Caroline Rémy de Guebhard

Caroline Rémy de Guebhard

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakCaroline Rémy
JaiotzaParis, 1855eko apirilaren 27a
Herrialdea Frantzia
Lehen hizkuntzafrantsesa
HeriotzaPierrefonds, 1929ko apirilaren 24a (73 urte)
Hobiratze lekuaPierrefonds
Familia
Ezkontidea(k)Antoine-Henri Montrobert (en) Itzuli  (1871 -  1885)
Adrien Guébhard (en) Itzuli  (1885 -  1924)
Bikotekidea(k)
Seme-alabak
Hezkuntza
Hizkuntzakfrantsesa
Jarduerak
Jarduerakaktibista, kazetaria, idazlea, media proprietor (en) Itzuli, emakumeen eskubideen aldeko ekintzailea eta editorea
Izengoitia(k)Séverine, Arthur Vingtras eta Séverin
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa Langile-Internazionalaren Frantziar Sekzioa
Frantziako Alderdi Komunista
Séverine de Louis Welden Hawkinsen erretratua.

Guebhardeko Caroline Rémy (Paris, Frantzia, 1855eko apirilaren 27a – Pierrefonds, Frantzia, 1929ko apirilaren 24a), Séverine izengoitiz ezagunagoa, frantziar anarkista, kazetaria eta feminista izan zen.[1]

Ibilbidea

1880 inguruan, Rémy Jules Vallèsen argitalpen sozialistan sartu zen, Cri du Peuple, eta handik denbora batera kontrola hartu zuen, Vallèsen osasun txarra zela eta.[2] Gero eta militanteagoa zen bere ikuspuntuetan, Marguerite Durand bere lankide kazetari eta feministaren lagun egin zen, baina Jules Guesde marxistarekin liskarrean aritu ondoren, 1888an utzi zuen egunkaria. Beste argitalpen batzuetan idazten jarraitu zuen, emakumearen emantzipazioa sustatuz eta era guztietako bidegabekeria sozialak salatuz, Dreyfus kasua barne. Hain zuzen, 1892ko uztailaren 31n, Leon XII.a aita santua elkarrizketatu zuen lehen kazetaria izan zen Remy.[3] Urte batzuk geroago, 1897an, Durandek sortu eta zuzendutako La Fronde egunkari feministarentzat idazten hasi zen.[4]

1917ko Errusiako Iraultzaren alde egin zuen eta, 1921ean, Frantziako Alderdi Komunistarekin bat egin zuen. Handik urte batzuetara, ordea, utzi egin zuen alderdia, Ligue des droits de l’homme (et du citoyen) taldeko kide izaten segitzeko. Ezkerraren defendatzaile gisa, Remyk garaiko kausa anarkista garrantzitsuenetariko batzuk babestu zituen, hala nola Germaine Bertonen defentsa, eta 1927an Sacco eta Vanzetti anarkista italiarrak salbatzeko ahaleginetan parte hartu zuen.[5]

Bernard Lecache, Antisemitismoaren aurkako Nazioarteko Ligako (LICA) Ohorezko Batzordeko kide fundatzailea (gero Arrazismoaren eta Antisemitismoaren aurkako Nazioarteko Liga (LICRA)), biografia idatzi zuen. Haren erretratua Pierre-Auguste Renoirrek margotu zuen 1885ean, eta orain Washington D.C.ko Galleria Nazionalean dago.[2]

Hil baino lehentxeago, Albert Besson medikuaren kandidaturari laguntzeko kanpainan parte hartu zuen. Albert Besson Saint-Fargeau barrutiko kontseilari hautatu zuten, Senako kontseilari nagusia, gero Parisko Kontseiluko eta Sena Kontseilu Nagusiko lehendakariordea.

