Chistopher Francis “Frank” Ocean[1], nado como Christopher Edwin Breaux[1]; Nova Orleáns, Luisiana, 28 de outubro de 1987, é un cantante e compositor estadounidense, considerado por amplos medios musicais como un dos mellores artistas da década de 2010. Ocean embarcouse na súa carreira musical como compositor para varios artistas prominentes, incluíndo John Legend, Justin Bieber e Brandy. En 2010 converteuse en membro do colectivo de hip hop alternativo Odd Future[1]. Ocean posteriormente lanzou a súa primeira mixtape, Nostalgia, Ultra[2], que recibiu un recoñecemento unánime da crítica. Os singles “Novacane” e “Swim Good” conseguiron éxito nas listas. En 2012, Frank terminou en segundo lugar na enquisa de Sound of 2012, da BBC[3].
O seu álbum debut, Channel Orange, foi lanzado en xullo de 2012, recibindo críticas moi positivas, e foi promocionado por tres singles: "Thinkin Bout You”, “Pyramids” e “Sweet Life”. En 2016, Ocean publicou o álbum visual Endless e o seu segundo álbum de estudio Blonde, tras varios anos de retrasos.
Primeiros anos
Ocean naceu como Christopher Edwin Breaux o 28 de outubro de 1987, en Long Beach, California. Cando tiña arredor de cinco anos de idade, el e a súa familia desplazáronse a vivir a Nova Orleans, Luisiana.
Medrou baixo a influencia do jazz local e escoitando os CD’s de súa nai, incluíndo álbums de Céline Dion, Anita Baker ou a banda sonora do Fantasma da Ópera. Na súa mocidade, fixo tarefas de barrio e gardaba os cartos que conseguía para alugar tempo no estudio. Máis tarde, inscribiuse na Universidade de Nova Orleans e trasladouse á súa residencia en 2005. Pouco despois de inscribirse na universidade, o Furacán Katrina sacudiu Nova Orleans e trasladouse á Universidade de Luisiana en Lafayette[4].
Carreira musical
2005-11: Inicios nos Ánxeles e mixtape
En 2005, o furacán Katrina golpeou a cidade natal de Ocean, Nova Orleáns, e o estudio de gravación no que el grababa a súa música foi destruído pola auga da inundación e o saqueo[5]. Para continuar coa gravación de música, trasladouse aos Ánxeles destinado a permanecer durante só seis semanas, pero decidiu quedar máis tempo e desenvolver a súa carreira musical despois de establecer contacto con persoas relacionadas coa industria musical. Gravou algúns demos no estudio dun amigo. Despois de conseguir un acordo de composición, Ocean comezou a traballar con outros produtores e escribiu cancións para artistas como Justin Bieber, John Legend e Beyoncé. Tamén traballou con artistas como Nas e Pharrell Williams. Máis tarde, Ocean uniuse ao colectivo de hip hop alternativo dos Ánxeles, Odd Future, a quen coñeceu en 2009. A súa amizade co membro Tyler, The Creator, revitalizou a composición de Ocean. A finais de 2009, atopouse co compositor e produtor Tricki Stewart, quen lle axudou a asinar un contrato con Def Jam Recordings como artista en solitario.
O 18 de febreiro de 2011, Ocean lanzou a súa primeira mixtape, Nostalgia, Ultra, que logrou grande éxito por parte da crítica profesional[6]. A mixtape céntrase nas relacións interpersoais, a reflexión persoal e o comentario social. A mixtape fixo a Ocean amplamente coñecido e levouno a colaborar con rapeiros como Jay-Z e Kanye West.
En xuño de 2011, Ocean revelou que ía traballar no próximo álbum de colaboración de Kanye West e Jay-Z, "Watch The Throne"[7]. Ocean co-escribiu e participou en dúas pistas do álbum: “No Church in the Wild” e “Made in America”.
2012-14: Channel ORANGE
Ocean publicou a arte de cuberta do que sería o seu primeiro single do seu álbum debut: “Thinkin Bout You”. Revelouse que a canción sería lanzada a plataformas dixitais o 10 de abril de 2012[8]. Porén, un mes antes, unha versión remasterizada da canción foi filtrada.
En 2012, Frank lanzou o seu primeiro álbum de estudio Channel Orange, que recibiu críticas moi positivas por parte dos críticos[9]. O álbum outorgoulle seis nomeamentos aos Grammys e foi acreditado por algún compositores como unha proposta de R&B diferente e difícil. Considerado como o primeiro lanzamento comercial de Ocean, Channel Orange conta con cancións non convencionais que destacan pola súa narración e comentario social, e unha fusión musical densa que se basea en hip hop, soul e R&B. As cancións sobre o amor non correspondido, en particular, recibiron a maior atención, e parte polo anuncio de Ocean antes do lanzamento do álbum, cando confesou que o seu primeiro amor foi un home, revelando a súa bisexualidade. O anuncio foi noticia a nivel mundial, e algún críticos compararon o seu impacto cultural ao de David Bowie cando revelou que era bisexual en 1972.
Channel Orange debutou número dous en Billboard 200 e vendeu un total de 131 000 copias na súa primeira semana. A mayoría das súas vendas na primeira semana eran copias dixitais de iTunes, mentres que aproximadamente 3 000 das vendas eran copias físicas[10]. O 30 de xaneiro, Channel Orange foi certificado ouro pola Asociación de Industria Discográfica dos Estados Unidos (RIAA). En setembro de 2014, segundo Nielsen SoundScan, vendéronse un total de 621 000 copias[11].
