O tesouro data do período da Guerra Civil inglesa e consta de 5.099 moedas, todas elas de prata. Trátase do maior tesouro de moedas soterradas durante este conflito achado ata agora.[1] As moedas están esparexidas entre diferentes museos e coleccións privadas, e 54 delas forman parte da colección numismática do Museo de Yorkshire.[2][3]
Malia considerarse un único tesouro, as moedas estaban soterradas en tres vasillas achadas en dous foxos. Caygill descubriu inicialmente as dúas primeiras vasillas (A e B), e dous días despois unha terceira (C).[4]
Contexto do soterramento
Os terreos onde se acharon as vasillas, no parque Cotescue, foran utilizados como pavillón de caza real. Están situados ao norte da cidade de Coverham, a uns dous quilómetros ao suroeste do castelo de Middleham. No século XVII, o parque Cotescue fora a residencia de Sir Christopher Croft —finado en 1649—, que foi alcalde de York en 1629 e 1641. Adam Loftus, primeiro vizconde Loftus (ca.1568-1643) e antigo Lord Chanceler de Irlanda (1619-1639), viviu en Coverham a principios da década de 1640 ata a súa morte en 1643. O seu fillo, Edward Loftus, segundo vizconde Loftus, viviu no castelo de Middleham ata 1644, data a partir da cal o castelo pasou a utilizarse como cadea. Aínda que o castelo de Middleham non foi testemuña de ningún combate durante a Guerra Civil, foi parcialmente derrubado pouco despois de 1646 para que non puidese ser utilizado como gornición.[5][6]
Dúas das vasillas (A e B) descubríronse xuntas, e a terceira (C), a uns vinte pasos ao oeste. Os tres recipientes estaban cubertos cunha pedra de arenito local de Coverdale.[7] As derradeiras moedas das vasillas A e B datan de 1645 e 1646, o que suxire unha data de soterramento en torno a este último ano. Entre as moedas da vasilla C hai dez moedas dun xilin cun retrato tardío de Carlos I (1625-1649) que non están representadas nas vasillas A e B; a vasilla C inclúe tamén un xilin cunha marca privada que estivo en uso de 1646 a 1649. Estas características suxiren que A vasilla C foi depositada nunha data lixeiramente posterior ás A e B, probablemente en 1648. Así e todo, a proximidade física das tres vasillas fai pensar que todas elas foron soterradas pola mesma persoa ou, polo menos, pola mesma familia.[8]
Contido
Recipientes cerámicos
As tres vasillas nas que se soterraron as moedas son dun tipo bastante similar aos dos enxovais de cociña de mediados do século XVII. Trátase de xerras con asas que se terían utilizado na cociña ou para almacenar alimentos. A vasilla A e a vasilla B son as máis semellantes, e a primeira delas foi identificada con certeza como cerámica de Ryedale. Pola súa banda, a vasilla C é algo diferente con respecto ás outras dúas, e non é de cerámica de Ryedale, senón que procede dunha fonte diferente non identificada.[9]
Unha das principais características do tesouro é a proporción relativamente elevada de moedas españolas, que representan case o 5 % do tesouro, aínda que o gran valor nominal destas moedas —un ducatón é equivalente a cinco xilins e seis peniques— fai que o seu valor nominal ascenda a unhas 65 libras, o que representa o 20 % do valor nominal de todo o tesouro. A circulación de moedas españolas en Inglaterra durante este período parece que estivo limitado en gran medida ás zonas realistas, e acháronse tamén noutros tesouros da Guerra Civil de Yorkshire, aínda que ningún outro tesouro tivo unha proporción tan alta de moeda española.[10]
Outra particularidade salientable do tesouro é a inclusión de 39 moedas falsas, a maioría delas procedentes das vasillas A e B —só seis no contedor C—. A maior parte das moedas falsas son copias de moedas inglesas da época, mais tanto a vasilla A como a B inclúen tamén moedas falsas de dos territorios españois en América, que é posible que fosen falsificadas porque as moedas auténticas estaban adoito mal cuñadas e poderían non ser aceptadas de bo grado pola poboación inglesa. Dúas das tres moedas hispanoamericanas falsificadas da vasilla A cuñáronse a partir do mesmo molde, e as dúas moedas hispanoamericanas falsas da vasilla B tamén se cuñaron a partir do mesmo cuño, o que suxire que as falsificacións puideron estar producidas localmente —se as moedas falsificadas procedesen de lugares arredados, daríase un maior grao de diversidade—. Tamén é probable que algunhas das moedas inglesas falsas se fabricasen localmente, como a copia dun xilin de Carlos I da ceca de York.[10]