Legamia[1], altxagarria, hazgarria, orantza (Naf.) edo, gutxitan, berantzagiakarbohidratoenhartzidura egiteko gai diren hainbat onddo mikroskopikoei ematen zaien izena da. Ogia eta beste zenbait elikagai nahiz ardoa, garagardoa eta beste zenbait edari alkoholdun egiteko erabiltzen da.
Legamiak onddo zelulabakarrak dira, Ascomycota klasean ez ezik, baita Basidiomycota klasean ere daudenak. Zelulabakarrak izan arren, sarritan harizpiak eratzen dituzte.
Ogia ekoizteko, gozogintzan irina harrotzeko edo garagardoa, ardoa eta beste edari batzuk ekoizteko erabiltzen diren legamietan, erabiliena Saccharomyces cerevisiae espezieko legamia da. Onddo mikroskopiko zelulabakarrez osatuta dago eta deshidratatu ondoren geratzen den hauts lehorra da Saccharomyces cerevisiae edo garagar-legamia. Legamia osatzen duten onddo horiek guztiak izugarri ugaritzen dira garagardoaren ekoizpenean eta, ondoren, garagardo horren heltze- eta biltegiratze-prozesuan, tankearen azpialdean pilatzen dira. Horiek garbitu eta lehortu ondoren, prest dago gehigarri dietetikoa kontsumorako. Garagardotik lortua bada ere, legamiak, berez, ez du alkoholik.
Garagar-legamian proteinak dira nagusi, horietatik % 33 kalitate biologiko handikoak, eta aminoazido esentzial guztiekin.
Kaltzioaren xurgapenean parte hartzen duen D bitamina ere badu. Beraz, osteoporosi-arazoak dituztenek esneari garagar-legamia apur bat gehituta, kaltzio gehiago xurgatuko lukete.