Maiestas (ius constitutionale)

Unam legis e paginis de
disserentibus
Tituli ductorum

Maiestas sensu iuridico seu suverenitas[1] est facultas personae naturalis vel iuridicae de se solus libere legitimeque decernendi. In civilitate, maiestas supremam et auctoritatem politicam sui potentis significat, quae sit unica potestatis rei publicae origo. Notionem saeculo decimo sexto Ioannes Bodinus primo lingua Francogallica (souveraineté) formavit, qui ipse vocem souveraineté postea verbo Latino maiestatis interpretatus est.[2]

Ambitus semanticus

Vox souveraineté a verbo Latino superanus sive superanitas orta est. Interpretatio Latina 'maiestas' a plurimis Bodini successoribus recepta est, ab aliis "summa potestas", "summum imperium", "plenitudo potestatis", "suprematus" et "supremitas", a paucis "potestas eminens" et "imperium politicum" adhibita sunt, "superioritas" autem auctoritatem principum Sacri Romani Imperii super suorum terras valet.[3]

Limitatio apud ius gentium

Post secundum bellum mundanum, civitates, sicut Germania et Italia qui praeoritatem iuris internationalis et organisationis internationalis maiestate civitatis constitutionis admisst, ad pacem mundi protegendum.[4]

Notae

  1. ↑ Ernestus Johannes Fridericus Mantzel, De suverenitate privatorum, ubi hoc vocabulo passim utitur.
  2. ↑ Ioannes Bodin, De Republica Libri Sex, cap. de iure maiestatis textus Francogallicus et versio Latina.
  3. ↑ Der Souveränetätsbegriff von Bodin bis zu Friedrich dem Grossen (1897).
  4. ↑ Lex Fundamentalis Germaniae, Articulus 24 et Constitutio Italiae, Articulus 11.

Nexus interni