2015-presente: Endless e Blonde
En febreiro de 2013, Ocean confirmou que comezara a traballar no seu segundo álbum de estudio, revelando que sería outro álbum conceptual. Tamén confirmou que estaba a traballar con Tyler, The Creator, Pharrell Williams e Danger Mouse.[12] Máis tarde declarou que o álbum estaba sendo influenciado por The Beach Boys e The Beatles.
O 10 de marzo de 2014, lanzouse a canción “Hero” para a súa descarga gratuíta en SoundCloud, e foi unha colaboración con Mick Jones, Paul Simonon e Diplo[13].
En abril de 2014, Ocean declarou que o seu segundo álbum estaba terminado. O 29 de novembro de 2014, Ocean deu a coñecer un fragmento dunha nova canción chamado “Memrise” na súa páxina oficial de Tumblr.[14] O 6 de abril de 2015, Frank anunciou que a segunda parte de Channel Orange sería lanzada en xullo, pero este finalmente non foi lanzado sen dar ningunha explicación. Rumoreábase que o segundo álbum de estudio se chamaría Boys Don’t Cry. En febreiro de 2016, Ocean foi artista invitado no álbum de Kanye West, "The life of Pablo", na canción “Wolves”. Un mes máis tarde, a canción foi re-editada e a parte de Frank Ocean separouse, enumerándose na lista de cancións como “Frank’s Track”.[15]
Logo do segundo álbum de estudio de Frank Ocean, Blonde
En xullo de 2016, fíxose alusión a un posible disco cunha imaxe na súa páxina web que apuntaba a xullo como suposta data de lanzamento[16]. A imaxe amosa unha tarxeta da biblioteca etiquetada Boys Don’t Cry con numerosos selos, implicando varias datas de lanzamento, dende o 2 de xullo de 2015 a xullo de 2016. O 1 de agosto de 2016, un vídeo en vivo presentado por Apple Music amosando unha sala baleira púxose en marcha no sitio web boysdontcry.co. Ese mesmo día, un directo sen fin grabado cunha iluminación negativa patrocinado por Apple Music comezou a aparecer na páxina web, e parecía amosar a Frank Ocean traballando en carpintaría e xogando con instrumentais en bucle. Aínda non estaba claro se eran cancións do álbum, pero ese día moitos medios de comunicación informaron de que o 5 de agosto de 2016 podería ser a data de lanzamento de Boys Don’t Cry[17].
O 18 e 19 de agosto, a transmisión en vivo foi acompañada de música e a medianoite un enlace de Apple Music foi dirixido a un proxecto chamado Endless. Endless é un proxecto diferente a Boys Don’t Cry, e trátase do álbum visual de Frank Ocean.
O 20 de agosto, Ocean publicou o seu terceiro álbum de estudio, Blonde.
Talento artístico
A música de Ocean foi descrita por escritores musicais como ecléctica en estilo.[18] As súas composicións adoitan ser midtempos, e contan con melodías non convencionais que de vez en cando teñen unha estrutura de música experimental. Como é o caso de "Pyramids", no seu disco Channel Orange, que dura 9:53 minutos. Nas súas composicións, Ocean adoita ser citado como artista innovador e comparado con compositores de R&B e Soul como Prince, Stevie Wonder, Marvin Gaye, Maxwell, Erykah Bady e, particularmente, R.Kelly e a súa forma de escribir melodías que se debaten entre a fala e a canción.
As composicións de Ocean tratan temas de amor, anhelos, roxelos e a nostalxia. Certas composicións de Channel Orange aluden á experiencia de Ocean cun amor non correspondido.[18]
Frank Ocean descríbese a si mesmo como “un barítono, con momentos de tenor”.
Vida persoal
No seu aniversario en 2010, cambiou o seu nome a Christopher Francis Ocean. O cambio rumoréase que está inspirado na película de 1960 Ocean’s 11. O cambio de nome estaba en progreso, pero o 23 de abril de 2015, Ocean cambiou exitosamente o seu nome legal a Frank Ocean.[19]
Ocean é abertamente bisexual. O 4 de xullo de 2012, publicou unha carta aberta no seu blog de Tumblr describindo os sentimentos non correspondidos que tiña cara a outro mozo cando tiña 19 anos de idade, citándoo como o seu primeiro amor verdadeiro[20]. Tamén utilizou o seu blog para agradecer ao home pola súa influencia, e tamén deu as grazas a súa nai e outros amigos, expresándose a si mesmo como “un home libre”[21].
Beyoncé e Jay-Z amosaron apoio a Ocean despois do seu anuncio, e membros da industria de hip hop responderon positivamente ao anuncio. Tyler, The Creator tamén tuiteou o seu apoio cara a Ocean.
O 31 de decembro de 2012, Ocean foi detido no condado de Mono, California, por exceso de velocidade. Nunha busca os axentes de policía atoparon uns poucos gramos de marihuana. Foi citado por posesión e por conducir sen carné de conducir.
Recentemente, Ocean deixou fóra dos Grammys os seus dous últimos álbums, Blonde e Endless, ao non ter sido presentados a competencia para o premio.[23]
Discografía
Mixtapes
Nostalgia, Ultra (2011)
Álbums de estudio
• Channel Orange (2012)
• Blonde (2016)
Álbums visuais
• Endless (2016)
Premios Grammy
Os premios Grammy son outorgados anualmente pola Academia Nacional de Gravación das Artes e Ciencias dos Estados Unidos á excelencia musical, e son considerados os premios máis importantes da industria musical. Ocean foi premiado con dous grandes galardóns e foi candidato un total de oito veces.
