Hadrianus van de Venne

Hadrianus van de Venne,
secundum sui ipsius imaginem
ab Wenceslao Hollar sculptam

Hadrianus van de Venne (vulgo Adriaen van de Venne; Delphis Batavorum anno 1589 fere natus; Hagae die 12 Novembris anno 1662 mortuus[1]) fuit pictor et poeta Nederlandicus artis chalcographicae et adumbrationis peritissimus.

Biographia

Qui ex patre Flandrico belli et persecutionis religiosae causa exuli Delphos Batavorum recepto[2] ibidem natus[3], deinde doctrinae fundamenta partim in Academia Lugduno-Batava, quo se anno 1605 verterat[1], partim non alienis praeceptis, sed suis studiis consecutus[1], postremo in arte pictoria doctus est a Simone de Valck aurifabro[3] pictoreque[2] Lugdunensi et ab Hieronymo de Diest[1], qui Hagae artem colorum cinereorum (Grisaille) profitebatur[1][2][3]. Anno 1607 Antverpiae invenitur[1], ex anno vero sequente Medioburgi artem exercebat, ubi anno 1614 nuptias iniit[1]. Tandem anno 1625 Hagam pervenit ibique statim ad Sancti Lucae Sodalitatem receptus est[1][2], cuius sodalitatis decanus anno 1640 exstitit[2][4]. Anno autem 1656 una cum aliis artificibus fraternitatem "Picturae" condidit[1]. Sunt, qui eum regis pictorem fuisse suspicentur[2][4].

Opera

Opera Hadriani topia, praecipue hiemalia, nec non res religiosas, morales, historicas, architectonicas complectuntur, sed etiam effigies personarum[1], solite minimas[5]. Praeterea imagines minutulis punctis pinxit, adumbrationes stilis cinereo fuscove delineavit[1][6]. Quae picturae, in quibus Hagae pauperes claudosque pinxit[1][3], maximae laudi ei fuerunt[1]. [4]. Complures scriptores Batavi, inter quos Jacobus Cats[3], eum ad delineandum emblemata adsumpserunt[4].

Sicut et Mattheus Molanus et Christophorus van den Berghe[3] praesertim in topiis pingendis et proverbiis illustrandis Ioannem Breugelium seniorem et Aegidium de Coninxloo imitabatur[2][1][3]. Ipsum illum Franciscus Ryckhals et Antonius Lenain in pingendi ratione sectati sunt[1].

Wilhelmus Passaeus et Crispinus van de Passe II delineationes eius in chalcographias verterunt[3].

Leonardus Bramer, Sybrand de Beest sicut et filii ipsius Hubertus, qui artem colorum cinereorum (Grisaille) profitebatur[3], et Petrus[1], florum naturae mortuae pictor, artem ab ipso didicerunt[3].

Pinacotheca

  • Animarum piscatus
    Animarum piscatus
  • Amantes rustici
    Amantes rustici
  • Post tristia dulcor
    Post tristia dulcor
  • Venustas et turpitudo
    Venustas et turpitudo
  • Saltatio mortis
    Saltatio mortis
  • Titulus quidam
    Titulus quidam
  • Quo stolidiores, eo laetiores
    Quo stolidiores, eo laetiores
  • Portus Medioburgensis
    Portus Medioburgensis
  • Aestas
    Aestas
  • Hiems
    Hiems

Notae

  1. ↑ 1.00 1.01 1.02 1.03 1.04 1.05 1.06 1.07 1.08 1.09 1.10 1.11 1.12 1.13 1.14 1.15 Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 The Web Gallery of Art
  3. ↑ 3.00 3.01 3.02 3.03 3.04 3.05 3.06 3.07 3.08 3.09 Dictionnaire de la Peinture Larousse
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 The J. Paul Getty Museum
  5. ↑ Encliclopedia online Treccani
  6. ↑ Al-Arm - The Web Gallery of Art

Bibliographia

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Hadrianum van de Venne spectant.