Herritarren Batasun Erradikala[1] (gaztelaniaz: Unión Cívica Radical, UCR) Argentinako alderdi politikoa da, Leandro N. Alemek 1891n sortu zuena.
UCRk hainbat ideologia dituzten taldeak biltzen ditu, hala nola krausismoa, federalismoa, liberalismoa, nazionalismoa,[2] desarrollismoa eta sozialdemokrazia, besteak beste. Laikotasuna defendatzen duen ideologia izan du bereizgarri, inspirazio berdinzalekoa, sustraiak federalismo tradizionalean eta autonomismo alsinistan dituena, eta rol erabakigarria izan du gizonezkoen derrigorrezko sufragioa eta sekretua konkistatzeko eta herrialdean demokrazia liberala ezartzeko, XX. mendean zehar Argentinako klase ertainen adierazgarri izateaz gain. COPPPALeko kidea da eta 1996tik Internazional Sozialistako kidea da.[3]
Hamar aldiz iritsi zen herri-hautaketaz Nazioko Lehendakaritzara: Hipólito Yrigoyen (1916-1922 eta 1928-1930), Marcelo T. de Alvear (1922-1928), Agustín P. Justo (1932-1938), Roberto M. Ortiz (1938-1942), Arturo Frondizi (1958-1962), José María Guido (1962-1963), Arturo Illia (1963-1966), Raúl Alfonsín (1983-1989) eta Fernando de la Rúa (1999-2001).
Buruzagiak
Erreferentziak
Kanpo estekak
