Niels Thomasius Neergaard (27. júní 1854 – 2. september 1936) var danskur sagnfræðingur og stjórnmálamaður sem gegndi stöðu forsætisráðherra Danmerkur frá 1908-09 og aftur 1920-24.
Ævi og ferill
Niels Neergaard fæddist á norðanverðu Jótlandi, sonur prests sem setið hafði á danska þinginu. Hann lauk prófi í sagnfræði og lagði einnig stund á hagfræði og stjórnmálafræði. Neergaard gekk til liðs við Venstre og var kjörinn á þing fyrir flokkinn og gegndi þingmennsku fyrst frá 1887-90 og aftur frá 1892-1932. Hann var meðlimur í Moderate Venstre og leiðtogi þess frá 1901, en það var hópur þingmanna úr röðum Venstre sem störfuðu oft náið með hægriöflunum á þingi.
Hann varð fjármálaráðherra í ríkisstjórn J. C. Christensen árið 1908, en sú stjórn varð skammlíf vegna Alberti-hneykslisins, tók Neergaard við forsætisráðherraembættinu til bráðabirgða og gegndi í um tíu mánuði. Hann varð fjármálaráðherra á ný frá 1910-13 í stjórn Klaus Berntsen. Eftir þingkosningarnar 1920, sem fram fóru í kjölfar gríðarlegra mótmæla svo jaðraði við stjórnarbyltingu, tókst Neergaard að mynda ríkisstjórn sem sat í fjögur ár. Hann átti síðar eftir að snúa aftur sem fjármálaráðherra frá 1926-29.
Neergaard var ekki talinn mikill klækjarefur í stjórnmálum en naut fremur orðspors síns sem heilindamaður.
Samhliða stjórnmálastörfum var Neergaard afkastamikill sagnfræðingur og höfðu verk hans mikil áhrif. Verk hans Under Junigrundloven, sem fjallaði um stjórnmálasögu áranna 1848-66 var um áratugaskeið lykilheimildin um stjórnmálaþróun Danmerkur á tímabilinu.
Ritverk
Ítarefni
- Kraks Blaa Bog 1929
- Harald Jørgensen (ritstj.), Tre venstremænd : en brevveksling mellem Frede Bojsen, Klaus Berntsen og Niels Neergaard, Gad, 1962.
- Axel Andersen: Fortjente personers gravsted på Københavns Kommunes kirkegårde, Københavns Kommune 1997.
