Sektore pribatuaren bitartez, herrialdeen garapen ekonomikoa sustatzeaz arduratzen da. Merkataritzako bazkideek kapitala inbertitzen dute garapen bidean dauden herrialdeetako enpresa pribatuen bidez. Bere eginkizunen artean, epe luzerako maileguak ematea dago, baita bezeroei eta inbertitzaileei bermeak eta arriskuak kudeatzeko zerbitzuak ematea ere.
2.400 milioi dolar baino gehiagoko kapital sozial baimendua du. Bere egungo presidenteorde exekutiboa Lars Thunell da.
Historia
Robert L. Garner, Nazioarteko Finantza Korporazioko presidentea (1949).
Munduko Bankua eta Nazioarteko Diru FuntsaBretton Woods Konferentziako ordezkariek diseinatu zituzten 1944an. Munduko Bankua, orduan Berreraikuntza eta Garapenerako Nazioarteko Bankuak soilik osatua, 1946an hasi zen lanean. Robert L. Garner 1947an sartu zen Munduko Bankuan goi-zuzendari gisa, eta, nazioarteko garapenean, bere iritziz negozio pribatuak paper garrantzitsua izan zezakeela adierazi zuen. 1950ean, Garnerrek eta bere lankideek erakunde berri bat sortzea proposatu zuten, Munduko Bankuak zerbitzatzen dituen gutxi garatutako herrialdeetan inbertsio pribatuak egiteko. AEBko gobernuak Munduko Bankuarekin lan egingo zuen nazioarteko korporazio baten ideia bultzatu zuen, enpresa pribatuetan inbertitzeko gobernuaren bermerik onartu gabe, enpresa horiek kudeatu gabe eta hirugarren inbertitzaileekin elkarlanean arituz. 1955ean, IFC deskribatuz, Munduko Bankuko presidente Eugene R. Blackek esan zuen: IFCk, gobernuei maileguak eman beharrean, enpresa pribatuetan soilik inbertituko zuela eta inbertitzen zituen proiektuak ez zituela kudeatuko[1].
Hala ere, kontzeptua eztabaidagarria izan zen Estatu Batuetan, non negozio interes batzuk enpresa pribatuen jabetza publikoarekin deseroso sentitzen ziren. Hala ere, 1956an, Nazioarteko Finantza Korporazioa Garner-en zuzendaritzapean hasi zen funtzionatzen. Hasieran, 12 langile eta 100 milioi dolar zituen (2021eko 997 milioi dolarren baliokidea)[2] kapitalean. Korporazioak 1957an egin zuen bere hasierako inbertsioa, 2 milioi dolarreko mailegu baten bidez (2021ean 19 milioi dolarren baliokidea)[2], Brasilen kokatutako Siemens & Halske-ren (gaur egun Siemens AG) filial bati[3].
2007an, IFCk Indiako Angel Broking finantza konpainiaren % 18 erosi zuen[4]. 2015eko abenduan, IFCk 150 milioi eurorekin lagundu zien Greziako bankuei, horietako lautan akzioak erosiz: Alpha Bank (60 milioi), Eurobank (50 milioi), Piraeus Bank (20 milioi) eta National Bank of Greece (20 milioi)[5].
Bazkide izateko baldintzak
Munduko Bankuko (BIRF) kide izan.
IFCren Akordio Eratzailea sinatu izana.
Munduko Bankuaren Taldeko Idazkaritzan gordailutu izana IFCren Akordio Eratzailea onartzeko tresna.
Finantza produktuak eta zerbitzuak
Ondorengo zerbitzuez gain, laguntza teknikoa eta aholkularitza zerbitzuak ditu garapen bidean dauden herrialdeetako sektore pribatuaren aurrerapena laguntzeko.
Autonomoen maileguak
Partzuergoko maileguak
Ondare-finantzaketa
Kuasiondare-tresnak
Zorra eta kapital pribatuko inbertsio funtsak
Finantzaketa egituratua
Bitartekaritza zerbitzuak
Arriskuak kudeatzeko tresnak
Finantzaketa dibisa nazionalean
Udalentzako finantzaketa
Merkataritza-eragiketetarako finantzaketa
Negozio-giroa
Negozio-giroa herrialde bateko enpresa-jarduera errazten duten baldintza multzo gisa ulertzen da. Munduko Bankuaren Nazioarteko Finantza Korporazioak (IFC) prestatutako Doing Business-en ranking-ak 183 herrialdetako negozio-giroaren adierazleak neurtzen ditu[6]. Hau da, Doing Businessak enpresa-erregulazio neurri objektiboak eskaintzen dizkie tokiko enpresei 189 ekonomia eta hiri aukeratutan[7]. Doing Businessen Neurketa Arloak hauek dira:
