Desígnase como gornición fronteiriza e fortificacións da cidade de Elvas[1] ao conxunto histórico-cultural clasificado como Patrimonio da Humanidade da UNESCO en 2012, localizado na cidade de Elvas, en Portugal.[2][3] O sitio clasificado foi fortificado de forma extensiva entre os séculos XVII e XIX, e representa o maior sistema de fortificacións abaluartadas do mundo. No interior das murallas, a cidade inclúe grandes casernas e outras construcións militares así como igrexas e mosteiros. Elvas conserva vestixios que se remontan ao século X, mais as súas fortificacións datan da época do restabelecemento da independencia de Portugal en 1640. Varias das fortificacións, deseñadas polo pai xesuíta neerlandés João Piscásio, representan o exemplo mellor conservado de fortificacións do mundo con orixe na escola militar neerlandesa.
Lugares individuais
A declaración da UNESCO recolle os seguintes bens individuais:
Gornición fronteiriza e fortificacións da cidade de Elvas
| ID |
Nome e localización |
Coordenadas |
Propiedade
(ha) |
Zona de buffer
|
| 1367bis-001 |
Acueduto da Amoreira |
38°52′40.82″N 7°10′20.93″O / 38.8780056, -7.1724806 |
0,8148 |
690 ha
|
| 1367bis-002 |
Centro histórico |
38°52′50.22″N 7°9′47.95″O / 38.8806167, -7.1633194 |
125,4311 |
—
|
| 1367bis-003 |
Forte de Santa Luzia e a vía cuberta |
38°52′22.63″N 7°9′29.78″O / 38.8729528, -7.1582722 |
19,7116 |
—
|
| 1367bis-004 |
Forte de Nosa Señora da Graça
|
38°53′40.61″N 7°9′51″O / 38.8946139, -7.16417 |
11,2544 |
—
|
| 1367bis-005 |
Fortín de São Mamede |
38°52′16.34″N 7°9′16.8″O / 38.8712056, -7.154667 |
7,9608 |
—
|
| 1367bis-006 |
Fortín de São Pedro |
38°52′18.59″N 7°9′54.59″O / 38.8718306, -7.1651639 |
1,9843 |
—
|
| 1367bis-007 |
Fortín de Son Domingos |
38°52′39.59″N 7°10′37.13″O / 38.8776639, -7.1769806 |
12,1989 |
—
|
Notas
Véxase tamén
Ligazóns externas
