Itsu bikoitzeko saiakuntza^[1] plazebo-efektua eta behatzailearen isuria saihesteko egiten den saiakuntza kliniko mota da; halakoetan, parte-hartzaileek eta ikertzaileek ez dakite zein parte-hartzaile dagokion ikerketako zein talderi (kontrol-taldeari ala talde esperimentalari).^[2] Itsu bikoitzeko saiakuntza tresna garrantzitsua da ikerketa-arlo askotan, medikuntzatik psikologiara, eta gizarte zientzietatik auzitegi-zientziara.

Itsu bikoitzeko saiakuntza esperimentatzaileek gertakari guztiak jakin behar dituztenean erabiltzen dugu. Adibidez, kirurgia faltsu bat benetako kirurgia batekin alderatzean. Bestela, esperimentatzaileak ez du isuri gehigarririk sartuko. Hala ere, subjektuek ikertzaileekiko elkarreraginaren eragina izateko arriskua dago, isuri kognitiboa deritzona.^[3] Itsu bikoitzeko saiakuntzak bereziki arriskutsuak dira ikerketa psikologikoan eta soziologian, non esperimentatzaileak emaitzak izan beharko lukeenaren itxaropena izan dezakeen eta, kontzienteki edo inkontzienteki, subjektuen portaeran eragin dezakeen.

Artikulu hau zientziari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.