O eng ou engma ( Ŋ, ŋ ) é unha letra suplementaria do alfabeto latino, empregada para representar unha consoante velar nasal.

No Fyrsta Málfræðiritgerðin,^[1] tratado do século XII sobre a fonética do antigo nórdico e do antigo islandés emprega o carácter g para representar o son n velar. Xa en 1619 Alexander Gill “o Vello” utiliza un n minúsculo cun gancho semellante ao do g no seu libro Logonomia Anglica.^[2] No caso da letra maiúscula emprega G cun trazo. Desde entón, lingüistas coma William Holder ou Benjamin Franklin continuaron a empregar o símbolo para representar ese fonema.

Os antigos impresores, que non dispoñían do símbolo adoitaban empregar un G maiúsculo rotado ou ben a letra grega eta ( ƞ ).

• O Alfabeto Fonético Internacional emprega o símbolo [ŋ] para representar a consoante velar nasal, como no galego “unha” ([ˈuŋa̝]) ou “non” ([ˈnoŋ]).^[3]
• O ŋ é unha letra do alfabeto africano de referencia.^[4] A letra é empregada en máis de cen linguas africanas,^[5] entre elas no wolof, no ewe, no luganda, no basaa, no bambara ou no fula.
• No o'odham,^[6] en Norteamérica e nos dialectos norte, inari, skolt, ter e ume das linguas saamis,^[7] en Europa tamén empregan a letra para representar o mesmo fonema.
• No yolŋu, de Australia representa o fonema [ɲ].^[8]

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Ŋ

• Gancho (diacrítico)

• Ortografía práctica das linguas africanas (en inglés)