^[32] dan menjelang akhir pameran terdapat 1,896,987 pelawat.^[33]

Selepas gelap, menara itu diterangi oleh ratusan lampu gas, dan suar menghantar tiga pancaran cahaya merah, putih dan biru. Dua lampu carian yang dipasang pada rel bulat digunakan untuk menerangi pelbagai bangunan eksposisi. Pembukaan dan penutupan eksposisi harian diumumkan oleh meriam di bahagian atas.

Di peringkat kedua, akhbar Perancis Le Figaro mempunyai pejabat dan mesin cetak, di mana edisi cenderahati khas, Le Figaro de la Tour, telah dibuat. Terdapat juga pâtisserie.

Di bahagian atas, terdapat pejabat pos di mana pengunjung boleh menghantar surat dan poskad sebagai kenang-kenangan lawatan mereka. Tukang grafiti juga disediakan: helaian kertas dipasang di dinding setiap hari untuk pelawat merekodkan tanggapan mereka terhadap menara. Gustave Eiffel menyifatkan koleksi respons sebagai "benar-benar ingin tahu".^[34]

Pelawat terkenal ke menara itu termasuk Prince of Wales, Sarah Bernhardt, "Buffalo Bill" Cody (pertunjukan Wild Westnya menjadi tarikan di eksposisi) dan Thomas Edison.^[31] Eiffel menjemput Edison ke apartmen peribadinya di bahagian atas menara, di mana Edison menghadiahkannya dengan salah satu fonografnya, ciptaan baharu dan salah satu daripada banyak sorotan eksposisi.^[35] Edison menandatangani buku pelawat dengan mesej ini:

Kepada M Eiffel, Jurutera, pembina berani spesimen Kejuruteraan moden yang begitu gergasi dan asli daripada seorang yang amat menghormati dan menyanjung semua Jurutera termasuk Jurutera Agung Bon Dieu, Thomas Edison.

Eiffel menggunakan apartmennya di bahagian atas menara untuk menjalankan pemerhatian meteorologi, dan juga menggunakan menara itu untuk melakukan eksperimen ke atas tindakan rintangan udara ke atas jasad yang jatuh.^[36]

Eiffel mempunyai permit untuk menara itu berdiri selama 20 tahun. Ia akan dibongkar pada tahun 1909, apabila pemilikannya akan kembali kepada Kota Paris. Bandar ini telah merancang untuk merobohkannya (sebahagian daripada peraturan pertandingan asal untuk mereka bentuk menara ialah ia sepatutnya mudah dibongkar) tetapi memandangkan menara itu terbukti bernilai untuk banyak inovasi pada awal abad ke-20, terutamanya telegrafi radio, ia dibenarkan untuk kekal selepas tamat tempoh permit, dan dari 1910 ia juga menjadi sebahagian daripada Perkhidmatan Masa Antarabangsa.^[37]

Untuk Pameran Sedunia 1900, lif di kaki timur dan barat digantikan dengan lif berjalan sejauh tingkat kedua yang dibina oleh firma Perancis Fives-Lille. Ini mempunyai mekanisme pampasan untuk mengekalkan paras lantai apabila sudut pendakian berubah pada tahap pertama, dan didorong oleh mekanisme hidraulik yang serupa seperti lif Otis, walaupun ini terletak di dasar menara. Tekanan hidraulik disediakan oleh penumpuk bertekanan yang terletak berhampiran mekanisme ini.^[38] Pada masa yang sama lif di tiang utara telah dikeluarkan dan digantikan dengan tangga ke tingkat pertama. Susun atur kedua-dua peringkat pertama dan kedua telah diubah suai, dengan ruang tersedia untuk pelawat di tingkat kedua. Lif asal di tiang selatan telah dialihkan 13 tahun kemudian.

