Duvalier naceu en Porto-au-Prince e foi creado nun ambiente illado. Na infancia e adolescencia asistiu ás institucións de ensino Nouveau College Bird e Saint-Louis de Gonzague. Máis tarde, estudou Dereito na Universidade do Estado do Haití, baixo a dirección de varios profesores, incluído Maître Gérard Gourgue.
Único fillo varón de François Duvalier ("Papa Doc") e Simone Ovide ("Mama Doc"), antiga enfermeira, Jean-Claude tiña tres irmás: Marie Denise, Nicole e Simone.
Política
En 1957, o seu pai, François Duvalier, asumiu a presidencia e implantou un réxime de terror que durou ata a súa morte, en 1971.[2] O terrorismo político continuou baixo o dominio de Baby Doc, que aos 19 anos o sucedeu en réxime vitalicio, nunha época en que decenas de miles de haitianos foron torturados e mortos, segundo os grupos a prol dos dereitos humanos.[3] Ese terror era espallado pola súa milicia particular, un exército de soldados crueis denominados tonton-macoutes.
No goberno de Baby Doc a taxa de analfabetismo subiu a índices aínda máis grotescos e a esperanza de vida decaeu vertixinosamente, o que, xunto coa epidemia de SIDA e a fame que se estendía a través de todo o país, mergullou o país no caos social, forzando decenas de miles de haitianos á migración aos Estados Unidos en arriscadas barcazas abarrotadas.[3][2]
Jean-Claude Duvalier e súa esposa Michele, deixando Haití.
Xa na década de 1980, coa crise económica e o empobrecimento da poboación, o réxime de terror perdeu forza, ata que unha insurrección acabou co seu goberno o 7 de febreiro de 1986, a raíz da retirada do apoio militar e económico dos Estados Unidos e do golpe militar do xefe do exército, Henri Namphy.[4] Baby Doc fuxiu ao exilio en Francia.[2] Durante a súa estadía fóra do país constatouse o abismo entre o fausto da súa mudanza (que incluía cargamentos de maletas Louis Vuitton e millóns de dólares nas súas contas en bancos suízos) e a miseria reinante en Port-au-Prince.[3]
Entre 1986 e 1990, Haití intentou estabilizar a súa situación política, mais unha sucesión de golpes militares impediu calquera organización.
O 16 de xaneiro de 2011 Baby Doc retornou a Haití alegando que o seu regreso buscaba "axudar o pobo" tralo terremoto de 2010 e poucos días despois foi acusado de varios delitos, entre eles, detención ilegal e tortura dos seus opositores, corrupción ou apropriación de diñeiro público.[5] Porén, non tivo lugar ningún xuízo. O expresidente só compareceu perante a xustiza en febreiro de 2013, cando se presentou no Tribunal de Recurso de Port-au-Prince.[6] En febreiro de 2014, a xustiza haitiana ordenou unha nova investigación sobre crimes contra a humanidade "imprescritíbeis" que se lle atribuían.[7]
Vida persoal
A súa voda con Michèle Bennett en 1980 foi pagada polo estado haitiano e pénsase que custou aos cofres públicos cinco millóns de dólares, mentres a poboación vivía na miseria, no que foi considerado o país máis pobre do hemisferio occidental.[2] En 1990 Duvalier e Bennett divorciáronse na República Dominicana. A maior parte da fortuna de Duvalier deixoulla a Bennett despois do divorcio. Ese mesmo ano coñeceu a Veronique Roy, neta de Paul Eugène Magloire.
O día 4 de outubro de 2014, Baby Doc morreu por mor dun ataque cardíaco, en Porto-au-Prince.[8][3]
↑Julio Labastida Martín del Campo, Antonio Camou y Noemí Luján Ponce. Transición democrática y gobernabilidad: México y América Latina , páxina 315. FLACSO México, 2000. ISBN 968-856-899-6.
.jpg)
