Aurelio Joaniquet Extremo nado en Forcat (concello hoxe integrado en Montanuy, na provincia de Huesca) en 1895 e finado en Barcelona en 1963, foi un periodista e político aragonés, que durante o franquismo ocupou os cargos de Conselleiro Nacional do Movemento e Procurador en Cortes.[1]
Traxectoria
Preguerra
Como periodista, foi redactor xefe de El Noticiero Universal e secretario da Asociación da Prensa de Barcelona durante a presidencia de Eugeni d'Ors. Politicamente, de tendencia monárquica e conservadora, foi secretario da Unión Monárquica Nacional en Cataluña durante a Segunda República Española e membro da denominada Peña Blanca. En 1933 afíliase a Renovación Española, grupo que, polo Decreto de Unificación de 1937, se integra no Movimiento Nacional.
Durante este tempo foi secretario de Alfonso Sala y Argemí, conde de Egara, do que será o seu biógrafo. Durante a Guerra Civil española refúxiase na cidade de Burgos.
Posguerra
Durante a posguerra considérase como un dos máis destacados cataláns de Franco, ocupando o cargo de tenente de alcalde, baixo o mandato de Miquel Mateu Pla como alcalde de Barcelona. A súa adhesión á causa monárquica do conde de Barcelona suponlle a destitución dos seus cargos.
Parlamentario
Foi Consejero Nacional del Movimiento e procurador en Cortes por designación directa do Xefe do Estado, o ditador Francisco Franco, durante a I Lexislatura das Cortes Españolas (1943-1946).[2]
O 2 de outubro de 1943 cesa no cargo de Consejero Nacional, en razón ao cal desempeñaba o cargo de procurador.[3]
Obras
- La reforma agrària a Catalunya. Defensa de la propietat rústica catalana i disposicions de caràcter agrari que deuen tenir-se en compte (1933)
- Calvo Sotelo. Una vida fecunda. Un ideario político. Una doctrina económica (1939)
- Alfonso Sala Argemí, conde de Egara (1955)
Notas