Pada 19 Oktober 1901, Alberto Santos-Dumont, yang menerbangkan kapal udara No.6nya, memenangi hadiah 100,000 franc yang ditawarkan oleh Henri Deutsch de la Meurthe untuk orang pertama yang membuat penerbangan dari St. Cloud ke Menara Eiffel dan kembali dalam masa kurang. daripada setengah jam.^[39]

Pada tahun 1910, Bapa Theodor Wulf mengukur tenaga pancaran di bahagian atas dan bawah menara. Dia mendapati lebih banyak di bahagian atas daripada yang dijangkakan, secara kebetulan menemui apa yang dikenali hari ini sebagai sinar kosmik.^[40] Dua tahun kemudian, pada 4 Februari 1912, tukang jahit Austria Franz Reichelt meninggal dunia selepas melompat dari tingkat pertama menara (ketinggian 57 m) untuk menunjukkan reka bentuk payung terjunnya.^[41]

Pada tahun 1914, semasa meletusnya Perang Dunia Pertama, sebuah pemancar radio yang terletak di menara itu menyekat komunikasi radio Jerman, dengan serius menghalang kemaraan mereka ke Paris dan menyumbang kepada kemenangan Berikat pada Pertempuran Pertama Marne.^[42] Menjelang 1918, ia cepat diabadikan sebagai simbol Paris dan Perancis selepas Guillaume Apollinaire menulis puisi nasionalis dalam bentuk menara (sebuah kaligram) untuk menyatakan perasaannya tentang perang menentang Jerman.^[43]

Dari 1925 hingga 1934, papan tanda yang diterangi untuk Citroën menghiasi tiga sisi menara, menjadikannya ruang pengiklanan tertinggi di dunia pada masa itu.^[44] Pada April 1935, menara itu digunakan untuk membuat penghantaran televisyen beresolusi rendah eksperimen, menggunakan pemancar gelombang pendek kuasa 200 watt. Pada 17 November, pemancar 180 talian yang ditambah baik telah dipasang.^[45]

Menara ini menjadi sasaran dua kes penipuan kontrak milik pada tahun 1925 oleh penipu Victor Lustig.^[46][47] Setahun kemudian, pada Februari 1926, juruterbang Leon Collet terbunuh ketika cuba terbang di bawah menara apabila pesawatnya terjerat pada pemancar kepunyaan stesen wayarles.^[48] Pada tahun 1930, menara itu kehilangan gelaran struktur tertinggi di dunia apabila Bangunan Chrysler di New York City siap.^[49][50] Pada tahun 1938, arked hiasan di sekitar tingkat pertama telah dialihkan.^[51]

Selepas Jerman Nazi menduduki Paris pada tahun 1940, kabel lif dipotong; menara ditutup kepada orang ramai sepanjang pendudukan dan lif tidak dibaiki sehingga tahun 1946.^[52] Pada tahun 1940, askar Jerman terpaksa memanjat menara untuk menaikkan bendera palang cangkuk rejim Nazi,^[53] tetapi bendera itu begitu besar sehingga terbang ditiup hanya beberapa jam kemudian, dan digantikan dengan bendea yang lebih kecil.^[54] Ketika melawat Paris, Adolf Hitler hanya kekal di lapangannya Apabila pihak Berikat menghampiri Paris pada Ogos 1944, Hitler mengarahkan gabenor tentera Paris Jeneral Dietrich von Choltitz merobohkan menara itu bersama-sama keseluruhan bandar itu, namun arahan itu enggan diikuti Von Choltitz.^[55] Pada 25 Ogos, sebelum orang Jerman dihalau keluar dari Paris, bendera Jerman digantikan dengan Bendera Perancis oleh dua anggota Muzium Tentera Laut Perancis yang menewaskan pasukan bertiga diketuai Lucien Sarniguet yang telah menurunkan Triwarna pada 13 Jun 1940 apabila Paris jatuh ke tangan Jerman.^[55]

Kebakaran bermula di pemancar televisyen pada 3 Januari 1956, merosakkan bahagian atas menara. Pembaikan mengambil masa setahun, dan pada tahun 1957, antena radio sekarang telah ditambah ke bahagian atas.^[56] Pada tahun 1964, Menara Eiffel secara rasmi diisytiharkan sebagai monumen bersejarah oleh Menteri Hal Ehwal Kebudayaan, André Malraux.^[57] Setahun kemudian, sistem lif tambahan telah dipasang di tiang utara.^[58]

Menurut temu bual, pada tahun 1967, Datuk Bandar Montreal Jean Drapeau merundingkan perjanjian rahsia dengan Charles de Gaulle untuk menara itu dibongkar dan dipindahkan buat sementara waktu ke Montreal untuk dijadikan sebagai mercu tanda dan tarikan pelancong semasa Ekspo 67. Rancangan itu didakwa telah diveto oleh syarikat itu. mengendalikan menara itu kerana bimbang kerajaan Perancis boleh menolak kebenaran menara itu dipulihkan di lokasi asalnya.^[59]

