Deborah S. Jin

Modelo:BiografíaDeborah S. Jin
Nome orixinal(en) Deborah Shiu-lan Jin
(zh-hant) 金秀蘭 Editar o valor en Wikidata
Biografía
NacementoDeborah Shiu-lan Jin
15 de novembro de 1968
Stanford, California
Morte15 de setembro de 2016 Editar o valor en Wikidata (47 anos)
Boulder, Estados Unidos de América Editar o valor en Wikidata
Causa da mortecancro Editar o valor en Wikidata
ResidenciaIndian Harbour Beach (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade de Chicago - doutoramento (–1995)
Universidade de Princeton - grao en Artes (–1990) Editar o valor en Wikidata
Director de teseThomas Felix Rosenbaum (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Q89547790Condensado fermiónico
Actividade
Campo de traballoFísica Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónfísica, profesora universitaria Editar o valor en Wikidata
EmpregadorInstituto Conjunto do Laboratório de Astrofísica (pt) Traducir (1997–2016)
Instituto Conjunto do Laboratório de Astrofísica (pt) Traducir (1995–1997)
Universidade de Colorado en Boulder, adjunct professor (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Membro de
Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (2005–)
Instituto Conjunto do Laboratório de Astrofísica (pt) Traducir (1997–)
The Jin Group (en) Traducir (bell founder (en) Traducir) (1997–)
Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos
National Institute of Standards and Technology (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
ProfesoresThomas Felix Rosenbaum (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Obra
DoutorandoCindy Regal (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Familia
CónxuxeJohn L. Bohn (–2016), morte Editar o valor en Wikidata
Premios
MacArthur Fellowship (2003)
Benjamin Franklin Medal (2008)
Isaac Newton Medal (2014)
Sitio webjila.colorado.edu… Editar o valor en Wikidata

Deborah Shiu-lan Jin, nada en Stanford (California) o 15 de novembro de 1968 e finada en Boulder (Estados Unidos) o 15 de setembro de 2016, foi unha física estadounidense pioneira en química cuántica molecular polar.[1][2]

Entre 1995 e 1997 traballou con Eric Cornell e Carl Wieman (gañadores do Premio Nobel de Física en 2001) participando nalgúns dos primeiros estudos sobre gas diluído de condensados ​​de Bose-Einstein. En 2003, o equipo da Dra. Jin realizou o primeiro condensado fermiónico, unha nova forma de materia.[3]

Recibiu numerosos recoñecementos polas súas contribucións á física e antes da súa prematura morte, foi mencionada con frecuencia como candidata ao Premio Nobel de Física. En 2002 a revista Discover coroouna como unha das 50 científicas máis influentes.[4][5]

Traxectoria

Jin naceu nunha familia de tres fillos[6] e creceu en Indian Harbour Beach, Florida.[7] Os seus pais foron tamén físicos.

Jin estudou física na Universidade de Princeton, obtendo o grao en 1990. En 1995 Jin obtivo o seu doutoramento pola Universidade de Chicago coa tese "Experimental Study of Phase Diagrams of Heavy Fermion Superconductors with Multiple Transitions" ("Estudo experimental de diagramas de fase de superconductores fermiónicos pesados con múltiples transicións"). [8] O seu supervisor foi Thomas F. Rosenbaumand.[9]

Posteriormente, uniuse ao grupo de Eric Cornell no Instituto Conxunto de Astrofísica do Laboratorio en Boulder, Colorado, como investigadora posdoutoral. Co cambio de materia condensada a física atómica, Jin tivo que aprender un novo conxunto de técnicas experimentais. Jin uniuse ao grupo de Cornell pouco despois de que lograsen o primeiro condensado de Bose-Einstein (BEC) de rubidio, e de que realizasen experimentos para caracterizar as súas propiedades.[10] En 1997, Jin formou o seu propio grupo de investigación no JILA. En dous anos, desenvolveu o primeiro gas dexenerado cuántico de átomos fermiónicos. Devandito estudo foi motivado por investigacións previas sobre condensados de Bose-Einstein e sobre o desenvolvemento da capacidade de arrefriar un gas diluído de átomos até 1 μK. As interaccións débiles entre as partículas nun condensado de Bose-Einstein deron lugar a interesantes conversacións no campo da física. Propúxose que os átomos fermiónicos formaría estados análogos a estados en temperaturas suficientemente baixas, con fermións apareándose nun fenómeno similar á creación de pares de Cooper en materiais superconductores.[11]

