Glasgua

Wikidata Glasgua
Res apud Vicidata repertae:
Glasgua: insigne
Glasgua: insigne
Civitas: Britanniarum Regnum
Locus: 55°51′40″N 4°15′0″W
Numerus incolarum: 626 410
Zona horaria: UTC, UTC+1
Situs interretialis
Nomen officiale: Glaschu

Gestio

Praefectus: Philip Braat
Procuratio superior: Glasgow City

Geographia

Superficies: 3 298±1 chiliometrum quadratum
Territoria finitima: Aberfoyle, South Lanarkshire

Coniunctiones urbium

Urbes gemellae: Bethleem, Norimberga, Massilia, Rostovia ad Tanaim, Augusta Taurinorum, Havana, Lahorium, Barga, Ultima Sinarum, Mexicopolis

Tabula aut despectus

Glasgua: situs
Glasgua: situs

Glasgua[1][2] Glasgovia,[3] sive Glascovium[4] (Anglice Glasgow; Scotice Glesca et Glesga; Gadelice Glaschu) est frequentatissima urbs in Scotia, quarta a maxima urbe in Britanniarum Regno, et vicensima septima in Europa.[5] Anno 2020, numerus incolarum 635 640 aestimabatur. Urbs, super fines comitatuum historicorum Lanarkensis et Renfrewshire iacens, nunc aream Consilii Urbis Glasguensis constituit, unam ex triginta duarum areis conciliaribus Scotiae, et a Concilio Urbis Glasguensis regitur. Ad ripas Fluminis Clyde? in civitatis Terris Humilibus occidentalibus et mediis patet.

Historia

Universitas Glasguensis, anno 1451 condita.

Glasgua urbs saeculo sexto, una cum cathedralis Glasguensis fundamento, a sancto Cantigerno condita est. Postea Glasguae momentum saeculis decimo et undecimo, episcopatu hic locato a rege Davide I episcopoque Ioanne Capellano, continuo crevit. Episcopatus hic omnis Scotiae maximus divitissimusque factus est et illuc divitias gravitatemque attulit. Intra annos 1175 et 1178 regnum, cum episcopus Ioscelinus burgi statum Glasguae ab Rege Gulielmo I obtinuerit, qui urbi vim monopolii aliorumque auctoritatum dederit, magnopere munitum est. Aliquando intra annis 1189 et 1195 huic statui mercatus anniversarius additus est, qui usque ad diem hodiernum ut "Mercatus Glasguae" floret.

Oeconomia

Multae naves in portu Glasgoviensi fabricatae sunt. Glasgovia urbs laboris interdum nominatur.

Cultura

Glasguae anno 1451 universitas condita est.

Glasgovia manus pedifollis duos habet: Celtic et Rangers.

Anno 1990 caput culturale Europaeum fuit.

Clima

Sicut Britanniae fere omni, urbi Glasguae clima est oceanicum per enumerationem Köppen–Geiger, in stationes quattuor divisum, aestatibus mitibus, hieme modice frigida; temperatura aëris minima (regione urbana Paisley verificata) a mense Decembri ad Februarium 1.8° atque mensibus Iulio et Augusto 12°, maxima inter 7° et 19.5°, sed minima extrema usque hodie nota −14.8°, maxima extrema 31.0°; pluviis mense Aprili ad 64 mm tantum, mense Ianuario ad 148 mm elevatis; diebus pluviosis mense Iunio 11, mense Ianuario 17, per annum totum fere 167 incidentibus, horis solis fulgentis mense Decembri 33, mense Maio 180, per annum totum 1265 relatis.[6]

Incolae notabiles

Notae

  1. ↑ "Glasgua, Glascovia, Glascua, Glascum": J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3.
  2. ↑ "Glasquum" in Iohannes Iacobus Hofmannus, Lexicon universale (1698) ~.
  3. ↑ Davidis Ruhnkenii opuscula varii argumenti, Volume 2 - David Ruhnkenius apud S. et J. Luchtmans, Academiae typographos, 1823
  4. ↑ J. Riddle, T. Arnold A Copious and Critical English-Latin Lexicon (Londinii: 1847), retractatus a C. Anthon (Novi Eboraci: 1849).
  5. ↑ Largest European cities 2020. . Statista .
  6. ↑ Res climatologicae e Vicipaedia Anglica extractae, fontibus fidei dignis ibi citatis.

Bibliographia

  • Binnie, G. M. 1981. Early Victorian Water Engineers. Thomas Telford. ISBN 978-0-7277-0128-2.
  • Butt, John, et George Gordon, eds. 1985. Strathclyde: Changing Horizons.
  • Cochrane, Hugh. 1951. The first 800 Years.
  • Cowan, J. 1951. From Glasgow's Treasure Chest.
  • Crawford, Robert. 2013. On Glasgow and Edinburgh. Cantabrigiae Massachusettae: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-07059-2. Google Books. Archivum.
  • Cross-Rudkin, Peter, et Mike Chrimes. 2008. A Biographical Dictionary of Civil Engineers in Great Britain and Ireland: Vol 2: 1830 to 1890. Thomas Telford. ISBN 978-0-7277-3504-1.
  • Cunnison, J., et J. B. S. Gilfillan. 1958. The City of Glasgow. The Third Statistical Account of Scotland.
  • Daiches, David. 1982. Glasgow.
  • Doak, A. M., et A. M. Young. 1983. Glasgow at a Glance.
  • Peter Geoghegan, ""Glasgow smiles: how the city halved its murders by 'caring people into change." The Guardian, 6 Aprilis 2015.
  • Gibb, Andrew. 1983. Glasgow: The Making of a City.
  • Gomme, A. H., et D. Walker. 1987. "Architecture of Glasgow."
  • Horsey, M. 1990. "Tenements & Towers: Glasgow Working-Class Housing 1890–1990."
  • Hume, John. 1974. Industrial Archaeology of Glasgow.
  • Maver, Irene. 2000. Glasgow.
  • Malcolm, Sandra. 2005. "Old Glasgow and The Clyde: From the Archives of T. and R. Annan."
  • McKean, Charles. 1993. Central Glasgow: An Illustrated Architectural Guide.
  • Oakley, Charles. 1975. The Second City.
  • Small, G. P. 2008. "Greater Glasgow: An Illustrated Architectural Guide."
  • Urquhart, Gordon R. 2000. "Along Great Western Road: An Illustrated History of Glasgow's West End."
  • Williamson, Elizabeth, et al. 1999. Glasgow. The Buildings of Scotland.
  • Worsdall, Frank. 1979. The Tenement: A Way of Life.
  • Worsdall, Frank. 1981. The City That Disappeared: Glasgow's Demolished Architecture.
  • Worsdall, Frank. 1988. The Victorian City: Selection of Glasgow's Architecture.

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Glasguam spectant.
Situs geographici et historici: Locus: 55°51′40″N 4°15′0″W • OpenStreetMap • GeoNames • Thesaurus Getty • Facebook Places • Vision of Britain • Store norske Lexikon • Treccani