Pada tahun 1982, lif asal antara tahap kedua dan ketiga telah diganti selepas 97 tahun dalam perkhidmatan. Ini telah ditutup kepada orang ramai antara November dan Mac kerana air dalam pemacu hidraulik cenderung membeku. Kereta baharu itu beroperasi secara berpasangan, dengan satu mengimbangi yang lain, dan melakukan perjalanan dalam satu peringkat, mengurangkan masa perjalanan daripada lapan minit kepada kurang daripada dua minit. Pada masa yang sama, dua tangga kecemasan baharu telah dipasang, menggantikan tangga spiral asal. Pada tahun 1983, tiang selatan telah dipasang dengan lif Otis yang dipacu elektrik untuk berkhidmat di restoran Jules Verne. Lif Fives-Lille di kaki timur dan barat, dipasang pada tahun 1899, telah diperbaharui secara meluas pada tahun 1986. Kereta itu telah diganti, dan sistem komputer telah dipasang untuk mengautomasikan sepenuhnya lif. Kuasa motif telah dialihkan daripada sistem hidraulik air ke sistem hidraulik diisi minyak yang dipacu elektrik baharu, dan hidraulik air asal dikekalkan semata-mata sebagai sistem pengimbang.^[58] Lif perkhidmatan telah ditambah pada tiang selatan untuk memindahkan beban kecil dan kakitangan penyelenggaraan tiga tahun kemudian.

Robert Moriarty menerbangkan Beechcraft Bonanza di bawah menara pada 31 Mac 1984.^[60] Pada tahun 1987, A. J. Hackett membuat salah satu lompatan bungee pertamanya dari puncak Menara Eiffel, menggunakan tali khas yang telah dia bantu bangunkan. Hackett telah ditangkap oleh polis.^[61] Pada 27 Oktober 1991, Thierry Devaux, bersama pemandu gunung Hervé Calvayrac, melakukan satu siri figura akrobatik sambil melompat bungee dari tingkat dua menara. Menghadapi Champ de Mars, Devaux menggunakan win elektrik di antara angka untuk naik semula ke tingkat dua. Apabila anggota bomba tiba, beliau berhenti mendaki selepas lompatan keenam.^[62]

Untuk sambutan "Countdown to the Year 2000" pada 31 Disember 1999, lampu berkelip dan lampu carian berkuasa tinggi telah dipasang di menara. Sepanjang tiga minit terakhir tahun ini, lampu dihidupkan bermula dari dasar menara dan terus ke puncak untuk menyambut 2000 dengan pertunjukan bunga api yang besar. Pameran di atas kafeteria di tingkat satu memperingati peristiwa ini. Lampu carian di bahagian atas menara menjadikannya suar di langit malam Paris, dan 20,000 mentol berkelip memberikan menara itu rupa yang berkilauan selama lima minit setiap jam pada satu jam.^[63]

Lampu berkilauan biru selama beberapa malam untuk menandakan alaf baru pada 31 Disember 2000. Pencahayaan berkilauan berterusan selama 18 bulan sehingga Julai 2001. Lampu berkilauan dihidupkan semula pada 21 Jun 2003, dan paparan itu dirancang untuk bertahan selama 10 tahun sebelum mereka perlu diganti.^[64]

Menara ini menerima tetamu ke-200,000,000 pada 28 November 2002.^[65] Menara ini telah beroperasi pada kapasiti maksimum kira-kira 7 juta pelawat setahun sejak 2003.^[66] Pada tahun 2004, Menara Eiffel mula menganjurkan gelanggang ais bermusim di tingkat pertama.^[67] Lantai kaca telah dipasang di tingkat pertama semasa pengubahsuaian 2014.^[68]

Klise filem budaya pop ialah pemandangan dari tingkap Paris sentiasa merangkumi menara.^[69] Pada hakikatnya, memandangkan sekatan pengezonan mengehadkan ketinggian kebanyakan bangunan di Paris kepada tujuh tingkat, hanya sebilangan kecil bangunan tinggi yang mempunyai pemandangan menara yang jelas.^[70]

