Contractus socialis

-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Contractus socialis,[1] sive pactum sociale,[2] est pactum inter hominem singularem et rectionem sub ius naturale. Constitutio enim est forma contractus socialis. Finis contractus socialis est iustitia contra egoismum et tyrannem.

Crito Platonis origo contractus socialis putatur, pro respectu legis civitatis ut pactum. Deinde Medio Aevo, Hugo Grotius contractum socialem adfirmat ad ius gentium. Thomas Hobbes at ad bellum omnium contra omnes terminandum a suo opus Leviathan. Tamen Iohannes Lockius cotra arbitriam potentiam tyrannem, quod Declarationem Iurum Virginiae et Declarationem Libertatis Civitatum Americae Foederatarum movit. Etiam Ioannes-Iacobus Rousseau De Contractu sociali librum scripsit ad "voluntatem generalem" res publicae, quod Rem Novae Franciae movit.

Saeculo vicensimo, Ioannis Rawls Theory of Justice ('Ratio iustitiae') scripsit ad contractum socialem et iustitiam socialem confirmandas.

Notae

  1. ↑ Ludovicus Billot, Tractatus de Ecclesia Christi, sive Continuatio theologiae de Verbo Incarnato (Romae: 1903), p. 501.
  2. ↑ Immanuel Kantius, Über den Gemeinspruch: Das mag in der Theorie richtig sein, taugt aber nicht für die Praxis, "Teil II: Im Staatsrecht (gegen Hobbes)" (1793).

Nexus interni