Iridoviridae
Clasificación científica
Grupo: virus de ADN bicatenario Orde: incertae sedis Familia: Iridoviridae
Genera
Megalocytivirus Ranavirus Iridovirus Chloriridovirus Lymphocystivirus

Iridoviridae é unha familia de virus con xenomas de ADN bicatenario.^[1] Os hóspedes naturais destes virus son anfibios, peixes, invertebrados, entre os cales están, entre outros, os insectos lepidópteros e ortópteros. Hai actualmente 12 especies nesta familia, dividida en dúas subfamilias e 5 xéneros.^[1][2]

O seu nome deriva do da deusa do arco da vella grega Iris, debido á iridescencia similar a aun arco da vella observada en insectos moi infectados e mostras en boliñas de iridovirus de invertebrados. Como nome común, iridovirus pode usarse para referirse a calquera membro da familia Iridoviridae ou só a un xénero determinado, o Iridovirus.

Grupo: ADN bicatenario

^[1]

Outra especie é o shrimp haemocyte iridescent virus (virus iridescente do hemocito de camarón).

Os virións desta familia son icosaédricos con número de triangulación (T) = 189–217, 120–350 nm de diámetro e están constituídos por tres dominios: unha cápside proteinácea externa, unha membrana lipídica intermedia e un núcleo ou core central que contén complexos ADN-proteína. Algúns dos virus teñen tamén unha envoltura externa. A presenza ou ausencia dunha envoltura depende de se estes se evaxinan da membrana celular (virus envoltos) ou están dispostos formando conxuntos paracristalinos dentro do citoplasma da célula hóspede e despois son liberados por lise celular (virus sen envoltura).

O xenoma linear varía en lonxitude entre as 150 e 303 quilobases. Contén secuencias terminais e redundantes e está permutado circularmente.

Os membros desta familia difiren no seu grao de metilación do xenoma. O xénero Chloriridovirus e Iridovirus carecen dun xenoma altamente metilado. Ao contrario, os membros dos xéneros Lymphocystivirus, Megalocytivirus e Ranavirus teñen xenomas cun 25% dos seus residuos de citosina metilados por unha ADN metiltransferase codificada polo virus.

Igual que os virus herpes, a transcrición ocorre en tres etapas: inmediata-temperán, atrasada-temperán e tardía. Hai indución positiva e mecanismos de retroalimentación negativa en cada etapa, mediados por produtos das outras etapas.

As partículas víricas entran na célula e prodúcese a decapsidación. O ADN viral é transportado ao núcleo celular, onde é transcrito pola ARN polimerase II do hóspede modificada polo virus. Mentres, detense a síntese macromolecular do hóspede.

O ADN parental produce un xenoma que é despois o molde para a replicación no citoplasma. Fórmanse grandes concatémeros de ADN viral por recombinación no citoplsma. O empaquetamento dos novos xenomas nos virións ocorre no citoplasma e o virus é liberado por evaxinación desde a membrana da célula ou por lise.

Sábese pouco sobre a patoxénese dos iridovirus. Porén, a patoxénese depende da temperatura, o que fai que os iridovirus estean confinados en hóspedes poiquilotermos e non poidan infectar hóspedes de "sangue quente".

Os membros da familia Iridoviridae infectan principalmente invertebrados, pero tamén algunhas especies de vertebrados, como algúns peixes, anfibios e réptiles.

• "MicrobiologyBytes: Iridoviruses". Arquivado dende o orixinal o 24 de febreiro de 2007. Consultado o 2007-03-06. 
• "Viral Bioinformatics Resource Center & Viral Bioinformatics – Canada, University of Victoria". Arquivado dende o orixinal o 17 de agosto de 2007. Consultado o 2007-03-06. 
• ICTV Online (10th) Report: Iridoviridae Arquivado 02 de agosto de 2020 en Wayback Machine.
• Viralzone: Iridoviridae Arquivado 13 de xuño de 2010 en Wayback Machine.