Elise Rosalie Aun (Pikareinu, 1863ko ekainaren 15agreg./ekainaren 3ajul. – Tallinn, 1932ko ekainaren 2a[1]) estoniar poeta eta idazlea izan zen.
Bizitza
Elise Rosalie Aun Pikareinun jaio zen nekazari maizter baten familian. Gaztetan Setomaako Ulitina landetxean bizi izan zen gurasoekin. 1879tik 1882ra Räpina-Lokutako nesken ikastetxean egin zituen ikasketak[1][2].
1888-1903 urteetan Võtikveren, Viljandin, Pärnun, Rigan, Kronstadten, Walken, Vändran eta Tallinnen bizi izan zen[2][3]. 1890tik 1892ra eta 1898an Linda aldizkariko erredakzioan lan egin zuen Viljandin, 1895etik 1896era etxeko irakasle izan zen Kronstadten, 1897tik 1898ra Pärnuko liburu-denda batean aritu zen, eta 1899tik 1900era hezitzaile lanetan zebilen Vändrako gorren eskolan. Tallinngo Herri Literatura Kristauaren Agentziaren denda bateko kudeatzailea ere izan zen[1][2].
1903an Friedrich Raup irakaslearekin ezkondu zen, eta 1911ra arte Simbirsken bizi izan zen. Geroago Tallinnera itzuli zen, eta han hil zen 1932an[4].
Lanak
Hainbat poesia bilduma argitaratu zituen. Maitasunaren eta naturaren gaiak jorratu zituen nagusiki, eta herriminaren gaia ere bai. Poemak estilo post-erromantikoan idatzi zituen nagusiki, errealismoaren elementuekin[2][5].
- Poesia
- Kibuvitsa õied I (1888)
- Laane linnuke (1889)
- Metsalilled (1890)
- Kibuvitsa õied II (1895)
- Kibuvitsa õied III (1901)
- Ipuinak
- Itzulpenak
- Georg Ebers. Homo sum (1903)
Sariak
- 1888: Estoniako Idazleen Elkartearen 3. saria
Erreferentziak
Kanpo estekak