Apabila ia dibina, ramai yang terkejut dengan bentuk menara yang berani. Eiffel dituduh cuba mencipta sesuatu yang artistik tanpa mengambil kira prinsip kejuruteraan. Walau bagaimanapun, Eiffel dan pasukannya - pembina jambatan yang berpengalaman - memahami kepentingan kuasa angin, dan tahu bahawa jika mereka akan membina struktur tertinggi di dunia, mereka perlu memastikan ia dapat menahannya. Dalam temu bual dengan akhbar Le Temps yang diterbitkan pada 14 Februari 1887, Eiffel berkata:

Tidakkah benar bahawa keadaan yang memberi kekuatan juga mematuhi peraturan harmoni yang tersembunyi? ... Sekarang kepada fenomena apakah yang saya perlu berikan perhatian utama dalam mereka bentuk Menara? Ia adalah rintangan angin. Baiklah! Saya berpegang bahawa kelengkungan empat tepi luar monumen itu, seperti yang ditentukan oleh pengiraan matematik ... akan memberikan gambaran yang hebat tentang kekuatan dan keindahan, kerana ia akan mendedahkan kepada mata pemerhati keberanian reka bentuk sebagai keseluruhan.^[71]

Dia menggunakan kaedah grafik untuk menentukan kekuatan menara dan bukti empirikal untuk menjelaskan kesan angin, dan bukannya formula matematik. Pemeriksaan rapi menara mendedahkan bentuk yang pada asasnya eksponen.^[72] Semua bahagian menara telah direka bentuk berlebihan untuk memastikan rintangan maksimum terhadap daya angin. Separuh bahagian atas malah diandaikan tidak mempunyai jurang dalam kekisi.^[73] Dalam tahun-tahun sejak ia siap, jurutera telah mengemukakan pelbagai hipotesis matematik dalam usaha untuk menjelaskan kejayaan reka bentuk. Yang terbaru, direka pada tahun 2004 selepas surat yang dihantar oleh Eiffel kepada Persatuan Jurutera Awam Perancis pada tahun 1885 telah diterjemahkan ke dalam bahasa Inggeris, digambarkan sebagai persamaan kamiran bukan linear berdasarkan mengatasi tekanan angin pada mana-mana titik menara dengan ketegangan antara elemen binaan pada ketika itu.^[72]

Menara Eiffel bergoyang sehingga 9 cm (3.5 in) ditiup angin.^[74]

Empat tiang menara setiap rumah mengakses tangga dan lif ke dua tingkat pertama, manakala di lajur selatan hanya lif ke restoran tingkat dua boleh diakses oleh orang ramai. Sebuah Patung kepala Gustave Eiffel ukiran Antoine Bourdelle dipamerkan di pangkal kaki utara pada 2 Mei 1929.^[75]

Tingkat pertama boleh diakses secara umum dengan lif atau tangga. Pada asalnya dibina, tingkat pertama mengandungi tiga restoran – satu Perancis, satu Rusia dan satu Flemish — dan sebuah "Bar Anglo-Amerika". Selepas eksposisi ditutup, restoran Flemish telah ditukar kepada teater 250 tempat duduk. Hari ini terdapat restoran Le 58 Tour Eiffel dan kemudahan lain.

Tingkat dua boleh diakses secara umum dengan lif atau tangga dan mempunyai restoran yang dipanggil Le Jules Verne, sebuah restoran gourmet dengan lif sendiri naik dari lajur selatan ke tingkat kedua. Restoran ini mempunyai satu bintang dalam Panduan Merah Michelin. Ia dikendalikan oleh chef berbilang bintang Michelin Alain Ducasse dari 2007 hingga 2017.^[76] Sehingga Mei 2019, ia diuruskan oleh chef bertaraf tiga bintang Frédéric Anton.^[77] Ia berhutang namanya kepada penulis fiksyen sains terkenal Jules Verne.

Tingkat tiga ialah tingkat atas, boleh diakses secara umum dengan lif.

