Laborategi kimikoetan olio-bainua erreakzio kimikoak berotzeko usatzen den bainu-mota bat da. Olioz betetako ontzia da, eta plaka berotzaile baten bidez berotzen da, edo, kasu gutxi batzuetan, Bunsen erregailu baten bidez.

Teknologian olio-bainu esaten zaio makina edo motor baten osagaiak bertan murgildu eta etengabeko labainketa bermatzeko erabiltzen den olio-gordailuari^[1].

Olio-bainuak baliatzen dira, erreakzio-nahastea uniformeki eta tenperatura-kontrol egokiarekin berotzeko. Plaka bero batekin edo Bunsen erregailu batekin zuzenean berotuz ezin da hori lortu. Hain zuzen ere, olio-bainuak erreakzio-matrazearen kanpoko gainazal guztia berotzen du. Bainu modernoetan silikona-olioa erabiltzen da normalean. Lehen olio mineralak eta landare-olioak usatzen ziren batez ere.

Olioaren izaeraren arabera izango da lor daitekeen tenperaturarik handiena: olio mineralekin 160 C eta silikona-olioekin 230 C. Tenperatura altuagoak behar izanez gero, harea-bainuak komenigarriagoak dira.ç

1. ↑ Olio-bainu. Zientzia eta teknologia hiztegi entziklopedikoa. Elhuyar fundaizoa.