Existen diferentes variedades modernas, que representan á Confederación Inca (Tawantin Suyu) e cada unha das catro antigas rexións (suyus). Todas elas están compostas por un deseño cadrado 7 × 7 en sete cores, dispostos en diagonal. A configuración precisa varía en función do suyu representado polo emblema. A cor da liña diagonal máis longa (con sete cadrados) corresponde a unha das catro rexións que representa a bandeira: branco para o Collasuyu, amarelo para o Kuntisuyu, vermello para o Chinchaysuyu e verde para Antisuyu. O rebelde indíxena Túpac Katari asóciase ás veces con outras variantes.
A wiphalaaimará é unha bandeira cadrada dividida en 7 × 7 (49) cadrados. As sete cores do arco da vella colócanse en cadrados diagonais. A disposición exacta e as cores varían coas diferentes versións, correspondentes aos suyus ou ao deseño de Túpac Katari. É moi salientable nas marchas dos movementos indíxenas e campesiños en Bolivia.
Esta bandeira de "cadrados do arco da vella" úsase como bandeira panindíxena dos pobos andinos en Bolivia e recentemente foi adoptada ocasionalmente por grupos amazónicos en alianza política.
O presidente boliviano Evo Morales estabeleceu na constitución a wiphala do Collasuyu como a bandeira oficial do país xunto coa bandeira vermella, amarela e verde anterior. A Wiphala foi incluído nas cores nacionais da Forza Aérea de Bolivia como o avión presidencial (un Dassault Falcon 900EX).[7] A Wiphala tamén ondea oficialmente en edificios gobernamentais como o Palacio Quemado e o parlamento xunto á tricolor dende a introdución da constitución revisada de 2009.[8]
Durante a crise política en Bolivia de 2019, xurdiron vídeos da policía boliviana quitando a wiphala dos seus uniformes. Tamén foi retirada dalgúns edificios gobernamentais e queimada polos manifestantes que corearon "Bolivia pertence a Cristo!".[9][10] Isto foi máis tarde condenado pola daquela presidenta en funcións, Jeanine Áñez como unha destrución do patrimonio indíxena.[11]
Movementos sociais en Ecuador
No Ecuador actual, a Wiphala identifícase co movemento social indíxena representado principalmente pola CONAIE (Confederación de Nacionalidades Indíxenas de Ecuador). Esta organización tivo un papel importante nas protestas masivas a finais dos anos 90 e 2000. A bandeira de CONAIE é unha wiphala cunha máscara no medio dun pobo costeiro ecuatoriano preinca coñecido como La Tolita.
A bandeira é exhibida polas marchas do movemento CONAIE e tamén é utilizada pola súa facción política, o Movemento de Unidade Plurinacional Pachakutik), que participa nas eleccións e ten unha considerable representación lexislativa. Pachakutik é unha palabra quechua relacionada coa visión e a esperanza dun futuro mellor para o pobo andino. O MUPP formouse na década dos 90 principalmente por unha alianza da CONAIE con organizacións campesiñas e movementos sociais urbanos. Tamén atopa simpatía nos círculos e activistas locais LGBT, feministas e afroecuatorianos.[12]
A Wiphala foi confundida coa bandeira do arco da vella de sete raias, a actual bandeira oficial da cidade peruana de Cuzco, onde se exhibe habitualmente nos edificios gobernamentais e na praza principal.[13] Esta bandeira do arco da vella aparece descrito ás veces como símbolo do Imperio Inca (Tawantinsuyu), aínda que os historiógrafos peruanos e o Congreso peruano afirmaron que o Imperio Inca nunca tivo unha bandeira.[14][15] Aínda que a wiphala é un emblema relacionado principalmente co pobo aimará, os incas están relacionados co pobo quechua.
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