Pada asalnya terdapat makmal untuk pelbagai eksperimen, dan sebuah apartmen kecil yang dikhaskan untuk Gustave Eiffel untuk melayan tetamu, yang kini dibuka kepada orang ramai, lengkap dengan hiasan zaman dan peragawati Eiffel dan beberapa tetamu terkenalnya.^[78]

Dari 1937 hingga 1981, terdapat sebuah restoran berhampiran bahagian atas menara. Ia telah dikeluarkan kerana pertimbangan struktur; jurutera telah menentukan ia terlalu berat dan menyebabkan menara itu kendur.^[79] Restoran ini telah dijual kepada seorang pengusaha restoran Amerika dan diangkut ke New York dan kemudian New Orleans. Ia telah dibina semula di pinggir New Orleans' Garden District sebagai sebuah restoran dan kemudiannya dewan acara.^[80] Hari ini terdapat bar champagne.

Susunan lif telah diubah beberapa kali sepanjang sejarah menara. Memandangkan keanjalan kabel dan masa yang diambil untuk menjajarkan kereta dengan pendaratan, setiap lif, dalam perkhidmatan biasa, mengambil masa purata 8 minit dan 50 saat untuk melakukan perjalanan pergi dan balik, menghabiskan purata 1 minit dan 15 saat pada setiap peringkat. Purata masa perjalanan antara tahap ialah 1 minit. Mekanisme hidraulik asal dipamerkan di sebuah muzium kecil di pangkal kaki timur dan barat. Oleh kerana mekanisme tersebut memerlukan pelinciran dan penyelenggaraan yang kerap, akses awam sering dihadkan. Mekanisme tali menara utara boleh dilihat semasa pelawat keluar dari lif.

Melengkapkan menara dengan lif penumpang yang mencukupi dan selamat merupakan kebimbangan utama suruhanjaya kerajaan yang menyelia Pameran. Walaupun sesetengah pelawat boleh dijangka mendaki ke tingkat pertama, atau bahkan yang kedua, lif jelas harus menjadi cara pendakian utama.^[81]

Membina lif untuk mencapai tahap pertama adalah agak mudah: kakinya cukup lebar di bahagian bawah dan hampir lurus sehingga boleh memuatkan trek lurus, dan kontrak telah diberikan kepada syarikat Perancis Roux, Combaluzier & Lepape untuk dua lif. dipasang di kaki timur dan barat.^[82] Roux, Combaluzier & Lepape menggunakan sepasang rantai yang tidak berkesudahan dengan pautan tegar dan bersuara di mana kereta itu dipasang. Berat plumbum pada beberapa pautan bahagian atas atau bahagian belakang rantai mengimbangi kebanyakan berat kereta. Kereta itu ditolak ke atas dari bawah, bukan ditarik dari atas: untuk mengelakkan lengkokan rantai, ia dimasukkan ke dalam saluran. Di bahagian bawah larian, rantai melepasi gegancu diameter 3.9 m (12 kaki 10 inci). Sproket yang lebih kecil di bahagian atas membimbing rantai.^[82]

Memasang lif ke tahap kedua adalah lebih mencabar kerana trek lurus adalah mustahil. Tiada syarikat Perancis yang mahu menjalankan kerja itu. Cawangan Eropah Otis Brothers & Company mengemukakan cadangan tetapi ini ditolak: piagam pameran itu menolak penggunaan sebarang bahan asing dalam pembinaan menara. Tarikh akhir untuk tawaran telah dilanjutkan tetapi masih tiada syarikat Perancis yang mengemukakan diri mereka, dan akhirnya kontrak itu diberikan kepada Otis pada Julai 1887.^[38] Otis yakin mereka akhirnya akan diberi kontrak dan sudah mula mencipta reka bentuk.

Kereta itu dibahagikan kepada dua petak bertindih, masing-masing memuatkan 25 penumpang, dengan pengendali lif menduduki platform luar di tingkat pertama. Kuasa motif disediakan oleh ram hidraulik condong sepanjang 12.67 m (41 kaki 7 inci) dan diameter 96.5 sm (38.0 inci) di kaki menara dengan lejang 10.83 m (35 kaki 6 inci): ini menggerakkan gerabak yang membawa enam berkas. Lima berkas tetap dipasang lebih tinggi di atas kaki, menghasilkan susunan yang serupa dengan blok dan tekel tetapi bertindak secara terbalik, mendarabkan lejang omboh dan bukannya daya yang dijana. Tekanan hidraulik dalam silinder pemanduan dihasilkan oleh takungan terbuka yang besar di aras kedua. Selepas kehabisan dari silinder, air dipam semula ke takungan oleh dua pam di dalam bilik jentera di pangkal kaki selatan. Takungan ini juga memberikan kuasa kepada lif ke aras pertama.

