អូតតូ វន ប៊ីស្មាក់
ប្រវត្តិរូបOtto, Prince of Bismarck, Count of Bismarck-Schönhausen, Duke of Lauenburg Otto Eduard Leopold von Bismarck កើតនៅថ្ងៃទី1 ខែមេសា 1815 - ស្លាប់ ថ្ងៃទី30 ខែកក្កដា 1898) និងជារដ្ឋបុរសអាល្លឺម៉ង់ ដែលជាអ្នកការទូតដំបូងគេ។ អធិការបតី ពីឆ្នាំ 1871 ដល់ឆ្នាំ 1890 ។ នយោបាយRealpolitikរបស់គាត់ និងអភិបាលកិច្ចដ៏ម៉ឺងម៉ាត់របស់ ប៊ីស្មាក បានធ្វើឲ្យគាត់ត្រូវបានគេស្គាល់យ៉ាងពេញនិយមថាជា អធិការបតីដែក (Realpolitikមានន័យថា នយោបាយពិត ឧថា ពលរដ្ធសុខចិត្ត គាំទ្រពួកផ្ដាច់ការដើម្បីតែអំណាចយោធា ឬ ផ្នែកផ្សេងៗទៀត) មានកំណើតមកពីពួកអភិជនដែលកាន់កាប់ដីនៅអាល្លឺម៉ង់ដែលហៅថា Junker ប៊ីស្មាកបានរះឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័សនៅក្នុងនយោបាយ ព្រូស្សី ក្រោមការដឹកនាំរបស់ស្ដេចWilhelm I នៃ Prussia ។ លោកបានបម្រើការជាឯកអគ្គរដ្ឋទូត ព្រូស្សី ប្រចាំ ប្រទេសរុស្ស៊ី និង ប្រទេសបារាំង និងនៅក្នុងផ្ទះទាំងពីរនៃ សភា ព្រូស្សី ។ ពីឆ្នាំ 1862 ដល់ឆ្នាំ 1890 លោកបានកាន់តំណែងជា រដ្ឋមន្ត្រីជាប្រធាន និង ជារដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការបរទេសនៃប្រទេស ព្រូស្សី ។ ក្រោមការដឹកនាំរបស់ ប៊ីស្មាក ព្រូស្សីបានបង្កឲ្យមានសង្រ្គាមដ៏ខ្លីចំនួនបីប្រឆាំងនឹង ដាណឺម៉ាក អូទ្រីស និង បារាំង ។ បន្ទាប់ពីការបរាជ័យរបស់ អូទ្រីស ក្នុងឆ្នាំ 1866 គាត់បានជំនួស សហភាពអាល្លឺម៉ង់ ជាមួយនឹង សហព័ន្ធអាល្លឺម៉ង់ខាងជើង ដែលបានតម្រឹមរដ្ឋអាល្លឺម៉ង់ខាងជើងតូចជាងជាមួយព្រុស្ស៊ីខណៈពេលដែល មិនរាប់បញ្ចូលអូទ្រីស ។ នៅឆ្នាំ 1870 ប៊ីស្មាក បានធានាការបរាជ័យរបស់បារាំងដោយមានការគាំទ្រពីរដ្ឋអាល្លឺម៉ង់ខាងត្បូងឯករាជ្យ មុនពេលត្រួតពិនិត្យការបង្កើត អាណាចក្រអាល្លឺម៉ង់ បង្រួបបង្រួមក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ ព្រូស្សី ។ បន្ទាប់ពីការបង្រួបបង្រួមរបស់ប្រទេសអាឡឺម៉ង់ គាត់ត្រូវបានផ្តល់ងារជាអភិជនគឺ ព្រះអង្គម្ចាស់នៃ ប៊ីស្មាក ចាប់ពីឆ្នាំ 1871 តទៅ វិធីសាស្រ្ត តុល្យភាពនៃអំណាច របស់គាត់ចំពោះផ្នែកការទូតបានជួយរក្សាជំហររបស់អាល្លឺម៉ង់នៅក្នុងទ្វីបអឺរ៉ុបដែលមានសន្តិភាព។ ខណៈពេលដែលមិនចូលចិត្ត អាណានិគមលើដែនសមុទ្រ ប៊ីស្មាកបានទទួលនូវគំនិតពួកអភិជន និងគំនិតពេញនិយមដោយការដាក់អាណានិគមនៅតាមតំបន់ជិត អុឺរ៉ុបទៅវិញ ។ ជាផ្នែកមួយនៃការធ្វើនយោបាយក្នុងស្រុករបស់គាត់ ប៊ីស្មាក បានបង្កើត រដ្ឋសុខុមាលភាព ដំបូងដោយមានគោលដៅធ្វើឱ្យអ្នកប្រឆាំងសង្គមនិយមរបស់គាត់ចុះខ្សោយ។ ក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1870 គាត់បានចងសម្ព័ន្ធភាពជាមួយពួកនិយមពន្ធទាបប្រឆាំងនឹង សេរីនិយម កាតូលិក និងបានប្រយុទ្ធជាមួយ វិហារកាតូលិក ដោយមានគោលបំណងបន្ថែមដើម្បី ផ្តាច់សិទ្ធិ និងកាត់បន្ថយ ប្រជាជនប៉ូឡូញនៅ តំបន់ដែលព្រូស្សីបានកាន់កាប់ដោយការគ្រប់គ្រង់ប៉ូឡូញ នៅក្នុងអ្វីដែលគេហៅថា Kulturkampf ("ការតស៊ូវប្បធម៌")។ ដោយការនេះបរាជ័យហើយដោយពួកកាតូលិកបានឆ្លើយតបដោយការបង្កើត គណបក្សមជ្ឈមណ្ឌលអាល្លឺម៉ង់ ដ៏មានឥទ្ធិពល និងប្រើប្រាស់ ការបោះឆ្នោតជាសកលរបស់បុរស ដើម្បីទទួលបានអាសនៈមួយក្រុម។ ប៊ីស្មាក បានឆ្លើយតបដោយការបញ្ចប់ Kulturkampf ដោយបំបែកជាមួយ ពួកសេរីនិយម គោលបំណងដើម្បីសម្រេចបាន នូវការបណ្តេញប៉ូល ដោយផ្ទាល់ និងបង្កើតសម្ព័ន្ធភាពនយោបាយជាមួយគណបក្សកណ្តាលដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងសង្គមនិយម។ ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះអង្គ អធិរាជ Reichstag ត្រូវបានទុកចោលហើយមិនខ្វល់ ហើយមិនបានទាំងគ្រប់គ្រងគោលនយោបាយរបស់រដ្ឋាភិបាលទៀត។ រាជាធិបតេយ្យដ៏រឹងមាំមួយរូបត្រូវ ប៊ីស្មាក បានគ្រប់គ្រងដោយស្វ័យប្រវត្តិតាមរយៈការិយាធិបតេយ្យដ៏រឹងមាំជាមួយនឹងអំណាចដែលប្រមូលផ្តុំនៅក្នុងដៃរបស់ពួកវរជន Junker ។ បន្ទាប់ពីត្រូវបានបណ្តេញចេញពីតំណែងដោយ Wilhelm II គាត់បានចូលនិវត្តន៍ដើម្បីសរសេរអនុស្សាវរីយ៍របស់គាត់។ អូតូ វ៉ុន ប៊ីស្មាក គឺល្បីល្បាញបំផុតសម្រាប់តួនាទីរបស់គាត់ក្នុងការបង្រួបបង្រួមអាល្លឺម៉ង់។ គាត់បានក្លាយជាវីរៈបុរសរបស់ អ្នកជាតិនិយមអាល្លឺម៉ង់ ដែលបានសាងសង់វិមានគោរពគាត់។ ខណៈពេលដែលសរសើរ ក្នុងនាមជាអ្នកដែលមានចក្ខុវិស័យដែលបានរក្សាសន្តិភាពនៅអឺរ៉ុបតាមរយៈការទូត គាត់ត្រូវបានគេរិះគន់ចំពោះការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញរបស់គាត់ទៅលើ ជនជាតិ ប៉ូឡូញ និងពួកកាតូលិក ក៏ដូចជាអំណាចដ៏ធំសម្បើមដែលដាក់កណ្តាលនៅក្នុងការិយាល័យរបស់គាត់ជាអធិការបតី។ គាត់ក៏ត្រូវបានរិះគន់ដោយគូប្រជែងនៃជាតិនិយមអាឡឺម៉ង់ផងដែរព្រោះវាបានបង្កប់នៅក្នុងវប្បធម៌អាល្លឺម៉ង់ដោយធ្វើឱ្យប្រទេសនេះបន្តអនុវត្តគោលនយោបាយជាតិនិយមយ៉ាងខ្លាំងក្លានៅក្នុងសង្គ្រាមលោកទាំងពីរ។ |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.jpg)
