Adosinda Afónsez

Biografía
Nacemento	(es) Adosinda Alfónsez 728
Morte	Despois de 785 Pravia, España
Lugar de sepultura	Church of San Juan Apóstol y Evangelista (en)
Q100700834
774 – 783 ← Munia de Áraba – Creusa (rainha) (pt)  →
Actividade
Ocupación	raíña
Outro
Título	Raíña consorte
Familia	Dinastía ástur-leonesa
Cónxuxe	Silo
Pais	Afonso I o Católico   e Ermesinda
Irmáns	Froila I Mauregato Vimarano

Adosinda Afónsez, finada despois do 785, foi raíña consorte da Galiza altomedieval polo seu matrimonio co rei (princeps) Silo.

Foi filla de Afonso I o Católico e da raíña Ermesinda, e irmá de Froila I e medio irmá do rei Mauregato. Por parte paterna era neta do duque Pedro de Cantabria, e por parte materna era neta de Paio de Asturias e da súa muller Gaudiosa.

Trala morte do seu irmán, o rei Fruela I, permaneceu na corte baixo a protección do rei Aurelio, e mandou ao seu sobriño Afonso ao mosteiro de San Xulián de Samos para darlle protección e formación. Na corte asturiana coñeceu a Silo, un nobre galego co que casou. Trala morte de Aurelio no ano 774, Silo pasou a ser , pasó a ser rei de Asturias.

Ao morrer Silo no ano 783 sen deixaren descendencia, Adosinda interveu para que o sucesor do rei fose o seu sobriño Alfonso, o fillo de Fruela. Porén, o trono foi tomado polo medio irmán de Adosinda, Mauregato, quen expulsou a Afonso, o cal se refuxiou en Álava.

Xa que Adosinda apoiara a Afonso, a súa posición na corte fíxose insegura, polo que ingresou no mosteiro de San Xoán de Santianes de Pravia (Pravia)^[1]. Entrou como relixiosa o 26 de novembro do ano 783 ou 785 segundo o cronista Ambrosio de Morales, en presenza do abade Fidel e de Beato e Eterio, estes dous coñecidos pola controversia que mantiveron co arcebispo de Toledo Elipando de Toledo^[2]. Este mosteiro fora mandado construír por Silo, e nel foron enterrados o rei e mais a súa esposa^[3].

• Dacosta Martínez, Arsenio F. (1992): "Notas sobre las crónicas ovetenses del siglo IX: Pelayo y el sistema sucesorio en el caudillaje asturiano", en Studia historica. Historia medieval nº 10, páx. 9-46. Salamanca, Ediciones Universidad de Salamanca. Departamento de Historia Medieval, Moderna y Contemporánea.
• Flórez, Enrique (1770): Memorias de las Reinas Católicas. Historia genealógica de la Casa real de Castilla y de León. Tomo I.
• Solé, José María (2007): Apodos de los reyes de España. La Esfera de los Libros S.L.

• «Adosinda, la valiente y bella nieta de Don Pelayo», artigo de Juan Antonio Cebrián, en El Mundo.