Lif asal untuk perjalanan antara tahap kedua dan ketiga dibekalkan oleh Léon Edoux. Sepasang ram hidraulik 81 m (266 kaki) dipasang pada aras kedua, mencapai hampir separuh jalan sehingga ke aras ketiga. Satu kereta lif telah dipasang di atas ram ini: kabel berjalan dari atas kereta ini sehingga ke berkas di tingkat ketiga dan turun ke kereta kedua. Setiap kereta berjalan hanya separuh jarak antara tingkat kedua dan ketiga dan penumpang dikehendaki menukar lif separuh jalan melalui lorong pendek. Kereta 10 tan itu setiap satu memuatkan 65 penumpang.^[83]

Gustave Eiffel mengukir pada menara itu nama 72 saintis Perancis, jurutera dan ahli matematik sebagai mengiktiraf sumbangan mereka kepada pembinaan menara. Eiffel memilih "seruan sains" ini kerana kebimbangannya terhadap bantahan artis. Pada awal abad ke-20, ukiran telah dicat, tetapi ia telah dipulihkan pada tahun 1986–87 oleh Société Nouvelle d'exploitation de la Tour Eiffel, sebuah syarikat yang mengendalikan menara.^[84]

Besi lopak (besi tempa) Menara Eiffel seberat 7,300 tan,^[85] dan penambahan lif, kedai dan antena telah membawa jumlah berat kepada kira-kira 10,100 tan.^[86] Sebagai demonstrasi ekonomi reka bentuk, jika 7,300 tan logam dalam struktur itu dileburkan, ia akan memenuhi tapak persegi, 125 meter (410 kaki) pada setiap sisi, hingga kedalaman hanya 6.25 cm (2.46 in) dengan mengandaikan ketumpatan logam itu ialah 7.8 tan per meter padu.^[87] Selain itu, kotak padu yang mengelilingi menara (324 m × 125 m × 125 m) akan mengandungi 6,200 tan udara, seberat hampir seberat besi itu sendiri. Bergantung pada suhu ambien, bahagian atas menara mungkin beralih dari matahari sehingga 18 sm (7 in) disebabkan oleh pengembangan haba logam pada sisi yang menghadap matahari.^[88]

Menara itu dicat dalam tiga warna: lebih terang di bahagian atas, semakin gelap secara beransur-ansur ke arah bawah untuk melengkapkan langit Paris.^[89] Ia pada asalnya berwarna coklat kemerahan; pengecatan semula dilakukan pada tahun 1968 kepada warna kuning gangsa yang dikenali sebagai "Eiffel Tower Brown".^[90] Menara itu dicat emas sempena memperingati Sukan Olimpik Musim Panas 2024 yang akan datang di Paris.^[91][92]

Satu-satunya elemen bukan struktur ialah empat gerbang kerja gril hiasan, ditambah dalam lakaran Sauvestre, yang berfungsi untuk menjadikan menara kelihatan lebih besar dan membuat pintu masuk yang lebih mengagumkan ke eksposisi.^[93]

Rekaan dan rupa menara telah masuk domain awam sejak 1993 iaitu 70 tahun selepas kematian Eiffel.^[94] Pada Jun 1990, mahkamah Perancis memutuskan bahawa paparan pencahayaan khas yang dipasangkan pada rerangka menara pada tahun 1989 menandakan ulang tahun ke-100 menara itu adalah "ciptaan visual asli" yakni suatu karya berasingan dilindungi hak cipta; keputusan ini turut dikukuhkan Mahkamah Rayuan Perancis pada Mac 1992.^[95] Syarikat Kendali Menara Eiffel (Société d'Exploitation de la Tour Eiffel) menyokong keputusan tersebut yang diguna pakai kepada sebarang pencahayaan baru pada menara ini^[96] malah menyatakan sebarang penerbitan gambar semasa menara yang bercahaya pada waktu malam untuk kegunaan komersial menyalahi undang-undang tanpa kebenaran di Perancis dan beberapa negara lain.^[97][98] Atas sebab ini, imej atau video menara ini pada waktu malam sangat jarang dijumpai pada laman-laman imej stok,^[99] dan saluran media jarang menyiarkan imej atau video merakam rupanya.^[100]

Walau bagaimanapun, undang-undang Perancis membenarkan gambar yang menggabungkan karya berhak cipta selagi penampakannya dilihat kebetulan bersampingan atau aksesori kepada subjek yang diwakili,^[101] alasan yang serupa dengan peraturan de minimis. Oleh itu, SETE mungkin tidak dapat menuntut hak cipta pada gambar Paris yang kebetulan termasuk menara yang bercahaya pada waktu malam.

