Yvonne Rainer![]()
 |
|
| Nacemento | 24 de novembro de 1934 (90 anos)
San Francisco, Estados Unidos de América |
|---|
|
| Campo de traballo | Danza, Coreografía, cine e literatura |
|---|
| Lugar de traballo | Estados Unidos de América |
|---|
| Ocupación | directora de cinema, videógrafa, cineasta, artista conceptual, bailarina, guionista, coreógrafa, artista |
|---|
| Membro de | |
|---|
| Movemento | Arte feminista (pt)  |
|---|
| Profesores | Martha Graham |
|---|
| Representante | Video Data Bank (en) |
|---|
|
|
| 16 de xuño de 2007 | documenta 12 (en) |
|
|
|
|
|
| Descrito pola fonte | UbuWeb
Obálky knih, 
Concise Dictionary of Women Artists (en) |
|---|
  
 |
Yvonne Rainer, nada en San Francisco o 24 de novembro de 1934 é unha bailarina, coreógrafa e cineasta experimental estadounidense.[1][2] A súa obra cualificouse como arte minimalista.
Traxectoria
Rainer naceu en San Francisco, California. A súa nai era unha estenógrafa de Brooklyn descendente de inmigrantes xudeus de Varsovia, e o seu pai, albanel e pintor de casas, naceu no norte de Italia, de onde emigrou aos Estados Unidos con 21 anos.[3] Despois de estar un ano no San Francisco Junior College e formarse no Martha Graham Center of Contemporary Dance,[2] Rainer deuse a coñecer como unha figura destacada no movemento Judson Dance Theater, un grupo de bailaríns e artistas que facían actuacións que cruzaban con fluidez os campos da danza e das artes visuais.
En 1975, comezou a centrarse principalmente na realización de filmes de media e longa duración, nas que inverte os códigos narrativos. Os seus filmes tomaron despois despois un xiro claramente feminista, explorando temas como o terrorismo (Journeys from Berlin/1971, 1980), a menopausia (Privilege, 1990) e a doenza (MURDER and murder, 1996). Entre 2000 e 2006, Rainer regresou á coreografía e continuou a producir obras provocativas e sorprendentes.[1]
Recoñecemento
En 1990, Rainer recibiu un premio do MacArthur Fellows Program polas súas contribucións á danza.[4] En 2015 recibiu o premio Merce Cunningham da Foundation for Contemporary Arts.[5] En 2017 outorgóuselle un USA Grant. Tamén recibiu dous Guggenheim Fellowships (1969,1988).
Notas
Véxase tamén
Bibliografía
- Anon (2018). "Artist, Curator & Critic Interviews". !Women Art Revolution - Spotlight at Stanford (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 23 de agosto de 2018. Consultado o 23 de agosto de 2018.
- Atlas, Charles. Yvonne Rainer: Radical Juxtapositions. Philadelphia: University of the arts.
- Lambert, Carrie. "Moving Still: Mediating Yvonne Rainer's Trio A," October 89 (Summer 1999): 87-112.
- Liza Béar, Yvonne Rainer, e Willoughby Sharp. "Yvonne Rainer," Avalanche Magazine 5 (verán de 1972): 46-59.
- Green, Shelley (1994). Radical Juxtaposition. The films of Yvonne Rainer. Nova York: Scarecrow Press Inc. ISBN 0-8108-2863-4.
- Rainer, Yvonne (1974). Work 1961-73. Halifax, Nova Escocia: The Press of the Nova Scotia College of Art and Design, e Nova York: New York University Press. ISBN 0-919616-04-6.
- Rainer, Yvonne (1999). A Woman Who ... Essays, Interviews, Scripts. Baltimore, Maryland: The Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-6078-4.
- Rainer, Yvonne (2006). Feelings Are Facts: A Life. Cambridge, Massachusetts e Londres: The MIT Press. ISBN 0-262-18251-3.
- Broude, Norma (1994). The Power of Feminist Art. Nova York: Harry N. Abrams, Inc. ISBN 0-8109-2659-8.
- Rainer, Yvonne (2011). Poems. Nova York: Badlands Unlimited. ISBN 978-1-936440-10-8.
Ligazóns externas
