PROFILPELAJAR.COM

Tamandua mexicana
Tamanduá mexicana,
tamanduá setentrional

Pouco preocupante

Reino:	Animalia
Filo:	Chordata
Subfilo:	Vertebrata
Clase:	Mammalia
Superorde:	Xenarthra
Orde:	Pilosa
Suborde:	Vermilingua
Familia:	Myrmecophagidae
Xénero:	Tamandua
Especie:	T. mexicana

Nome binomial

Tamandua mexicana
Saussure 1860

Distribución de Tamandua mexicana

Sinonimia

Tamandua leucopygia Gray, 1873
Tamandua quadridactyla True, 1884

Tamandua mexicana é unha especie de mamífero placentario da orde dos pilosos e familia dos mirmecofáxidos, unha das dúas que integran o xénero Tamandua.

É un oso formigueiro propio de Centroamérica e o norte de Suramérica, solitario, que se encontra en numerosos hábitats de selvas e de sabanas áridas, e que se alimenta de formigas e térmites, que atrapa coa súa longa e pegañente lingua. Coñécese vulgarmente como tamanduá mexicano ou tamanduá setentrional.

Descrición

É de tamaño mediano, ollos pequenos, orellas relativamenmte grandes e fociño longo, aínda que non tanto como o do oso formigueiro xigante . Mide entre 50 e 80 cm de lonxitude (cabeza e tronco), máis entre 40 e 65 cm do cola. Pesa entre 3,5 e 8,5 kg. A cola é prénsil, adaptación á súa vida arborícola.

A súa pelaxe, curta, mesta e áspera, é de cor amarela pálida na maior parte do corpo, cun parche distintivo de pelaxe negra nos costados, as costas e os ombros, cuxa forma semella un chaleco. A presenza deste patrón de coloración fai posíbel distinguir esta especie do seu parente do sur, Tamandua tetradactyla, o tamanduá meridional, que ten unha cor máis uniforme.^[1]

A cola só ten pelo na parte superior sobre aproximadamente un terzo da súa lonxitude.^[2]

As patas dianteiras teñen catro dedos rematados en uñas fortes, que utiliza para romper os niños de formigas e térmites, e para defenderse; as traseiras teñen cinco dedos, coas uñas menos potentes.^[2]

Comportamento

É un animal non agresivo, que case sempre foxe ante un perigo. Solitario, ten hábitos nocturnos e arbóreos. Pasa a maior parte do tempo nas árbores, e o seu desprazamento en terra é bastante dificultoso.^[2]

Porén, ás veces, cando está ameazado en terra, pódese defender erguéndose sobre as patas traseiras e golpear ao agresor coas fortes gadoupas das patas dianteiras.

Aliméntase basicamente de formigas e térmites, pero tamén doutros insectos, e das súas larvas, que localizan baixo a codia dos troncos e pólas das árbores.^[2]

A xestación dura 5 meses, tras os cales a femia pare unha cría.

Distribución

O oso formigueiro mexicano distribúese desde México até o norte de América do Sur. En México encóntrase na vertente do Pacífico, desde Michoacán e a Huasteca Potosina, e na vertente do Golfo, até Chiapas e a península do Iucatán. No estado de Guerrero rexistrouse nas zonas de San Marcos, Acahuizotla e Chapolapa.^[3]

Taxonomía

Descrición

A especie foi descrita en 1860 polo científico suízo Henri Louis Frédéric de Saussure nun traballo publicado na Rev. Mag. Zool. París, ser. 2, 12: 9.^[4]

Sinónimos

Ademais de polo nome que lle adxudicou Saussure, e que é o válido actualmente, foi coñecido polos sinónimos:^[4]

Tamandua leucopygia Gray, 1873
Tamandua quadridactyla True, 1884

Etimoloxías

O nome xenérico, Tamandua, procede do tupí-guaraní tamanduá, que significa "comedor de formigas", é dicir, "oso formigueiro".^[5] O específico, mexicana, fai referencia á súa distribución xeográfica.

Subespecies

Na actualidade recoñécense as seguintes subespecies:^[4]

Tamandua mexicana mexicana Saussure, 1860 - México, Guatemala, Belize, Honduras, O Salvador
Tamandua mexicana instabilis J. A. Allen, 1904 - Venezuela, Norte de Colombia
Tamandua mexicana opistholeuca Gray, 1873 - Nicaragua, Costa Rica, Panamá, Colombia
Tamandua mexicana punensis J. A. Allen, 1916 - Ecuador, Perú

Status de conservación

En 2014 a Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais (UICN) cualificou o status de Tamandua mexicana como LC (pouco preocupante) debido á súa ampla distribución, a suposta amplitude da súa poboación, a que se encontra nunha serie de áreas protexidas, á súa tolerancia a pequenas modificacións do seu hábitat, e porque é pouco probábel que a súa poboación estea diminuíndo o suficiente como para cualificala nunha categoría ameazada.^[6]

Galería de imaxes

Desprazándose nunha árbore
Dous espécimes fotografados en Panamá
Alimentándose en terra
Ergueito, en postura defensiva

Notas

↑ San Diego Zoo's Animal Bytes: Tamandua or Lesser Anteater. Consultada o 17-01-2016.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 VV. AA. (1968): Enciclopedia Salvat de las ciencias. Tomo 6. Animales vertebrados. Pamplona: Salvat, S. A. de Ediciones, p. 81.
↑ "El oso hormiguero". Consultado o 17-01-2016.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 Tamandua mexicana en MSW.
↑ tamanduá no DRAE.
↑ Tamandua mexicana na Lista vermella de especies ameazadas da UICN.

Véxase tamén

Bibliografía

Kowalski, Kazimierz (1981): Mamíferos. Manual de teriología. Madrid: H. Blume Ediciones. ISBN 84-7214-229-9, p. 341.
McKenna, Malcolm C. & Bell, Susan K. (1997): Classification of Mammals Above the Species Level. Nova York: Columbia University Press. ISBN 0-231-11013-8.
Nowak, Ronald M. (1999): Walker's Mammals of the World. 6ª ed. Baltimore, Maryland, EE. UU.: The Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0-8018-5789-8.
Wilson, D. E. & Reeder, D. M., eds. (2005): Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference 3rd ed. Baltimore, Maryland, USA: The Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0-8018-8221-0.
VV. AA. (1968): Enciclopedia Salvat de las ciencias. Tomo 6. Animales vertebrados. Pamplona: Salvat, S. A. de Ediciones, pp. 78–83.