Nomen proprium est nomen substantivum, quo res quaedam, ut ab aliis rebus distinguatur, speciatim notatur. Saepissime de nominibus hominum et locorum agitur.

Si plus cognoscere vis, vide etiam Onomastica Romana.

Romani species propriorum nominum personalium quattuor habebant:

• Praenomen, quod nomini praeponitur, ut Lucius, Quintus, Gaius.
• Nomen gentilicium, quod notat genus, ut Cornelius, Iulius.
• Cognomen, nomini coniungitur, ut Scipio, Caesar
• Agnomen, quasi accedens nomen, ut Metellus Creticus, quia Cretam subegit, aut Augustus Germanicus, quia augustus est ob Germanicos subiugendos. Extrinsecus enim venit agnomen ab aliqua ratione. Cognominum autem vulgo dictum eo, quod nomini cognitionis causa superadiciatur, sive quod cum nomine est.

• Index nominum
• Fontes nominum locorum
• Nomen proprium
• Nomen systematicum
• Vicipaedia:Nomen
• Eponymus
• Exonymum

Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes!