Náhuatl clásico
Nāhuatlahtōlli |
| Pronuncia: | [naːwat͡ɬaʔˈtoːlːi] |
| Outros nomes: | Azteca, náhuatl |
| Falado en:
|
Imperio Azteca |
| Extinción:
|
Dividido en dialectos modernos no século XV.
|
| Familia:
|
Uto-azteca
Nahua
Náhuatl
Central
Náhuatl nuclear
Náhuatl clásico
|
| Códigos de lingua
|
| ISO 639-1:
|
--
|
| ISO 639-2:
|
--- |
| ISO 639-3:
| nci
|
| Mapa
|
|
![]()
En verde, a extensión do náhuatl clásico. En vermello, as variedades do náhuatl no presente.
|
| Status
|
|
|
O náhuatl clásico (tamén coñecido sinxelamente como azteca ou náhuatl) é unha das variedades do náhuatl, falada no val de México e no México central como lingua franca no tempo da conquista do Imperio Azteca no século XVI. Durante os século seguintes, foi amplamente substituído polo castelán e evolucionou nas linguas nahuas modernas. Malia que está clasificada como unha lingua morta,[1] o náhuatl clásico sobreviviu a través de multitude de fontes escritas transcritas polos pobos nahuas e os españois en alfabeto latino.
Notas
