Maria Dolors Renau i Manén (Bartzelona, 1936koazaroaren 15a – San Cugat del Vallés, 2019koabuztuaren 29a) psikologoa, pedagogoa eta politikaria izan zen.[1][2] Bereziki eskola- eta gizarte-egokitzapeneko arazoak zituzten haur eta nerabeekin lan egin zuen. Kongresuko diputatu (1982) eta Eurodiputatua (1986-1987) izan zen. 1999tik 2003ra bitartean, Emakumeen Nazioarteko Sozialistaren lehendakari izan zen. Bere argitalpenetan psikopedagogia-lanak eta emakumeei eta botereari buruzko gogoetak nabarmentzen dira.
Haurrentzako psikologo gisa hasi zen lanean Bartzelonako Sant Joan de Déu ospitaleko Psikiatria Zerbitzuan, eta, ondoren, psikologo kliniko gisa Bartzelonako Nen Déu ospitaleko Institutu Ortopedagogikoan.
Cornellá de Llobregateko Udaleko talde soziopsikopedagogikoaren sortzailea eta koordinatzailea izan zen. Rosa Sensat maisu-maistren taldean lan egin zuen, eta Bartzelonako Diputazioko Flor de Maig Hezitzaile Espezializatuen Eskolaren sortzaile eta zuzendaria izan zen. Gero Bartzelonako UnibertsitatekoGizarte Hezitzaileen Eskola izan da.
1986tik 1988ra Adingabeen Babes Juridikoko zuzendari nagusia izan zen Justizia Ministerioan.
Justizia Ministerioko adingabeen babes juridikoaren zuzendari nagusia ere izan zen, Gorte Nagusiek izendatuta Europako Parlamentuko kidea (1986-1987), eta Osasunaren, Kontsumoaren, Ingurumenaren eta Emakumearen Eskubideen batzordeetako kide izan zen.[3]
1999ko urrian, Emakumeen Nazioarteko Sozialista[4] izendatu zuten, 2003ko urrira arte bere gain hartu zuen erantzukizuna.[5][6] Karguan egin zuen lehen hitzaldian nabarmendu zuen beharrezkoa zela "politika, alderdiak feminizatzea, beren funtzio soziala bete ahal izateko eta gehiengo-proiektuak abian jartzeko" alderdi sozialisten, sozialdemokraten eta 96 herrialdetako lan-munduko emakumeen aurrean.[7]
1993tik 2003ra, Bartzelonako Diputazioko Nazioarteko Harremanen Kabineteko zuzendaria ere izan zen, eta, ondoren, Berdintasunerako eta Herritartasunerako Nazioarteko Sareetarako Lehendakaritzako ordezkaria.
Emakumeen ahots publikoa
Gaur egungo eredua zalantzan jartzen zuen Dolors Renauk defendatzen zuen giza zaurgarritasuna duten gizakien ereduak eraiki behar dira.
Zenbait artikulu argitaratu zituen Cuadernos de Pedagogia eta Leviatan aldizkarietan.
2006an erretiratu ondoren, bereziki emakume politikoen prestakuntzan aritu zen.[8] 2009an, "La voz pública de las mujeres" liburua argitaratu zuen. Bertan, emakumeak bizitza publikoan ez egoteak giza garapenean izan dituen ondorioak azaldu zituen, eta agerian utzi zuen emakumeak bizi-puntu berri batetik lanean ari direla "bizitza publikoa zibilizatzeko eta indarkeria erauzteko".
2008an, Medalla al treball President Macià[9] Domina jaso zuen eta 2011n, Kataluniako Generalitateko Sant Jordi Gurutzea, Europako Parlamentuko lehen diputatu katalanen lana aitortzeko.[10]
.jpg)
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