O traballo foi complicado polo feito de que, a diferenza dos bosóns, os fermións non poden ocupar o mesmo estado cuántico ao mesmo tempo, debido ao principio de exclusión de Pauli, e por tanto existen limitados mecanismos de arrefriado que poden aplicarse en fermións. A unha temperatura suficientemente baixa, o arrefriado por evaporación, unha técnica importante utilizada para alcanzar a temperatura o suficientemente baixa como para crear os primeiros BEC, non pode ser utilizada con fermións. Para evitar este problema, Jin e o seu equipo arrefriaron 40 átomos de potasio en dous subniveis magnéticos diferentes. Isto permitiu que os átomos en diferentes subniveis chocasen entre si, restaurando a eficacia do arrefriado por evaporación. Usando esta técnica, Jin e o seu grupo puideron producir un gas de Fermi dexenerado a unha temperatura de aproximadamente 300 nK, ou a metade da temperatura Fermi da mestura.[12][13]

En 2003, Jin e o seu equipo foron os primeiros en condensar pares de átomos fermiónicos. Puideron observar directamente un condensado molecular de Bose-Einstein creado unicamente axustando a forza de interacción nun gas de Fermi ultrafrío usando a resonancia de Feshbach. Jin puido observar as transicións do gas entre un estado de Bardeen-Cooper-Schrieffer (BCS) e o condensado de Bose-Einstein.[14]

En 2008, Jin e o seu equipo desenvolveron unha técnica análoga á espectroscopía de fotoemisión resolta en ángulo que lles permitiu medir as excitacións dun gas dexenerado con resolución de enerxía e momento. Utilizaron este enfoque para estudar a natureza do emparellamento de fermións no cruzamento BCS-BEC, o mesmo sistema que o seu grupo explorara por primeira vez en 2003.[15] Estes experimentos proporcionaron a primeira evidencia experimental dunha pseudofenda de enerxía no cruzamento BCS-BEC.[16]

Jin seguiu expandindo os límites da ciencia ultrafría. Ela e o seu compañeiro, Jun Ye, lograron arrefriar moléculas polares que posúen un gran momento dipolar eléctrico a temperaturas ultrafrías, tamén en 2008. En lugar de arrefriar directamente as moléculas polares, crearon un gas ultrafrío de átomos que transformaron en moléculas dipolares de maneira coherente. Este traballo conduciu a novas ideas sobre as reaccións químicas cerca do cero absoluto. Puideron observar e controlar as moléculas de potasio-rubidio (KRb) no estado de enerxía máis baixo (estado estacionario). Mesmo puideron observar moléculas en colisión, rompéndose e formando enlaces químicos.[17]

Premios e recoñecementos

Jin foi membro electo da Academia Nacional de Ciencias dos Estados Unidos (2005) e membro da Academia Estadounidense das Artes e as Ciencias (2007).[18][19]

Jin gañou premios prestixiosos, entre os que destacan:

  • 2000, Premio Presidencial de Carreira Temperá en Ciencia e Enxeñaría[20]
  • 2002, Premio Maria Goeppert-Mayer[21]
  • 2003, Bolsa para "xenios" da fundación MacArthur[22]
  • 2004, "Líder de investigación do ano" segundo Scientific American'.[23]
  • 2008, Medalla Benjamin Franklin de Física.[24]
  • 2013, Premio L'Oréal-UNESCO a Mulleres en Ciencia - Premiada en América do Norte.[25][26]
  • 2014, Medalla Isaac Newton outorgada polo Institute of Physics[27]
  • 2014, Premio Comstock de Física, "por un descubrimento recente e innovador en investigación en electricidade, magnetismo ou enerxía radiante."[18][28]

Tras o seu falecemento, a American Physical Society cambiou o nome do seu prestixioso premio DAMOP para estudantes doutorais a Premio Deborah Jin en recoñecemento ao seu tremendo impacto nos campos da física atómica, molecular e óptica.[29]

