Itali fuerunt populi, qui linguis Italicis usi sunt, quae sunt subfamilia linguarum Indoeuropaearum. Sunt duo rami principales: Linguae Latino-Faliscae (Latini, Falisci) et linguae Oscoumbricae, ad quas non solum linguae Osca et Umbra, sed etiam multae aliae pertinent.

Extra litteras linguisticas terminus etiam ad omnes populos denotandas in usu est, qui tempore Romanorum antiquorum in Italia habitaverunt, Etruscis Raetisque inclusis, qui aliis linguis locuti sunt.^[1]

Secundum Gellium (11,1), nomen a verbo Graeco ἰταλός repetitur: "Timaeus in historiis, quas oratione Graeca de rebus populi Romani composuit, et M. Varro in antiquitatibus rerum humanarum terram Italiam de Graeco vocabulo appellatam scripserunt, quoniam boves Graeca vetere lingua italoi vocitati sint, quorum in Italia magna copia fuerit, bucetaque in ea terra gigni pascique solita sint complurima."

• Aborigines (mythologia)
• Index populorum Italiae antiquorum

• Giacomo Devoto: Gli antichi Italici. Vallechi, Florentinae 1951.
• Massimo Pallottino: Italien vor der Römerzeit. C. H. Beck, Monaci 1987, ISBN 3-406-32012-0 (Italiane: Storia della prima Italia. Mediolani 1984).
• Francisco Villar: Gli Indoeuropei e le origini dell'Europa. Il Mulino, Bononiae 1997, ISBN 88-15-05708-0.

Vicimedia Communia plura habent quae ad Italos spectant.

Haec pagina est stipula. Amplifica, si potes!