Claudio Vicuña Guerrero
Irudi gehiago
Minister of the Interior of Chile (en) 1890eko urriaren 15a - 1891ko martxoaren 12a ← Belisario Prats (en) - Domingo Godoy Cruz (en) → Txileko senataria deputy of Chile (en)
Bizitza
Jaiotza	Santiago, 1833
Herrialdea	Txile
Heriotza	Santiago, 1907ko otsailaren 28a (73/74 urte)
Familia
Seme-alabak	ikusi Claudio Vicuña Subercaseaux (en) Augusto Vicuña Subercaseaux (en) Ismael Vicuña Subercaseaux Enrique Vicuña Subercaseaux (en)
Hezkuntza
Hizkuntzak	gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	politikaria eta diplomazialaria
Lantokia(k)	Santiago

Claudio Vicuña Guerrero (Santiago, 1833ko abenduaren 31 – Santiago, 1907ko otsailaren 28a) Txileko politikaria eta diplomazialaria izan zen, 1890 eta 1891 artean Barne ministro izan zena José Manuel Balmacedaren gobernuan eta 1891ko Txileko gerra zibilaren leherketaren unean. 1891ko uztailean Txileko Errepublikako presidente hautatu zuten, gerra zibilean Balmacedaren aurkako oposizioaren garaipenaren ondorioz bere kargua hartu ezin izan zuen arren.

1840 eta 1843 artean Quillotako diputatu izan zen Ignacio Vicuña Agirreren ^[1] eta Carmen Guerrero Varasen semea zen. Zazpi anaia zituen, eta horien artean nabarmentzen zen Ricardo Vicuña Guerrero, diputatua (1873-1876) eta 1891ko Kongresu Konstituziogileko senataria izan zena. Familia aristokratiko batetik etorri arren, umezurtz geratu zen txikitan. ^[2] Institutu Nazionalean ikasi zuen eta gero nekazaritzan aritu zen, non aberastasun handia lortu zuen. ^[3]

Luisa Subercaseaux Vicuñarekin ezkonduta zegoen, eta harekin zazpi seme-alaba izan zituen. Bere seme-alaben artean, Augusto eta Claudio Vicuña Subercaseaux politikariak nabarmendu ziren.

Arlo politikoan, Alderdi Liberaleko eta Alderdi Liberal Demokratikoko kidea izan zen. Santiagoko probintziako diputatu hautatu zuten 1876 eta 1879 bitartean, urte horretan probintzia bereko Errepublikako senatari izan zen, bi alditan izan zuen kargua: 1879-1885 eta 1888-1894 .

1891ko gerra zibila hasi eta gero, José Manuel Balmacedaren gobernuari leial jarraitu zuen, 1890eko urriaren 15etik 1891ko urtarrilaren 7ra bitartean Barne ministro kargua hartuz. Eginkizun horretan, Balmacedak bertan behera utzitako Kongresu Nazionala ordezkatzeko ezarri zuen Biltzar Konstituziogilearen deitzaileetako bat izan zen. 1891ko otsailaren 23tik martxoaren 12ra bitartean Barne ministro kargua hartu zuen berriro. Urte horretan bertan Valparaísoko alkate kargua ere izan zuen. Gerra zibilaren erdian, Vicuña Alderdi Liberalaren presidentetzarako hautagai izendatu zuten 1891ko martxoaren 8an egindako biltzarrean ^[4] Balmacedismoaren azken porrotak Placillako guduaren ondoren Vicuñaren presidentetzarako nahiak amaitu zituen: junta militarrak bere presidentea, Jorge Montt kapitaina, ezarri zuen 1891ko iraileko hauteskundeetarako hautagai bakarra. ^[5]

Oposizioaren garaipenak asilo diplomatikoa eskatzera eraman zuen Vicuñak, «diktadura balmacedistaren» kide giltzarritzat hartzen zutelakoan. ^[6] Vicuña 1895ean itzuli zen Txilera, bere bizitza politikoa berreskuratuz. Alderdi Liberal Demokratikoko presidentea izan zen 1876an, Balmacedismoaren adierazle nagusiak biltzen zituen alderdia, eta Coquimboko senatari hautatu zuten 1900 eta 1906 artean. 1901ean 1901eko presidentetzarako hauteskundeetarako aurrehautagaietako bat izan zen Aliantza Liberalaren baitan, nahiz eta azkenean bere hautagaitza utzi zuen Germán Riescoren alde, azkenean hauteskundeak irabaziko zituena.

73 urte zituela hil zen, 1907ko otsailaren 28an.

• Diccionario Histórico y Biográfico de Chile; Fernando Castillo, Lía Cortés eta Jordi Fuentes; Editorial Zig-Zag SA, Santiago de Chile, 1996, 534. orrialdea.