A actual división en comarcas de Cantabria data de 1999, coa lei 8/1999 do 28 de abril, que establece que a comarca é unha entidade necesaria integrante da organización territorial da comunidade. Con esta lei ábrese o desenvolvemento á comarcalización en Cantabria fomentándose a creación de entidades comarcais, proceso o cal apenas desenvolver. Así mesmo, establece que a creación das comarcas non esixirá a súa xeneralización a todo o territorio da comunidade autónoma mentres non se produciu a comarcalización do 70% do territorio da comunidade. De igual forma dilucida que a cidade de Santander non se rexerá por devandita lei de comarcalización, tendo en cambio que establecer a súa propia área metropolitana.[1]
Divisións comarcais de Cantabria
Actualmente as comarcas en Cantabria non teñen un carácter administrativo e apenas si están definidas. Unicamente Liébana, pola súa condición xeográfica nos Picos de Europa, Trasmiera e Campoo-Los Valles, no val do río Ebro establécense como comarcas claramente definidas na comunidade. No entanto pódense establecer diferenzas funcionais no territorio, que dividen a comunidade a modo de comarcas.
A Rede Cántabra de Desenvolvemento Rural, asociación creada por parte dos Grupos de Acción Local cántabros, divide o territorio en seis comarcas nas que se ocupa da execución e desenvolvemento de políticas públicas. Dado que é unha visión do medio rural, existe tamén unha zona excluída. As comarcas en cuestión son: Saja-Nansa, Campoo-Los Valles, País románico, Pas-Pisueña-Miera, Liébana e Asón-Agüera-Trasmiera[4]
Notas
↑Lei 8/1999, de 28 de abril, de comarcas da Comunidade Autónoma de Cantabria. [1]Arquivado 12 de decembro de 2009 en Wayback Machine.
De Cos Guerra, O. (2005): Propuesta de delimitación del área metropolitana de Santander. Realidad funcional, organización administrativa y gobernanza. Santander. Centro de Estudios de la Administración Pública Regional. Goberno de Cantabria. ISBN 84-689-5197-8