Pengenaan hak cipta telah menjadi kontroversi. Pengarah Dokumentasi untuk apa yang kemudiannya dipanggil Société Nouvelle d'exploitation de la Tour Eiffel (SNTE), Stéphane Dieu, mengulas pada tahun 2005: "Ia benar-benar hanya satu cara untuk menguruskan penggunaan komersial imej, supaya ia tidak digunakan dalam cara [yang] kami tidak setuju".^[102] SNTE memperoleh lebih €1 juta daripada yuran hak cipta pada tahun 2002.^[103] Walau bagaimanapun, ia juga boleh digunakan untuk menyekat penerbitan gambar-gambar pelancong menara pada waktu malam, serta menghalang penerbitan bukan keuntungan dan separa komersial imej menara bercahaya.^[104]

Tuntutan hak cipta itu sendiri tidak pernah diuji di mahkamah setakat ini, menurut artikel 2014 dalam Art Law Journal, dan tidak pernah ada percubaan untuk menjejaki berjuta-juta orang yang telah menyiarkan dan berkongsi imej menara bercahaya mereka di Internet di seluruh dunia. Ia menambah, walau bagaimanapun, situasi permisif mungkin timbul pada penggunaan komersil imej sedemikian, seperti dalam majalah, pada poster filem, atau pada pembungkusan produk.^[105]

Penyelenggaraan menara itu termasuk menyapu 60 tan cat setiap tujuh tahun untuk mengelakkannya daripada berkarat. Menara itu telah dicat semula sepenuhnya sekurang-kurangnya 19 kali sejak ia dibina. Cat plumbum masih digunakan seawal tahun 2001 apabila amalan itu dihentikan kerana mengambil berat terhadap alam sekitar.^[64][106]

Menara ini telah digunakan untuk membuat penghantaran radio sejak awal abad ke-20. Sehingga tahun 1950-an, set wayar udara mengalir dari kubah ke sauh di Avenue de Suffren dan Champ de Mars disambungkan kepada pemancar gelombang panjang di bunker kecil. Pada tahun 1909, pusat radio bawah tanah kekal telah dibina berhampiran tiang selatan, yang masih wujud sehingga kini. Pada 20 November 1913, Balai Cerap Paris, menggunakan Menara Eiffel sebagai pemancar bertukar isyarat tanpa wayar dengan Balai Cerap Tentera Laut Amerika Syarikat yang memancar di Arlington County, Virginia. Objektif penghantaran adalah untuk mengukur perbezaan longitud antara Paris dan Washington, D.C.^[107] Hari ini, isyarat radio dan televisyen digital dihantar dari Menara Eiffel.

Frekuensi	kW	Perkhidmatan
87.8 MHz	10	France Inter
89.0 MHz	10	RFI Paris
89.9 MHz	6	TSF Jazz
90.4 MHz	10	Nostalgie
90.9 MHz	4	Chante France

Antena televisyen pertama kali dipasang pada menara pada tahun 1957, meningkatkan ketinggiannya sebanyak 18.7 m (61 ka). Kerja yang dijalankan pada tahun 2000 menambahkan lagi 5.3 m (17 ka), memberikan ketinggian semasa 324 m (1,063 ka).^[64] Isyarat televisyen analog dari Menara Eiffel ditamatkan pada 8 Mac 2011.