Notas

  1. ↑ B DeMarco, J Bohn, and E Cornell (2016) "Deborah S. Jin", Nature 538(7625), 318.
  2. ↑ "Interview with Deborah S. Jin". Annenberg Foundation. Arquivado dende o orixinal o 08 de decembro de 2015. Consultado o 3 de decembro de 2015. 
  3. ↑ "A New Form of Matter: II, NASA-supported researchers have discovered a weird new phase of matter called fermionic condensates". Science News. Nasa Science. 12 de febreiro de 2004. Arquivado dende o orixinal o 02 de abril de 2019. 
  4. ↑ Orzel, Chad. "Predicting The Nobel Prize In Physics". Forbes. Consultado o 13 de xuño de 2017. 
  5. ↑ "The 50 Most Important Women in Science | DiscoverMagazine.com". Consultado o 12 de setembro de 2019. 
  6. ↑ "California Birth Index, 1905-1995". FamilySearch. Consultado o 19 de setembro de 2016. 
  7. ↑ Weil, Martin. "Deborah Jin, government physicist who won MacArthur ‘genius’ grant, dies at 47". The Washington Post. Consultado o 22 de setembro de 2016. 
  8. ↑ "2002 Maria Goeppert Mayer Award Recipient Deborah S. Jin". American Physical Society. Consultado o 3 de decembro de 2015. 
  9. ↑ Jin, Deborah Shiu-Lan (1995). "Experimental Study of the Phase Diagrams of Heavy Fermion Superconductors with Multiple Transitions.". Bibcode:1995PhDT........27J. 
  10. ↑ "Lives: Deborah Jin ’90". Consultado o 26 de xullo de 2019. 
  11. ↑ DeMarco, B.; Jin, D. S. (1 de decembro de 1998). "Exploring a quantum degenerate gas of fermionic atoms" 58 (6): R4267–R4270. Bibcode:1998PhRvA..58.4267D. arXiv:cond-mat/9807406. doi:10.1103/PhysRevA.58.R4267. 
  12. ↑ "Fermion gas achieves quantum degeneracy" 12 (10). 5 de abril de 1999: 5. doi:10.1088/2058-7058/12/10/2. 
  13. ↑ DeMarco, B.; Jin, D. S. (10 de setembro de 1999). "Onset of Fermi Degeneracy in a Trapped Atomic Gas" 285 (5434): 1703–1706. doi:10.1126/science.285.5434.1703. 
  14. ↑ Greiner, Markus; Regal, Cindy A.; Jin, Deborah S. "Emergence of a molecular Bose–Einstein condensate from a Fermi gas" 426 (6966): 537–540. Bibcode:2003Natur.426..537G. doi:10.1038/nature02199. 
  15. ↑ Stewart, J. T.; Gaebler, J. P.; Jin, D. S. (agosto 2008). "Using photoemission spectroscopy to probe a strongly interacting Fermi gas" 454 (7205): 744–747. arXiv:0805.0026. doi:10.1038/nature07172. 
  16. ↑ Gaebler, J. P.; Stewart, J. T.; Drake, T. E.; Jin, D. S.; Perali, A.; Pieri, P.; Strinati, G. C. (4 de xullo de 2010). "Observation of pseudogap behaviour in a strongly interacting Fermi gas" 6 (8): 569–573. doi:10.1038/nphys1709. 
  17. ↑ "Ultracold Molecules - Ye Group". 
  18. ↑ 18,0 18,1 "JILA/NIST Fellow Deborah Jin to Receive 2014 Comstock Prize in Physics". Consultado o 29 de xaneiro de 2014. 
  19. ↑ "2007 Class of Fellows and Foreign Honorary Members by Class and Section" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 08 de decembro de 2015. Consultado o 3 de decembro de 2015. 
  20. ↑ "Deborah S. Jin". Arquivado dende o orixinal o 04 de marzo de 2016. Consultado o 3 de decembro de 2015. 
  21. ↑ "2002 Maria Goeppert Mayer Award Recipient Deborah S. Jin". Consultado o 3 de decembro de 2015. 
  22. ↑ "MacArthur Fellows / Meet the Class of 2003 Deborah Jin". Consultado o 3 de decembro de 2015. 
  23. ↑ Holloway, Marguerite (2004). "Superhot among the Ultracool" (Setembro). Consultado o 3 de decembro de 2015. 
  24. ↑ "Deborah Jin". Consultado o 2 de decembro de 2015. 
  25. ↑ Davidowitz, Suzie (22 de outubro de 2012). "L'OREAL-UNESCO for Women in Science Names Professor Deborah Jin 2013 Laureate for North America". Arquivado dende o orixinal o 06 de agosto de 2018. Consultado o 3 de decembro de 2015. 
  26. ↑ "Five exceptional women scientists receive L'OREAL-UNESCO Awards". 8 de abril de 2013. Arquivado dende o orixinal o 07 de setembro de 2016. Consultado o 3 de decembro de 2015. 
  27. ↑ "Institute of Physics announces 2014 award winners". Arquivado dende o orixinal o 29 de xullo de 2020. Consultado o 4 de xullo de 2014. 
  28. ↑ Galvin, Molly (16 de xaneiro de 2014). "Academy Honors 15 for Major Contributions to Science". Consultado o 3 de decembro de 2015. 
  29. ↑ "Deborah Jin's Legacy Honored by DAMOP" (en inglés). 

Véxase tamén

 Outros artigos