Heriotza

Rémy 1929an hil zen Pierrefonds etxean, Oise departamentuan, Picardía eskualdean, Frantzian. Dokumentu horietako batzuk Parisko Bibliothèque Marguerite Durand delakoan daude. 1933an, Séverineren oroimenez, Bessonek Parisko Kontseiluak "Séverine" izena Bagnoleten Garraioak (Paris 20) bere ekimenez sortutako plazari ematea bozkatu zuen.[1]

Lanak

  • Pages rouges, Paris, H. Simonis Empis, 1893.
  • Notes d'une frondeuse : Boulange au Panama-koa, Préf. Jules Vallès, Paris, H. Simonis Empis, 1894. [6]
  • Pages mystiques, Paris, H. Simonis Empis, 1895.
  • En marche, Paris, H. Simonis Empis, 1896. [7]
  • Dreyfus Afera : Vers la lumière... impressions vécues, Paris, Stock, 1900. [8]
  • La Toute-puissance de la bonté, (S. l.), 1900.
  • Sac à tout : mémoires d'un petit chien, Paris, F. Juven, 1903.
  • À Sainte-Hélène, pieza 2 akto, Paris, V. Giard et E. Brière, 1904.
  • lerroa : 1855-1867, Paris, Crès, 1921.
  • Choix de papiers, Évelyne Le Garrec-ek ohartarazitakoa, Paris, Tierce, 1982.
  • Impressions d'audience, (Émile Zola, "J'accuse !", réactions nationales et internationales) Valenciennes, Presses universitaires de Valenciennes, 1999.

Bibliografia

  • Hugues Lapaire, Séverine, La Châtreko citoyenne (Berry), 40 or.: Publicions du Gargaillou, Châteauroux
  • Paul Couturiau, Séverine, l’insurgée, Monaco, Publicions du rocher, 2001. ISBN 2-268-04054-2
  • Christiane Demeulenaere-Douyère, Séverine & Vallès, ou Le Cri du peuple, Paris, Payot, 2003.[9] ISBN 2-228-89708-6
  • Évelyne Le Garrec, Séverine (1855-1929), Vie et luchs d'une frondeuse (Bernard Noël-en postface), l'Archipel, 2009.
  • Françoise Blum, « Séverine ou la recherche d'une justice perdue », Mil neuf cent : Revue d'histoire intellectuelle, 11. zk. « Comment sont-ils sorrus dreyfusards ou anti-dreyfusards? », 1993, 94-100 or.

Erreferentziak

  1. ↑ a b «SÉVERINE [Caroline RÉMY, dite [Dictionnaire des anarchistes] - Maitron»] maitron-en-ligne.univ-paris1.fr.
  2. ↑ a b Évelyne Le Garrec, Séverine, une rebelle 1855-1929 (édition du Seuil, 1982), 308 pages.
  3. ↑ La primera entrevista a un Papa -León XII- la hizo una periodista atea. 2 de julio de 2014.
  4. ↑ Blum, Françoise. (1993). «Séverine ou la recherche d'une justice perdue» Mil neuf cent 11 (1): 94–100.  doi:10.3406/mcm.1993.1088. ISSN 1146-1225..
  5. ↑ «Le Progrès de Bel-Abbès ["puis" de Sidi-Bel-Abbès. Journal de l'arrondissement de Sidi-Bel-Abbès»] Gallica 25 de mayo de 1910.
  6. ↑ texte, Séverine (1855-1929). Auteur du. (1894). «Notes d'une frondeuse : (de la Boulange au Panama) / Séverine ; [préface de Jules Vallès»] Gallica.
  7. ↑ texte, Séverine (1855-1929). Auteur du. (1896). «En marche... / Séverine» Gallica.
  8. ↑ texte, Séverine (1855-1929). Auteur du. (1900). «Vers la lumière... impressions vécues : affaire Dreyfus / Séverine» Gallica.
  9. ↑ Odile, Krakovitch,. (1 de diciembre de 2005). «Christiane Douyère-Demeulenaere, Séverine et Vallès. Le Cri du Peuple, Paris, Éditions Payot, Collection « Portraits intimes », 2003, 282 p. ISBN : 2-228897-08-6. 17,50 euros.» Revue d'histoire du XIXe siècle. Société d'histoire de la révolution de 1848 et des révolutions du XIXe siècle (31) ISSN 1265-1354..

Ikus, gainera

Kanpo estekak

  • Caroline Remyren profila Entziklopedia Anarkistan.