Debe o seu nome á cadea montañosa do Xura, nos Alpes, lugar onde o xeólogo prusianoAlexander von Humboldt identificou este sistema en 1795. Referíndose a eses mesmos terreos do Xura, o termo Xurásico foi acuñado por primeira vez en 1829 polo naturalistafrancésAlexandre Brongniart na súa obra Tableau des terrains qui composent l'écorce du globe ou essai sur la structure de la partie connue de la terre.[2]
O Xurásico Superior é coñecido pola aparición das primeiras aves, como Archaeopteryx, e unha gran diversidade de dinosauros terópodos. Os mares estaban poboados por grandes réptiles mariños como os plesiosaurios e ictiosauros.
Características do Xurásico
Xeololoxía
Durante o Xurásico, a tectónica de placas provocou extensivas actividades volcánicas que formaron vastas planicies de lava e influíron na química oceánica, afectando a vida mariña. Estes eventos volcánicos tamén contribuíron á formación de numerosos depósitos minerais que son explotados hoxe en día. Este período caracterízase pola hexemonía dos grandes dinosauros e pola escisión de Panxea nos continentes Laurasia e Gondwana. Deste último separouse Australia (no Xurásico superior e principios de Cretáceo), do mesmo xeito que Laurasia se dividiu en Norteamérica e Eurasia.
Fauna e flora
A flora do Xurásico estaba dominada por coníferas, que formaban grandes bosques que cubrían grande parte da terra. As primeiras plantas con flor aparecen cara ao final do período, sinalando unha revolución nos ecosistemas terrestres que proporcionaría novos nichos ecolóxicos.
Entre a fauna, destacaban os dinosauros como Brachiosaurus e Allosaurus en terra, mentres que nos océanos prosperaban moluscos como amonites e belemnites. A presenza de réptiles voadores como os pterosauros indicaba unha expansión dos vertebrados a novos ambientes.