Ecurie Bonnier, Ecurie Suisse, Joakim Bonnier Racing Team e Anglo-Suisse Racing Team foron nomes utilizados polo piloto de carreiras suecoJoakim Bonnier para correr cos seus propios coches na Fórmula 1, Fórmula 2 e carreiras de coches deportivos entre 1957 e a súa morte en 1972. Normalmente os vehículos eran pilotados polo propio Bonnier, pero tamén proporcionou coches a outros pilotos.
Jo Bonnier comezou a presentar coches na Fórmula 1 baixo o seu propio nome en 1957, primeiro cun Maserati250F,[1] sen moito éxito, rexistrando só dous finalizaciós sen puntos nas súas seis participacións no Campionato do Mundo en 1957 e 1958. Porén, con grandes actuacións noutras carreiras, Bonnier atraeu a atención de equipos máis establecidos, e durante os seguintes sete anos pilotou principalmente para os equipos oficiais de BRM e Porsche, e o equipo privado altamente organizado de Rob Walker.
Bonnier volveu correr co seu propio equipo en 1966, baixo o nome de Anglo-Suisse Racing para reflectir a súa residencia en Suíza naquel momento. A súa montura principal ese ano foi un Cooper-MaseratiT81, pintado en vermello e branco suízo. O ano comezou de forma prometedora no Trofeo Internacional BRDC de 1966, que abriu a tempada, no Circuíto de Silverstone, con Bonnier clasificándose co Cooper no sexto lugar e rematando un gran terceiro posto,[2] pero o resto da tempada houbo pouca alegría. Un accidente na primeira volta do Gran Premio de Bélxica destruíu o seu Cooper T81. Mentres se reparaba o coche, Bonnier correu nun Cooper-ATS construído por Alf Francis no Gran Premio de Francia. Despois de que o Cooper-ATS non demostrase ser competitivo nos adestramentos, Bonnier fixo un trato co equipo Brabham e pilotou o seu coche muleto durante o resto da fin de semana.[3] O Cooper T81 de Bonnier foi reparado a tempo para o Gran Premio de Holanda despois de pilotar un Brabham BT7 no Gran Premio do Reino Unido. Os primeiros puntos de Anglo-Suisse Racing no campionato chegarían no Gran Premio de México de 1966, que pechou a tempada, dende o sexto lugar.
Bonnier continuou pilotando no Cooper durante 1967, pero baixo a bandeira do Joakim Bonnier Racing Team. A tempada foi lixeiramente máis produtiva que o ano anterior, con Bonnier anotando puntos para o Campionato en Alemaña e EE.UU.. En 1968 Bonnier comezou a tempada co vello Cooper, pero este foi rapidamente substituído polo único e exclusivo McLaren-BRM M5A para a maior parte das carreiras do ano. Na última carreira da tempada, o Gran Premio de México de 1968, Honda ofreceu a Bonnier o uso dun RA301 de recambio cando o motor BRM do McLaren fallou durante os adestramentos.[2] Foi coa Honda cando Bonnier anotou o mellor resultado do seu equipo homónimo no Campionato do Mundo: quinto.
A finais de 1968 o propio Bonnier decidiu retirarse da competición de Fórmula Un e concentrarse nos seus compromisos con coches deportivos. Con todo, continuou facendo aparicións ocasionais. En 1969, o novo nome Ecurie Bonnier apareceu xunto co coche experimental con tracción nas catro rodas do Team Lotus co-inscrito Lotus 63 no Gran Premio do Reino Unido de 1969, e cun Lotus 49B convencional na seguinte carreira en Alemaña. Bonnier retirouse sen acadar puntos en ambas ocasións. En 1970 e 1971 Ecurie Bonnier correu cun McLaren M7C. Bonnier tomou medidas tentativas para actuar como mecenas doutros pilotos en 1971, presentandp ao mozo austríaco Helmut Marko para o Gran Premio de Alemaña de 1971. Non obstante, abandonou despois de quedar sen gasolina na súa primeira volta de adestramentos, deixando a Bonnier pilotando no seu lugar.[4] Ao non conseguir sequera cualificar nalgunhas carreiras, Bonnier decidiu abandonar definitivamente a Fórmula Un a finais de 1971.
Resultados completos na Fórmula Un
(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida. † indica a condución compartida.)
↑Sources differ in whether the engine for Bonnier's entry for the 1966 British Grand Prix was 1.5 or 2.0 litres. However, the contemporary race report in Motor Sport magazine suggests that there were only sufficient parts to create two 2.0L FWMV engines, both for Team Lotus, and that Bonnier's entry was not intended to be competitive as he was acting as a stand-in for the absent Ferrari cars for filming of John Frankenheimer's movie Grand Prix.[5] Taking these factors into account, it appears most likely that the engine used was the car's original 1.5L unit.
.jpg)
