Licenciouse en Filosofía e Letras pola Universidade Hispalense, onde tamén obtivo un doutoramento, cunha tese sobre o poeta José Luís Hidalgo.[3]
En 1959 publicou o seu primeiro libro Mariposa en cenizas na revista Alcaraván de Arcos de la Frontera. A súa participación nos círculos sevillanos de poesía atópase amplamente testemuñada. Dirixiu xunto a Manuel Mantero e Anxo Benito a revista Rocío.[4]
Así mesmo dirixiu unha homenaxe a Juan Ramón Jiménez no Club La Rábida de Estudios hispanoamericanos en 1958 e outro a Antonio Machado na Universidade de Sevilla en 1959. Tamén participou nos dous actos xeneracionales dos novos poetas sevillanos. Por unha banda, foi incluída na nómina de poetas da Antología de poetas jóvenes sevillanos realizada por María de los Reys Fuentes no número 159 da revista Lírica Hispana de Caracas en 1956 e, por outro, participou no recital do Ateneo de Sevilla do 1 de xuño de 1957 que se presentaba, lembrando á Xeración do 27, como o acto de presentación da xeración sevillana do cincuenta e tantos. Neste acto, participou xunto a Aquilino Duque, María dos Reis Fontes, Manuel García-Viñó, Pío Gómez Nisa, Manuel Mantero e José María Requena.[4]
En 1961 obtivo o accésit ao premio Adonais co poemario Extraña Juventud[5] próximo á estética social imperante naqueles anos. Con todo, a partir do seu terceiro poemario, Sin mucha esperanza (1966), comeza un novo rumbo estético marcado pola incorporación do pensamento grecolatino. Este tres poemarios constitúen a primeira etapa da autora.[6]
Tras recibir unha oferta da Universidade Estatal de Michigan marchou a Estados Unidos. Alí escribiu Poemas de Cherry Lane (1968), que marcou o comezo dunha segunda etapa influenciada pola psicoloxía analítica. A el seguíronlle Campanas en Sansueña, En elogio de la locura e Viejas voces secretas de la noche. Neles, impera a reconciliación do suxeito poético co pasado franquista.[4]
Até 1970, permaneceu en Míchigan, pero nese ano volveu a España, primeiro a Oviedo e despois a Albacete. Con todo, decidiu volver a Estados Unidos aínda que se marchou de novo. En 1974, instalouse en Irlanda onde traballou como profesora no Dublin College até 1976.[7]
Estableceuse en Galicia en 1976 e alí escribiu o seu catro últimos poemarios, Del camino de humo, Zona desconocida, Hablando con un haya e Escritos en la corteza de los árboles. Os seus poemas condúcennos á reflexión sobre a orixe e á procura no presente da herdanza do pasado remoto.[4]
Residiu no lugar ferrolán de Serantes durante cinco décadas. Alí faleceu o 21 de xullo de 2024, aos 98 anos.[1]
A súa obra foi traducida a varios idiomas como o portugués, inglés, chinés e hebreo.[8]
Obras
Mariposa en cenizas (1959).
Extraña juventud (1962).
Sin mucha esperanza (1966).
Poemas de Cherry Lane (1968).
Campanas en Sansueña (1977)
En elogio de la locura (1980).
Viejas voces secretas de la noche (1982).
Poesía (1991).
Del camino de humo (1994).
Los muertos y evolución del tema de la muerte en la poesía de José Luis Hidalgo (1990).
Vom inwendigen Blick : zweisprachige Anthologie / Julia Uceda ; aus dem Spanischen übersetzt von Angelica Ammar ; mit einem Nachwort von Javier Gómez-Montero, Kiel : Ludwig, 2021, ISBN 978-3-86935-420-0
Recoñecementos
Foi nomeada Filla Adoptiva da cidade de Ferrol e Filla Predilecta de Andalucía en 2005.[9][10] En Sevilla deron o seu nome a unha biblioteca pública.[11]
É membro da Real Academia Sevillana das Boas Letras.[12]
Accésit do Premio Adonáis de poesía (1961) co poemario Estraña mocidade.[5]
Premio Andaluz das Letras "Luís de Góngora e Argote" en 2016.[15]
Autora do ano en Andalucía 2017. Foi designada por «a forza individual e a voz clara» da súa poesía como representante da Xeración do 50 no exilio.[16]
Premio Internacional de Poesía García Lorca-Ciudad de Granada en 2019.[17]
