Advanced TIROS-N (tamén coñecido polo seu acrónimo ATN) é o nome dun programa de satélites meteorolóxicos en órbita polar continuación do TIROS-N e xestionado pola Administración Nacional Oceánica e Atmosférica (NOAA) dos Estados Unidos.

O lanzamento e comprobación dos satélites en órbita era xestionado pola NASA e o control pasábase á NOAA unha vez verificado o seu normal funcionamento. Foron construídos por RCA Astro usando o mesmo bus que os satélites militares DMSP-5D1.

As especificacións dos satélites ATN eran as seguintes:

• Vida útil mínima de 2 anos.
• Órbita heliosincrónica cunha altura de entre 833 e 870 km.
• Masa de 1479,9 kg unha vez en órbita (2231,7 kg no momento do lanzamento).
• Lonxitude de 4,18 m e diámetro de 1,88 m.
• Propulsión mediante hidracina, GN2 e AKM.
• Estabilización nos tres eixos.
• Controis térmicos activos e pasivos.
• Operación a través das estacións en Wallops Island e Fairbanks con soporte de apoio coas antenas de 26 m da Rede de Espazo Profundo (DSN) da NASA.
• Transmisións en banda S encriptadas.

Os satélites ATN levaban estes instrumentos a bordo:

• AVHRR/3: radiómetro de exploración de seis canais que permitía obter datos hidrolóxicos, oceanográficos, meteorolóxicos e de uso da terra no rango de lonxitudes de onda visible a infravermello.
• HIRS/3 (High-Resolution Infrared Sounder/3), AMSU-A (Advanced Microwave Sounding Unit-A) e AMSU-B (Advanced Microwave Sounding Unit-B): permitían obter perfís de temperatura e humidade da atmosfera entre o nivel do solo ata a altura da estratosfera.
• SBUV (Solar Backscatter Ultraviolet Radiometer): radiómetro de escaneo espectral para medir a irradiancia solar e o seu efecto na terra a lonxitudes de onda de entre 160 e 406 nanómetros. Era capaz de medir a cantidade de ozono na atmosfera.
• SEM-2 (Space Environment Monitor): medía a intensidade da radiación dos cintos de radiación terrestres e das partículas cargadas.
• SARSAT (Search and Rescue Satellite Aided Tracking System): detecta e localiza chamadas de emerxencia nas frecuencias de 121,5, 243 e 406,05 MHz.

A serie Advanced TIROS-N constou de sete satélites:

• NOAA 8, lanzado o 28 de marzo de 1983.
• NOAA 9, lanzado o 12 de decembro de 1984.
• NOAA 10, lanzado o 17 de setembro de 1986.
• NOAA 11, lanzado o 24 de setembro de 1988.
• NOAA 12, lanzado o 14 de maio de 1991.
• NOAA 13, lanzado o 9 de agosto de 1993.
• NOAA 14, lanzado o 30 de decembro de 1994.

Os sete foron lanzados mediante foguetes Atlas E con éxito e funcionaron nominalmente.

• Gunter Dirk Krebs (2016). Gunter's Space Page, ed. "NOAA 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 (NOAA E, F, G, H, D, I, J)" (en inglés). Consultado o 6 de maio de 2018. 
• Mark Wade (2011). "Advanced Tiros N" (en inglés). Consultado o 6 de maio de 2018. 
• Goddard Space Flight Center, ed. (1993). ADVANCED TIROS-N (ATN) NOAA I (PDF). p. 26. ISBN. ^{[Ligazón morta]}

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Advanced TIROS-N

• Atlas E
• TIROS-N