Francisco Sampedro

Biografía
Nacemento	1956 (67/68 anos) A Coruña, España
Formación profesional	Filosofía
Actividade
Ocupación	escritor
Xénero artístico	Ensaio

Francisco Antonio Sampedro Ojeda, nado na Coruña en 1956, é un filósofo galego.

Doutor en Filosofía e catedrático de Ensino Medio, e autor de ensaio filosófico e crítica literaria e política. A súa tese de doutoramento O imaxinario ideolóxico (1995) parte da ambigüidade e equivocidade do termo ideoloxía, para analizar os dous usos teóricos que comunmente se recoñecen: uso descritivo ou euloxístico, e uso pexorativo, como falsa conciencia. Mostra a pertinencia deste último uso para a análise do estatuto filosófico que a ideoloxía posúe no que varios autores recoñecen como a episteme do século XX, constituída polos discursos de Nietzsche, Marx e Freud. Pescuda o concepto de ideoloxía en Bacon e na Ilustración, e o nacemento da ideoloxía como ciencia das ideas en Desttut de Tracy, a teoría conservadora (Pareto, Sorel, Nietzsche...), o fenómeno da inversión ideolóxica en Marx e a teoría da ideoloxía de Althusser.

Á análise do concepto de ideoloxía dedicou os seus traballos Alain Badiou: filosofía, ideoloxía e suxeito, A tinta da xibia (sobre Barthes e a teoría marxista da ideoloxía) e Gianni Vattimo: debilidade e ideoloxía.

Traduciu e introduciu as edicións galegas de D'un désastre obscur de Alain Badiou; L'existencialisme est un humanisme de Jean-Paul Sartre, e Robespierre: une politique de la philosophie de Georges Labica. Ténse ocupado tamén da análise cultural e filosófica da obra de Vicente Risco (O nihilismo do inadaptado) e Rafael Dieste (Sobre a vella pel do mundo).

É correspondente en Galicia da revista francesa Multitudes e membro do consello de redacción d' A Trabe de Ouro.

• Ideoloxía e distorsión, 1997, Xerais.
• A aristocracia imposíbel: O discurso político de Nietzsche, 2001, Laiovento.
• Louis Althusser, 2004, Baía Edicións.
• A violencia excedente, 2006, Laiovento.
• Figuras da finitude, 2015, Laiovento.

• O existencialismo é un humanismo, de Jean-Paul Sartre, 1990, Sotelo Blanco.
• Robespierre: unha política da filosofía, de Georges Labica, 1994, Laiovento.
• Dun desastre escuro e outros textos, de Alain Badiou, 1995, Laiovento.
• ¿Hay que quemar a Sade?, de Simone de Beauvoir, 2000 (ao castelán).
• O espectro segue a roldar: (Actualidade do Manifesto comunista), de Slavoj Žižek, 2004, Laiovento.
• Pequeno panteón portátil, de Alain Badiou, 2009, Laiovento.

• Magritte x 3 con Xosé María Álvarez Cáccamo e Alberto González-Alegre, 1993, Laiovento.
• 15-M: O pobo indignado, 2011, Laiovento.
• Por uma democracia radical. Vozes subalternas contra o estado de exceção, 2012, Estaleiro.

• Premio da Crítica de Ensaio e Pensamento no 1998, por Ideoloxía e distorsión.
• Premio da Crítica de Ensaio e Pensamento no 2007, por A violencia excedente.

• Ficha en Plaza das Letras
• Afinidades selectivas, artigo na Revista das Letras