Frekuensi	VHF	UHF	kW	Perkhidmatan
182.25 MHz	6	—	100	Canal+
479.25 MHz	—	22	500	France 2
503.25 MHz	—	25	500	TF1
527.25 MHz	—	28	500	France 3
543.25 MHz	—	30	100	France 5
567.25 MHz	—	33	100	M6

Ketinggian puncak Menara Eiffel telah bertambah beberapa kali sepanjang sejarah menara seperti yang diterangkan jadual di bawah.^[108]

Tahun mula	Tahun akhir	Ketinggian (meter)	Ketinggian (kaki)	Penambahan	Catatan
1889	1956	312.27	1,025	Tiang bendera	Architectural height of 300 m (980 ka) Tallest freestanding structure in the world until surpassed by the Chrysler Building in 1930. Tallest tower in the world until surpassed by the KCTV Broadcast Tower in 1956.
1957	1991	320.75	1,052	Antena	Broadcast antenna added in 1957 which made it the tallest tower in the world until the Tokyo Tower was completed the following year in 1958.
1991	1994	317.96	1,043	Antena baru
1994	2000	318.7	1,046	Antena baru
2000	2022	324	1,063	Antena baru
2022	Kini	330	1,083	Antena baru	Antena radio digital dinaikkan pada 15 Mac 2022.[109]

Stesen Paris Métro terdekat ialah Bir-Hakeim dan stesen RER terdekat ialah Champ de Mars-Tour Eiffel.^[110] Menara itu sendiri terletak di persimpangan bagan Branly dan Pont d'Iéna.

Lebih daripada 300 juta orang telah melawat menara itu sejak ia siap pada tahun 1889.^[111][33] Pada 2015, terdapat 6.91 juta pelawat.^[112] Menara ini merupakan monumen berbayar yang paling kerap dikunjungi di dunia.^[7] Purata 25,000 orang menaiki menara setiap hari (yang boleh mengakibatkan beratur panjang).^[113]

Sebagai salah satu mercu tanda paling terkenal di dunia, Menara Eiffel telah mengilham rekaan banyak replika dan menara yang serupa. Contoh awal ialah Menara Blackpool yang dibina di Blackpool, England berikutan kunjungan Datuk Bandarnya, Sir John Bickerstaffe ke Paris sempena Pameran Sedunia 1889 yang kagum sehingga mengarahkan pembinaan menara serupa di bandarnya; ia dibuka pada tahun 1894 dengan ketinggian 158.1 m (519 ka).^[114] Menara Tokyo di Jepun yang dibuka tahun 1958 berperanan sebagai menara komunikasi juga diilhamkan Menara Eiffel.^[115]

Terdapat pelbagai model skala menara di Amerika Syarikat, termasuk versi separuh skala di Paris Las Vegas, Nevada, satu di Paris, Texas yang dibina pada 1993 dan dua model skala 1:3 di Kings Island, yang terletak di Mason , Ohio, dan Kings Dominion, Virginia, taman hiburan dibuka pada 1972 dan 1975 masing-masing. Dua model skala 1:3 boleh ditemui di China, satu di Durango, Mexico yang disumbangkan oleh komuniti Perancis tempatan, dan beberapa model di seluruh Eropah.^[116]

Pada tahun 2011, rancangan TV Pricing the Priceless di National Geographic Channel membuat spekulasi bahawa replika bersaiz penuh menara itu akan menelan belanja kira-kira AS$480 juta untuk dibina.^[117] Ini akan menjadi lebih daripada sepuluh kali ganda kos asal (hampir 8 juta dalam 1890 Franc; ~US$40 juta pada 2018 dolar).

• 
  Disambar kilat pada 1902.
• 
  Dilihat dari sebuah lorong.
• 
  Menara Eiffel
• 
  Menara Eiffel
• 
  Ketika mentari terbit, dilihat dari Trocadero
• 
  Model kecil Menara Eiffel dijadikan rantai kunci untuk pelancong.
• 
  Ukuran Menara Eiffel
• 
  Melihat ke salah satu kaki menara dari tingkat pertama.
• 

• Senarai bangunan dan struktur tertinggi
• Senarai menara tertinggi di dunia
• Menara kekisi

Sumber

• Harvie, David I. (2006). Eiffel: The Genius Who Reinvented Himself. Stroud, Gloucestershire: Sutton. ISBN 0-7509-3309-7.
• Loyrette, Henri (1985). Eiffel, un Ingenieur et Son Oeuvre. Rizzoli. ISBN 978-0-8478-0631-7.
• Vogel, Robert M. (1961). "Elevator Systems of the Eiffel Tower, 1889". United States National Museum Bulletin. Washington, D.C.: Smithsonian Institution. 228: 20–21.

Wikimedia Commons mempunyai media berkaitan: Menara Eiffel.

• (Perancis) Tapak rasmi Menara Eiffel